အေမြေပးပါ...

3

ဓမၼရံသီမဂၢဇင္း အမွတ္စဥ္ ၁၅၀ တြင္ ဆရာေမာင္ေအးႏွစ္ (ပညာေရး)၏ အေမြေပးပါ ဟူေသာ ေဆာင္းပါးအေဟာင္းေလးကို အမွတ္မထင္ဖတ္မိလိုက္ရတဲ့အခါ...ဒီပိုစ့္ေလးျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။

ဒီေဆာင္းပါးေလးမွာ...ဘာသာျခား မိဘမ်ားသည္ သူတို႕၏ ရင္ေသြးငယ္မ်ားကို ဘာသာတရား  အေၾကာင္းကို ႏွံႏွံစပ္စပ္ မဟုတ္ေစကာမူ ေမးလာသူတို႕ ေက်နပ္ေအာင္ ျပန္လည္ေျဖဆိုနိုင္ေအာင္ သင္ထားေပးၾကတယ္။ သူတိုကေလးေတြကလည္း ေျဖဆိုနိုင္ၾကေၾကာင္း၊

ကြၽနု္ပ္တို႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သားသမီးတို႕မွာ အမ်ားစုက ဘာသာေရးကို နားလည္သေယာင္ႏွင့္ ဟုတ္တိပတ္တိနားမလည္ၾကေၾကာင္း၊ လံုးလည္ခ်ာလည္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ထို႕ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ သားသမီးမ်ားကို စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဘုရားရွိခိုးပံုကအစ ဘာသာတရားအေၾကာင္းကို အေလးအနက္ သက္၀င္ယံုၾကည္လာေအာင္ ေန႕စဥ္ အခ်ိန္ရသေလာက္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးသင့္ေၾကာင္း ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။ဆရာေမာင္ေအးႏွစ္ (ပညာေရး) ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ အျဖစ္ မ်ားကိုေရးသားထားပါတယ္။

ဒီေဆာင္းပါးကိုဖတ္ရတဲ့အခါ..သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးေျပာျပတာေတြကိုျပန္ သတိရမိတယ္။ ဘာသာျခားတစ္ဦးနဲ႕ တခန္းထဲေနထိုင္တဲ့အခါ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာရပ္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ယံုၾကည္မႈကို ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းပါသတဲ့။ သူသည္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ေသခ်ာျပည့္စံုစြာရွင္းမျပနိုင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အခုဆိုရင္ေတာ့ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဘာသာေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ဘေလာ့ေလးေတြ ဆိုဒ္ေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့အတြက္ ျပန္လည္ေလ့လာ ရွင္းျပနိုင္ေအာင္ သူက်ိဳးစားေနရတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ဦး အေနျဖင့္ အနည္းဆံုး သရဏဂံု၊ အဓိပၸါယ္ ၾသကာသကန္ေတာ့ခန္းပါ အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး စသည္တို႕၏ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ငါးပါးသီလ အဓိပၸါယ္တို႕ကို သိထားသင့္ပါသည္။ ထိုမွ တစ္ဆင့္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ ပဋိသေႏၶေနေသာ ေန႕၊လ၊ ခုႏွစ္ ေမြးဖြား ရာ ေဒသ၊ ပရိနိဗၺာန္စံေသာ ေဒသ ခုႏွစ္၊လ ၊ရက္တို႕ကို သိထားသင့္ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ဗုဒၶ၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ၾသ၀ါဒျဖစ္ေသာ မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား ဆိုသည္ကိုလည္း သိထားသင့္ပါသည္။ တဖက္သား သေဘာေပါက္သည္ အထိေျပာျပနိုင္ရပါမည္။ သို႕မွ သာ မိမိတို႕ ကိုးကြယ္သည့္ ဘုရား ၊ ဘာသာသည္ မည္သို႕ဆိုတာကိုေျပာျပရွင္းျပနိုင္ပါမည္။သူမ်ားရွိခိုးလို႕ ရွိခိုးရ ၊ သူမ်ားလွဴလို႕သာ လွဴရ ေၾကာင္းက်ိဳးတရား ကို မသိၾကျဖစ္ေနၾကမည္သာျဖစ္သည္။

ထိုသို႕ေသာ သူမ်ားေယာင္ကို ကိုယ္ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္းေျမာက္မွန္းမသိ ဆိုသလိုကိုယ္ ကိုးကြယ္ သည့္ ဘာသာ၏ အႏွစ္သာရကို မသိ၊ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုၾကည္မႈဆိုတာ မရွိ၊ ျဖစ္ေနေတာ့မည္သာျဖစ္သည္။ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြ မရွိေအာင္ ကေလးငယ္မ်ားအား မိဘမ်ား ဆရာသမားမ်ား သာသနာ၀န္ထမ္းရဟန္းေတာ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕ေသာ ျမိဳ႕ရြာတို႕၌ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းမ်ား၊ ဗုဒၶအဘိဓမၼာ သင္တန္းမ်ားကို သင္ၾကားပို႕ခ် ေပးေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္မွာ ၾကည္ႏႈးစရာေကာင္းပါသည္။ ထိုသင္တန္းမ်ားသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအတြက္ ဘာသာေရး အသိပညာမ်ား ထြန္းေတာက္ဖို႕ရန္ ေနမင္းၾကီး သဖြယ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

