အင္တာနက္မွာ တင္ျပီး ေမးခြန္းထုတ္ရင္….

သူငယ္ခ်င္းတို႕ ေပါက္တတ္ကရ ေတြးတတ္လား…။ နဲနဲ ေခါင္းစားေအာင္ လုပ္ပါရ ေစေနာ္…။

ညခင္း မသိတာေလး ေမးမလို႕ ပါ…။

ညခင္းတို႕ ခႏၵၥာကိုယ္ထဲ မွာ အစိတ္အပိုင္းအလိုက္ နာမည္ေတြ ရွိတယ္ေနာ္…။
***ဟုတ္***
မသိတဲ့ နာမည္တစ္ခု ရွိေနတယ္။ အဲဒီေနရာကို ဘယ္လိုေခၚရမွန္း မသိဘူး…။
***ဘယ္ေနရာ ပါလိမ့္***
***ႏွာေခါင္းေအာက္ ႏွဳတ္ခမ္း အထက္က ခ်ိုဳင့္ကေလး ေပါ့….***

ေပါက္ေပါက္ရွာ ရွာ လို႕ မေျပာနဲ႕ေနာ္… ညခင္းေတြးတာ မဟုတ္ဘူး…ဆရာကံခြၽန္ေတြးတာ။
ဒီခ်ိဳင့္ ႏွာေခါင္းေအာက္ကခ်ိဳင့္ (ႏွဳတ္ခမ္းေပၚက)ကို တကယ္ဘဲ နာမည္မရွိဘူးလား၊ နာမည္မရွိဘဲ နဲ႕
ေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးေပါ့ေနာ့္။ ေျခေထာက္ဘု (အဖု)ကို ေတာင္ ေျခမ်က္စိလို႕ နာမည္ေပးထားေသးတာပဲ။
ညခင္းလဲ လိုက္ စဥ္းစားတာ…ဘယ္လိုမွ မစဥ္းစားတတ္ဘူး…။ဆရာကံခြၽန္က လည္း သူနာျပဳ ဆရာမေလး
မက်န္လိုက္ေမးပါတယ္တဲ့။ ဦးေႏွာက္ပံုမွန္ အလုပ္လုပ္ေသးရဲ႕လား ဆို တဲ့ အၾကည့္နဲ႕ ၾကည့္ခံ ရတယ္တဲ့။
ဒါဟာ အလြန္စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥပါ။ သတင္း ေခတ္ၾကီးမွာ ကိုယ္ႏွာေခါင္း ေအာက္က
ခ်ိုဳင့္နာမည္ ကိုယ္မသိတာကို မေက်မနပ္ ျဖစ္မိ ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႕ ေထာင့္ ေပါင္းစံုက ေနေတြ းတတ္တဲ့…
သူမ်ား သတိမထားမိတာဆို သူျမင္ျပီး သတိထားမိလို႕ လည္း မၾကာခဏ ဆရာရဲ႕ အရုိက္ခံ ရေလ့ရွိတဲ့
ဆရာ့သူငယ္ခ်င္း ကို ေမးၾကည့္တယ္တဲ့။ ဆရာသူငယ္ခ်င္းဆို သူကလည္း….ဒီလိုလူမ်ိဳး….
ဆရာ…. ဘာေမးခ်င္လို႕ လဲ…

ဘီယူတီကို ဘတ္လို႕ အသံထြက္ျပီး။ ပီယူတီ က်ေတာ့ ဘာလို႕ ပတ္ လို႕ အသံမထြက္တာလဲ ဆရာ…။
သိခ်င္တာ ဒါဘဲလား…။ရွိေသးတယ္ ဆရာ…အိုအန္အီး…၀မ္း ဆိုတာလည္း သဘာ၀မက်ဘူး။ အိုအန္အီး…အုန္းပဲ ျဖစ္ရမွာ…။

တစ္တန္းလံုး တ၀ါး၀ါးနဲ႕ ရယ္ၾက ေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီေကာင္ ကို ဆရာေမးၾကည့္ေတာ့… ေအးကြ။
ငါ စိတ္၀င္စားတယ္တဲ့။ လက္ေကာက္၀တ္တို႕ ေျခက်င္း၀တ္ တို႕ဆို တာ ေတြက်ေတာ့ ခႏၵၥာကိုယ္
အစိတ္အပိုင္းေနရာ ေဒသကို ဆင္ယင္တဲ့ပစၥည္းအစြဲျပဳျပီး နာမည္ေပးထားတာ။ အဲဒီ ခ်ိဳင့္က
၀တ္လို႕မရေတာ့ အစဥ္းစားရ က်ပ္ေနတယ္။

အဲလိုနဲ႕ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာလို႕ ျပန္ေတြ႕ေတာ့။
***ဟိုခ်ိဳင့္နာမည္ရျပီလား***

ေအးကြာ။ဒီခ်ိဳင့္ နာမည္က တစ္ေယာက္တစ္ေလ မွာ ရွိတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ။လူတိုင္းမွာ ရွိေနတာ…
နာမည္ရွိသင့္တယ္…။ကဲ ဆရာ ကံခြၽန္ေရာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းပါ စဥ္းစားလို႕ မရ ဘူးတဲ့…။
****အင္တာနက္မွာ တင္ျပီး ေမးခြန္းထုတ္ရင္….**** ကဲ……။