အမရပူရ၊ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ၾကီး၏ ကေလးအရြယ္၊ လိမၼာႏွင့္ပါမွ၊ၾကီးရင့္က လိမၼာမည္ ဟူေသာ ၾသ၀ါဒသည္ မွန္ကန္လွေပသည္။ထို႕ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ိဳးဆက္သစ္ကေလးမ်ားအား ဘာသာ၊ သာသနာ  အေမြေပး႕ၾကကုန္ေသာ မိဘ၊ဆရာ၊ ဆရာသမားအေပါင္းတို႕အား  ေက်းဇူးတင္ေသာအားျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။

ဘုန္းကံၾကီးမား ျမတ္ဘုရားသာသာနာေတာ္ကို ဘုန္းကံၾကီးမားသူမ်ား မွီခိုခြင့္ရတယ္။
ဘုန္းကံၾကီးမား ျမတ္ဘုရားသာသာနာေတာ္ကို ဘုန္းကံရွားပါး သူမ်ား မွီခိုခြင့္မရဘူး။
ဘုန္းကံၾကီးမား ျမတ္ဘုရားသာသာနာေတာ္ကို ဘုန္းကံၾကီးမားသူမ်ား ေထာက္ပံ့ခြင့္ရတယ္။
ဘုန္းကံၾကီးမား ျမတ္ဘုရားသာသာနာေတာ္ကို ဘုန္းကံရွားပါးသူမ်ား ေထာက္ပံ့ခြင့္မရဘူး။
(ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရား )


ညခင္း 
တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ေရႊေပၚျမတင္ ၾကရေအာင္

1

ညခင္းတို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ကုသိုလ္ရရာရေၾကာင္း ေတြကို  ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် က်ိဳးစားအားထုတ္ေနၾကတယ္ေနာ္။ အဲဒီကုသိုလ္ေတြ ျပဳလုပ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အမွ်ေပးေ၀ျခင္း အမႈကိုျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ မိမိတို႕ ျပဳလုပ္တဲ့ကုသိုလ္ေတြကို တျခားသူေတြလည္း ရၾကပါေစ ဆိုတဲ့ ဆႏၵေတြ နဲ႕ အမွ်ေပးေ၀ျခင္းကလည္း ကုသိုလ္ေတြ ထပ္ရတယ္ေနာ္။  မိမိရရွိေသာ ကုသိုလ္အဖို႕ကို မိမိရသလို  သူတစ္ပါးသူလည္း ညီတူညီမွ် ရေစလိုေသာ ဆႏၵဟာ အလြန္ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ထားျဖစ္ပါတယ္။  ဒီလို ဆႏၵမ်ိဳးျဖင့္   ၾကားၾကားသမွ် သတၱ၀ါအေပါင္းအား အမွ်ေပးေ၀ပါ၏ ဟု အမွ် ေပးေ၀ျခင္းျဖင့္ ပတၱိဒါန ကုသိုလ္ ရသည္ဟုမွတ္ရပါမည္။

ထိုကဲ့သို႕ သူတစ္ပါးတို႕အား မိမိကဲ့သို႕ ကုသိုလ္ရေစလိုေသာ စိတ္မရွိပဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ပဲ အမွ်ေ၀တဲ့ ထံုးစံရွိလို႕သာ မိမိႏွဳတ္က အမွ်ယူေတာ္မူၾကပါဟု ဆိုပါက..ပတၱိဒါန ကုသို္လ္စစ္ျဖစ္ဖို႕ ရန္ ခဲယဥ္း မွာျဖစ္ပါတယ္။

ေရွးတုန္းက နာမည္ၾကီးေသာ အလွဴဒကာတစ္ေယာက္ က  ေၾကြးယူျပီး အလွဴအၾကီးအက်ယ္ေပးသတဲ့။ သူထင္ သေလာက္ေငြကူ မလာေသာေၾကာင့္( ေရွးက အလွဴေတြမွာလည္း ေငြကူညီလွဴဒါန္း မႈေတြရွိတယ္ေနာ္) ညေန ေရစက္ခ်ရင္း ဘုန္းၾကီးကေရစက္ခ် ေပးေနစဥ္ မိမိစိတ္ကူးနဲ႕ အေၾကြးစာရင္း ရွင္းေနတယ္တဲ့။ ထိုအခါ အေၾကြးမ်ားစြာ က်န္ရွိေတာ့မည့္ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားရင္း ေရစက္ခ်လည္းဆံုးေရာ စိတ္ကလည္း မၾကည့္မသာရွိေနတုန္းမွာ အနီးအပါးမွ လူၾကီးမ်ားက အမွ်ေ၀လိုက္ အမွ်ေ၀လိုက္ ဟု တိုက္တြန္းမွ ျဗဳန္းခနဲ သတိရသျဖင့္ အမွ်ဗ်ိဳ႕ ဟု ဆိုရမည့္ အစား ေသာက္က်ိဳးနည္းပါျပီ ဗ်ိဳ႕ ဟု မွားဆိုေလသည္။
 
မိမိရေသာ ကုသိုလ္အဖို႕ကို သူတစ္ပါးအား အမွ်ေပးေ၀ျခင္းျဖင့္ မူလဒါန ကုသိုလ္အျပင္ ပတၱိဒါန ကုသိုလ္ထပ္၍တင္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ေရႊေပၚျမတင္ သကဲ့သို႕ျဖစ္သြားပါတယ္။ထို႕ေၾကာင့္ အမွ်ေ၀သည့္အတြက္ ကုသိုလ္အရနည္းမသြားသည့္အျပင္ ပို၍ပင္ ကုသိုလ္ရပါေသးသည္။ မီးျခစ္အကုန္ခံ၍ ပထမ ဆီမီးထြန္းျပီးေနာက္ ထိုဆီမီးမွ တစ္ဆင့္ မီးကူးေပရာ၍ မူလမီးမွာ အေရာင္မမွိန္ သည့္အျပင္ ေနာက္မီးေတြ၏ အကူအညီေၾကာင့္ သာ၍အားရွိသကဲ့သို႕ျဖစ္ေပသည္။ဒါေၾကာင့္ သီလကုသိုလ္၊ ဘာ၀နာကုသိုလ္ စသည္မ်ားလည္း အမွ်ေ၀လွ်င္  ပတၱိဒါန ကုသိုလ္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိေဆာင္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါအျပင္....အမွ်ယူသူမ်ား အေနျဖင့္လည္း ကုသိုလ္ရတယ္ေနာ္....အဲဒီကုသိုလ္ကေတာ့ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚမႈၾကတဲ့ ပတၱာနုေမာဒန ကုသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္။ သာဓုေခၚျခင္းဟာ မုဒိတာစိတ္ျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္မႈ ကုသိုလ္တမ်ိဳး ျဖစ္ေပသည္။ ေတြးခ်င္ရာေတြးျပီး သာဓု ေခၚလွ်င္ ပတၱာအနုေမာဒန ကုသို္လ္အစစ္ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ကုသိုလ္တစ္ခု ျပဳျပီးတိုင္း အမွ်ေပးေ၀ျခင္း၊ အမွ်ယူျခင္း ကိစၥေတြကို မလြဲမေသြ ျပဳၾကရာတြင္ ျဖဴစင္ေသာစိတ္ျဖင့္ မုဒိတာစိတ္မ်ားထားနိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။

ညခင္း
တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ေသာကနဲ႕ ပရိေဒ၀ရဲ႕ အမြန္အစ အခ်စ္က

9

 ေလာကီလူသားမ်ားက အခ်စ္ရွိမွ ဘ၀လွပသည္၊ သာယာစိုျပည္သည္ ၾကည္နႈးခ်မ္းေျမ႕ရသည္ စသည္ အျမင္ေတြရွိၾကတယ္။ အဲဒီအျမင္အတိုင္း အခ်စ္ကို ႏွလံုးသား၌ အျမတ္တနိုး တန္ဖိုးထား၍သိမ္းပိုက္ထားခ်င္တယ္။ သိမ္းပိုက္၍လည္း ထားတတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အခ်စ္ဆိုသည့္ စကားလံုးေလးက အလွပဆံုး၊ အေျပာခ်င္ဆံုး၊ အၾကားခ်င္ဆံုး ၊ နား၀င္ခ်ိဳဆံုး စကား တစ္လံုး အျဖစ္ အျမစ္တြယ္ရွင္သန္ ေနတာေပါ့ေနာ္။ေလာကီလူသားမ်ား အဖို႕ အခ်စ္နယ္တြင္ ျပႆာနာဆိုးတစ္စံု တစ္ခု မေတြ႕ၾကံဳ မခံစားရေသးသူျဖစ္ခဲ့ပါမူ အခ်စ္သည္ သုခလို႕ပင္ ထင္မွတ္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။

အရိယာနယ္တြင္မွာေတာ့
အခ်စ္ကို သမုဒယသစၥာ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္ဟူရႈျမင္ၾကတယ္။ အရိယာတို႕က အခ်စ္ကို ခ်စ္သမွ် ဒုကၡ၊ အခ်စ္မ်ားသေလာက္ ဒုကၡေတြမ်ားလွေပတယ္လို႕ မိန္႕ဆိုၾကတယ္။

သို႕ရာတြင္ ေလာကီနယ္သားမ်ားပင္ လွ်င္ အစဥ္ထာ၀ရ အခ်စ္သည္ သုချဖစ္နိုင္မျဖစ္နိုင္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာညြန္ျပထားသည့္ သာဓကေလးေတြရွိပါတယ္။

သာ၀တၱိျမိဳ႕မွာ ပစၥည္းဥစၥာခ်မ္းသာသည့္ သူၾကြယ္တစ္ဦး မွာ တစ္ဦးတည္းေသာသားကေလး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ကြယ္လြန္ သြားေတာ့ သူၾကြယ္က သုႆာန္မွာ ငါ့သားကေလး ဘယ္မွာလဲ၊ ငါ့တစ္ဦးေသာ သားေလး ဘယ္မွာလဲ လို႕ ေအာ္ဟစ္တမ္းတျပီး သုႆာန္မွထြက္ပီး ေျခဦးတည္ရာ  သြားေလရာ ဗုဒၶအရွင္ရွိရာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ေရာက္သြားပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ေမးျမန္းတဲ့အခါ...တစ္ဦးတည္းေသားသားေလး ဆံုးပါးသြားလို႕ သုႆာန္မွ ေအာ္ဟစ္ျပီး ေျခဦးတည္ရာထြက္လာရင္း ဒီကိုေရာက္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။

ဘုရားရွင္က ဒီကိစၥဟာ ဒီသဘာ၀အတိုင္းျဖစ္ရမယ္ သူၾကြယ္၊ ပူေဆြးျခင္း၊ ငိုေၾကြျခင္း၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း၊ ျပင္းစြာပူေလာင္ျခင္း၊ ဒါေတြဟာ အခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပဲ။ အတိုးခ်ံဳးေျပာရရင္ ေသာကနဲ႕ ပရိေဒ၀ရဲ အမြန္အစ အခ်စ္ကေပါ့ သူၾကြယ္ လို႕မိန္႕ၾကားပါတယ္။

ထိုအခါမွာသူၾကြယ္က အရွင္ ေဂါတမရယ္၊ ၾကည္ႏႈးခ်မ္းေျမ႕ျခင္းရဲ႕ အမြန္အစ အခ်စ္ကလို႕ပဲ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ငါ့အရွင္ ၀ါဒကို ကႊ်န္ုပ္လက္မခံနိုင္ပါဘူး....သူၾကြယ္ဟာ သူကိုယ္တိုင္ ေသာက ပရိေဒ၀ကို ခံစားေနရပါလ်က္ ဘုရားရွင္၏ ၀ါဒကိုလက္မခံဘဲဇြတ္ျငင္းပယ္ကာ ေနရာမွ ရုတ္ျခည္းထကာ ဖယ္ခြာ သြားပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ေၾကြအန္ကစားသမားေတြ ဆီေရာက္ေတာ့ စကားမ်ားႏွွီးေႏွာရင္း ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ေတြ႕ခဲ့ပီး သူ႕၀ါဒနဲ႕ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားတဲ့ ေသာကနဲ႕ပရိေဒ၀ရဲ႕အမြန္အစ အခ်စ္က ဆိုတာကို လက္မခံနိုင္ေၾကာင္း ၊ ၾကည္ႏႈးခ်မ္းေျမ႕ျခင္းရဲ႕ အမြန္အစဟာ အခ်စ္ကလို႕ ေဂါတမရဲ႕၀ါဒ ကို ပယ္ခ်ခဲ့ေၾကာင္း၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ခံစားရတဲ့ ၾကည္နႈးခ်မ္းေျမ႕မႈ၊ ျမတ္နိုးမႈ၊ ေလးစားမႈ ၊ ေဖးမကူညီမႈ ဒီအခ်စ္ဆိုတဲ့အရသာကို မိတ္ေဆြတို႕လည္း ခံစားေနၾကရမွာပဲ ကႊ်နု္ပ္လည္း ခံစားရတာေတြမ်ားပါပီ ေဂါတမ ဗုဒၶက ကေတာ့ ဒီအခ်စ္အရသာကို ခံစားရဖူးဟန္မူးဘူး ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာတာ ဟု... စကားခ်င္းႏွီးေႏွာတဲ့အခါ မိတ္ေဆြေတြက လည္းေထာက္ခံပါတယ္ ။

သူၾကြယ္ဟာ သူ႕၀ါဒကို ေလာင္းကစားသမားမ်ား၏ ေထာက္ခံေျမွာက္ပင္မႈျဖင့္ အၾကီးအက်ယ္္၀င္ျမင့္ပီး ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လံုး လွည့္လည္၍ ၾကြားေလေတာ့တယ္။အဲဒီ ၀ါဒႏွစ္ခုဟာ တစ္ျမိဳ႕လံုးပ်ံ႕ႏွံသြားပီး နန္းေတာ္အတြင္း ေကာသလမင္းၾကီးထံ အထိပင္ ေရာက္သြားေလေတာ့တယ္။

ေကာသလမင္းၾကီးကေတာ့ တိုင္းၾကီးႏွစ္တိုင္းကို အုပ္ခ်ဳပ္စိုးစံပီး မွဴၾကီးမတ္ရာ မိဖုရားၾကီးငယ္တို႕နဲ႕ သာယာစိုျပည္ေနခ်ိန္မို႕ ဘုရားရွင္ရဲ႕၀ါဒကိုလက္ခံျခင္းမရွိ၊ သူၾကြယ္၀ါဒကိုသာ ႏွစ္သက္လက္ခံ၏။ ဘုရားရွင္ရဲ႕၀ါဒကို ခိုးလို႕ခုလုျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ မလႅိကာမိဖုရားၾကီးကို ေခၚကာ မိန္႕ေတာ္မူ၏..

ႏွမေတာ္ မလႅိကာ...ႏွမေတာ္ရဲ႕ ေဂါတမဗုဒၶက ေသာကနဲ႕ ပရိေဒ၀ရဲ႕ အမြန္အစ အခ်စ္က လိုေျပာတယ္ဆိုပဲ...
ဘုရားရွင္ေဟာရင္ မွန္မွာေပါ့ဘုရား...
ဒီမိဖုရား သူ႕ဆရာေျပာသမွ် အကုန္ဇြတ္မိွတ္ယံုေတာ့တာပဲ
ဘုရားေဟာလို႕မွန္တယ္လို႕ေျပာလိုရင္း မဟုတ္ပါ။ မွန္လို႕ ဘုရားေဟာတယ္လို႕ ေျပာလိုရင္းပါ..

ဘာပဲေျပာေျပာ ဟုတ္ကိုမဟုတ္နိုင္ဘူး ...သူ႕ဆရာေျပာတိုင္း အမွန္ခ်ည္းပဲထင္ေနတာ ဟု ေဒါထသျဖင့္ မလႅိကာမိဖုရားကိုေမာင္းထုတ္ေလတယ္။ မလႅိကာကမူ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းပီပီ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာ ထျပန္ခဲ့တယ္။ မိမိနန္းေဆာင္ကိုေရာက္တဲ့အခါမွ နာဠိဇယၤပုဏားကို ဘုရားရွင္ဆီလြတ္ျပီး ငါ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ကို ဦးခိုက္ေၾကာင္း၊ အရွင္ဘုရား အေနနဲ႕ ေသာကနဲ႕ပရိေဒ၀ ရဲ႕အမြန္အစ အခ်စ္ကလို႕ ေဟာတယ္ဆိုတာ မွန္ရဲ႕လားလို႕ေမးေလ်ာက္ေပးရန္သင္ၾကားပီး ဘုရားရွင္ထံလြတ္ပါတယ္။

ပုဏားလည္း အမိန္ေတာ္ကိုနာခံမွတ္သားပီး ေဇတ၀န္ေက်ာင္းကိုသြားေလတယ္။ မလႅိကာမိဖုရား ေမးေလ်ာက္ခိုင္းတဲ့အတိုင္း  ဘုရားရွင္ေဟာတယ္ဆိုတာ မွန္ရဲ႕လားလို႕ေမးေလ်ာက္ပါတယ္။
ပုဏား ငါဒီအတိုင္း ေဟာၾကားထားပါတယ္။ ဒါျဖင့္ တပည့္ေတာ္ကို သာဓကေလးနဲ႕ ေျဖရွင္းမိ္န္႕သနားပါလို႕ ေလ်ာက္ထားပါတယ္။

ပုဏားအား  ဟိုေရွးယခင္က ဒီသာ၀တၳိျမိဳ႕ေလးမွာပဲ အမ်ိဳးသမီးေလး တစ္ေယာက္ဟာ သူ႕အေမေသသြားပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ ရႈးသြပ္ပီး ငါ့အေမဘယ္မွာလဲ၊ ငါ့အေမရွာေပးၾက၊ ငါ့အေမေခၚေပးၾကလို႕ တစ္လမ္း၀င္တစ္လမ္းထြက္ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းေနပါတယ္။ ဒါအခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ ေသာက ပူေဆြးမႈနဲ႕ ပရိေဒ၀ ငိုေၾကြးမႈေပါ့ ပုဏား။

ဘုရားရွင္သည္ အေဖေသသူ၊ သားေသသူ၊သမီးေသသူ၊ အစ္ကိုေသသူ၊ ႏွမေသသူ၊ မယားေသသူ၊ လင္ေသသူ စသည့္ သာဓကေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ေဟာၾကားေျဖရွင္းေပးေတာ္မူပါတယ္။ နိဂံုးအေနျဖင့္ ဒီ သာ၀တၳိျမို႕မွာပဲ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရွိပါတယ္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သိပ္ခ်စ္ျမတ္နိုးၾကသတဲ့။ သူတို႕ ခ်စ္ျမတ္နိုးၾကေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေလးရဲ႕ မိဘေတြက သူ႕သမီးကို ဒီအမ်ိဳးသားေလးနဲ႕ သေဘာမတူၾကဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သမီးကိုတျခားအမ်ိဳးသားနဲ႕ေပးစားဖို႕ စီစဥ္ၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေလးက အမ်ိဳးသားသစ္ကိုမခ်စ္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး တိတ္တဆိတ္ခ်ိန္းေတြ႕၊ ေပြ႕ပိုက္ငိုေၾကြးၾက ေနာက္ဆံုး အမ်ိဳးသားေလးက ငါတို႕ ဒီဘ၀မေပါင္းရ၊ ေနာက္ဘ၀က်မွ ေပါင္းၾကမယ္လို႕ေျပာပီး အမ်ိဳးသမီးေလးကို ႏွစ္ပိုင္းျဖတ္သတ္၊ သူ႕ကိုယ္သူလည္း ရင္ခြဲျပီး ေသပြဲ၀င္လိုက္ပါတယ္။ ပုဏားလည္း ဘုရားရွင္ရဲ႕သာဓကေတြ နဲ႕ေျဖရွင္းေပးမႈကို ႏွစ္သက္စြာနဲ႕ နန္းတြင္းကိုျပန္လာခဲ့ျပီး မိဖုရားၾကီးကို အေၾကာင္းစံုရွင္းျပ လိုက္ပါတယ္။

မိဖုရားၾကီးက ေတာ့ အခ်စ္ကိစၥ ဘဘာ၀က်က်သိရျပီမို႕၊ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ အလ်င္အျမန္၀င္သြားေလ၏။
ႏွမေတာ္ေလ်ာက္တင္ ပါရေစဘုရား အခ်စ္ကိစၥပါဘုရား..လာျပန္ပီလားဒီအခ်စ္လို႕ ျငိဳျငင္တာေပါ့။ မေျပလည္ေသးေတာ့လည္းလာရမွာေပါ့ဘုရား ေမာင္ေတာ္အေနနဲ႕ ၀ဇီရီသတိုသမီးေလးကို သိပ္ခ်စ္ျမတ္နိုးတယ္မဟုတ္လားဘုရား...ဟာ သိပ္ခ်စ္ျမတ္နိုးတာေပါ့။ အဲဒိ သတို႕သမီးေလး မ်ား မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း ေသသြားခဲ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္ တစ္စံုတစ္ခုသို႕ ေဖာက္ျပန္သြားခဲ့ရင္ ဘယ္လိုခံစားရပါမလဲဘုရား။ ရန္စေနပီေနာ္...မိဖုရားက...ကိုယ္ခ်င္းစာပီး သိသာေစရန္ ညြန္ျပခ်င္တဲ့ သေဘာပါ။

ေမာင္ေတာ္အေနနဲ႕ ပူေဆြၚငိုေၾကြးရံုတင္မက အသက္နဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေတာင္ျပိဳကြဲသြားနိုင္တယ္ႏွမေတာ္...
ျပီးေတာ့ ၀ါဘခတၳိယ မင္းသမီကိုလည္းခ်စ္တယ္မဟုတ္လားဘုရား...သိပ္ခ်စ္တာေပါ့

အကယ္၍မ်ား သူလညး္ ေသသြားခဲ့ရင္ ၀ဇိရီျဖစ္ရင္ ခံစားရသလို ခံစားရမွာပဲေပါ့။

စစ္သူၾကီး ၀ိဋဋဴဘ၊ေနာက္ ကာသိတိုင္း ေကာသလတိုင္း  သက္ရွိသက္မဲ့ေတြနဲ႕ ဥပမာေပးျပန္တယ္။ ေနာက္ပီး ႏွမေတာ္ကိုေရာ ခ်စ္ျမတ္နိုးပါေလစ။  ဒါျဖင့္ႏွမေတာ္ေသသြားခဲ့ရင္ေရာ လို႕ေမးျပန္တယ္...ေမာင္ေတာ္ပါ လိုက္ေသမယ္ထင္ပါရဲ႕...ေကာသလမင္းၾကီး မင္းသား အက္ရွင္နဲ႕ေျပာမွာ ေပါ့ ေနာ္...:)

ေမာင္ေတာင္ဘုရားသိျမင္ေတာ္မူ ပူေဇာ္ထူးကိုခံေတာ္မူထိုက္ တရားအလံုးစံုကို ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္တူတဲ့ ဘုရားရွင္ဟာ ဒါေတြကို ရည္ရြယ္ျပီး ေသာကနဲ႕ ပရိေဒ၀ရဲ႕ အမြန္အစအခ်စ္ကလို႕ ေဟာေတာ္မူတာပါ ဘုရား ...လို႕ေလ်ာက္တင္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့မွ ထူးကဲေပစြ၊ အံ့ဖြယ္ရွိေပစြ၊ ထူးခြ်န္ထက္ျမက္မွန္ကန္ေလးနက္တဲ့ ဥာဏ္အျမင္ရွိေပစြ၊ ခံတြင္းေဆးျပီး အ၀တ္ကို လက္ကန္ေတာ့တင္၍ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာအရပ္သို႕ လက္အုပ္ခ်ီကာ အရဟံဂုဏ္ရွင္၊ သမၼာသမၺဳဒၶဂုဏ္ရွင္၊ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးသခင္ ဘုရားရွင္အား ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးရွိခိုး ပါ၏ဟု သံုးၾကိမ္ရြတ္ပူေဇာ္ျပီး  သံုးၾကိမ္ဦးတိုက္ ပါတယ္။

ကဲ...ေသာကနဲ႕ ပရိေဒ၀ရဲ႕ အမြန္အစ အခ်စ္က ဆိုတာ ျငင္းစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ကို ျပည့္စံု လံုေလာက္ သြားျပီေနာ္။

ညခင္း
တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

စိတ္ညစ္ရင္ ေရခ်ိဳးပါတဲ့

2

စိတ္ညစ္ရင္ ေရခ်ိဳးပါ။
by ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ

လကၡဏာေတာ္မွ တစ္ဆင့္


လကၡီယတီတိ လကၡဏံ။
လကၡီယေတ ဧေတနာတိ လကၡဏံ။

မွတ္သားအပ္လို႔ လကၡဏာ လို႔ေခၚပါတယ္။ လက္မွာပါလို႔ လကၡဏာ။ ေျခမွာပါရင္ ေျခခဏာ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္နားပါပါ၊ အမွတ္အသားကိုသာ လကၡဏာလို႔ ေခၚတာပါ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးမွာ ေယာက်္ားျမတ္တို႔ရဲ႕ လကၡဏာ (မဟာပုရိသလကၡဏာ) ၃၂- ပါး ရွိပါတယ္။ လကၡဏာေတာ္ႀကီး ၃၂- ပါးလို႔ ေခၚပါတယ္။ လကၡဏာေတာ္ငယ္ ၈ဝ- ရွိပါတယ္။ မဟာပုရိသ လကၡဏာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့သူဟာ လူ႔ဘဝမွာေနရင္ စၾကဝေတးမင္း၊ ရဟန္းျပဳရင္ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္ပါတယ္။

စၾကဝေတးမင္းလကၡဏာပါတိုင္း စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္ပါသလား။ (စက္လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုေပမယ့္ ေညာင္ရမ္းမင္းသားေလးဟာ စၾကဝေတးမင္း မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။) စၾကဝေတးမင္းက်င့္ဝတ္ကို က်င့္မွသာ စၾကာရတနာ ျဖစ္ေပၚၿပီး စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္ပါတယ္။ (စၾကဝေတးမင္း က်င့္ဝတ္ကို ပါထိကဝဂ္ - စကၠဝတၱိသုတ္ ျမန္မာျပန္ - ၅၁ ၌ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါသည္။) ဗုဒၶဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္လည္း ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း က်င့္စဥ္တို႔ကို က်င့္ေတာ္မူၿပီးမွသာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ လကၡဏာဆိုတာ အတိတ္ကံရဲ႕ အမွတ္အသားမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကံရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳး ျပည့္စံုဖို႔၊ မေကာင္းက်ိဳးမ်ား ေပ်ာက္ပ်က္ဖို႔ကေတာ့ ပစၥဳပၸန္ကံေတြနဲ႔ ျဖည့္တန္ျဖည့္၊ ေဖ်ာက္တန္ေဖ်ာက္ ရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပစၥဳပၸန္ကံ ေျပာင္းရင္ လကၡဏာမ်ားလည္း ေျပာင္းတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္လို႔ (လက္ဖ၀ါးေပၚက) အမွတ္အသားေတြကို ယံုၾကည္လြန္းသူမ်ား သတိထားမိေစခ်င္ပါတယ္။

လကၡဏာဆိုတာ အေၾကာင္းတရားမဟုတ္ပါဘူး။ ကံသည္သာလွ်င္ အေၾကာင္းတရား ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကံတရားမ်ားကို ဆည္းပူးခဲ့လို႔ လကၡဏာေတြ ေပၚလာၿပီး အဲဒီလကၡဏာရွိတဲ့သူမ်ား ခံစားရတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြကို ခံစားရတာပါ။ ေကာင္းက်ိဳးလကၡဏာေတြကို ဗုဒၶရွင္ေတာ္ရဲ႕ မဟာလကၡဏာေတာ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ တြဲစပ္ၿပီး သေဘာေလာက္ ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈနဲ႔၊ က်င့္ဝတ္တရားေတြကို ဝတ္မျပတ္ပံုမွန္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့လို႔ (၁) ေျခဖဝါးေတာ္ ညီညာၿပီး ရန္သူေတြက မပိတ္ပင္ မတားဆီးႏိုင္ပါဘူး။

လူအမ်ားကို ေဘးကင္းေအာင္ တရားႏွင့္အညီ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ လွဴဒါန္းရာမွာ စံုစံုလင္လင္ အၿခံအရံမ်ားနဲ႔ လွဴဒါန္းျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ခဲ့လို႔ (၂) ေျခဖဝါးအျပင္မွာ စက္လကၡဏာေတာ္ ျဖစ္ေပၚၿပီး အၿခံအရံ မ်ားပါတယ္။

သူ႔အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး သတၱဝါေတြကို သနားကာ အစီးအပြား လိုလားေစာင့္ေရွာက္ခဲ့လို႔ (၃) ရွည္ေသာ ဖေနာင့္ရွိ။ (၄) ရွည္ေသာ ေျခေခ်ာင္း၊ လက္ေခ်ာင္းရွိ။ (၅) ျဗဟၼာမင္းကဲ့သို႔ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ကိုယ္ရွိၿပီး သူတစ္ပါးက မသတ္ျဖတ္ႏိုင္ဘဲ အသက္ရွည္ပါတယ္။

စားေကာင္း ေသာက္ဖြယ္ေတြ လွဴဒါန္းခဲ့လို႔ (၆) လက္ဖမိုး-၂ ခု၊ ေျခဖမိုး-၂ ခု၊ ပခံုး-၂ ခု၊ လည္ကုပ္- ၁ ခု အားျဖင့္ အရပ္(၇)ပါး အသားျပည့္ၿဖိဳးၿပီး မြန္ျမတ္တဲ့ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ ရရွိပါတယ္။

လူအမ်ားကို သဂၤဟတရားေလးပါးနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့လို႔ (၇) ႏူးညံ့ေသာ။ (၈) ညီညာေသာ လက္ေျခရွိၿပီး ညီညြတ္ေသာ ပရိသတ္ ရွိပါတယ္။

(ကိုယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ မညီညြတ္ရင္လည္း အလြန္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္း ပါတယ္။ သဂၤဟတရားေလးပါးဆိုတာက ေပးသင့္သူကိုေပး၊ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာသင့္သူကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာ၊ အက်ိဳးေဆာင္ေပးသင့္သူကို အက်ိဳးေဆာင္ေပး၊ ကိုယ္နဲ႔ထပ္တူထားသင့္သူကို ထပ္တူထားျခင္းတို႔ပါပဲ။ ဒါဆို ညီညြတ္ေသာ ပရိသတ္ကို ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။)

အက်ိဳးရွိတဲ့စကား၊ တရားစကားတို႔ကို ေျပာခဲ့၊ တရားအလွဴကို လွဴခဲ့လို႔ (၉) ျမင့္ေသာ ဖမ်က္ရွိ။ (၁၀) လက်္ာရစ္လည္ကာ အထက္သို႔ ေကာ့တက္ေနတဲ့ ေမြးညႇင္းေတာ္ရွိၿပီး အႀကီးဆံုး၊ အျမတ္ဆံုး၊ အခ်ီးမြမ္းအပ္ဆံုးသူ ျဖစ္ရပါတယ္။

အတတ္ပညာတို႔ကို လြယ္ကူလ်င္ျမန္စြာ တတ္ေျမာက္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့လို႔ (၁၁) ေျပျပစ္ေသာ ျမင္းေခါင္းေတာ္ရွိၿပီး ပစၥည္းပရိကၡရာနဲ႔ ပရိတ္သတ္ေလးပါး လ်င္ျမန္စြာ ရရွိပါတယ္။

ပညာရွိတို႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး သိလိုရာကို အဖန္ဖန္ ေမးျမန္းခဲ့လို႔ (၁၂) အသားအေရ ေခ်ာေမြ႕ၿပီး ပညာဉာဏ္ ႀကီးပါတယ္။ ပညာအရာမွာ သာသူမေျပာနဲ႔၊ တူသူေတာင္ မရွိပါဘူး။

ေဒါသမထြက္ခဲ့၊ ေဒါသကို ထင္ရွားမျပခဲ့၊ ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႕ခဲ႕ / ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ အဝတ္တန္ဆာေတြကို လွဴဒါန္းခဲ့လို႔ (၁၃) ေရႊအဆင္း အသားအေရရွိၿပီး ထူးကဲလြန္ျမတ္တဲ့ အဝတ္သကၤန္း၊ အခင္းတို႔ကို ရလြယ္ပါတယ္။ ေကာင္းမႈေတြလည္းပဲ မပ်က္မစီး တည္ရွိပါတယ္။

ကြဲကြာေနသူေတြကို ေပါင္းဆံုေစ/ ညီညြတ္ေစခဲ့လို႔ (၁၄) အအိမ္ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းအပ္ေသာ ပုရိသနိမိတ္ ရွိၿပီး စကားကို လိုက္နာတဲ့ တပည့္သာဝကမ်ားစြာ ရွိပါတယ္။

ပုဂၢိဳလ္ကိုလိုက္၍ ဂုဏ္နဲ႔ေလ်ာ္စြာ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေပးလွဴခဲ့လို႔ (၁၅) ပေညာင္ပင္ကဲ့သို႔ ဝန္းေသာကိုယ္ ရွိကာ (ပုအိုင့္အိုင့္/ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ မဟုတ္ဘဲ လက္ႏွစ္ဘက္ေဘးကို ဆန္႔ထုတ္ထားတဲ့ အက်ယ္ အတိုင္းအတာနဲ႔ လက္ကို အေပၚဆန္႔ထားရင္ ရွိမယ့္ အျမင့္အတိုင္းအတာ ညီမွ်)။ (၁၆) မကိုင္း မညြတ္ (မကုန္း) ရဘဲ လက္ဝါးျပင္ျဖင့္ ပဆစ္ဒူးတို႔ကို သံုးသပ္ႏိုင္ၿပီး သဒၶါသီလစတဲ့ သူေတာ္ဥစၥာမ်ားနဲ႔ ျပည့္စံုပါတယ္။ အျမတ္ဆံုး အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ ဆိုတဲ့ ဥစၥာကို ရရွိပါတယ္။

လူအမ်ားရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြါးကို လိုလားခဲ့လို႔ (၁၇) ျခေသၤ့မင္းရဲ႕ ေရွ႕ပိုင္းကိုယ္နဲ႔ တူတဲ့ ကိုယ္ရွိ။ (၁၈) လက္ျပင္ ႏွစ္ခုအၾကား ျပည့္ၿဖိဳးတဲ့ အသားရွိ။ (၁၉) ညီညာလံုးဝန္းတဲ့ လည္တိုင္ရွိၿပီး သဒၶါသီလ စတာေတြကေန မဆုတ္ယုတ္၊ သဗၺညဳတဉာဏ္မွ မဆုတ္ယုတ္ပါဘူး။

သတၱဝါေတြကို မညႇင္းဆဲခဲ့လို႔ (၂၀) အရသာကို ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အလြန္ေကာင္းျမတ္တဲ့ အေၾကာရွိၿပီး အနာေရာဂါ ကင္းပါတယ္။ ဝမ္းမီးနဲ႔ ျပည့္စံုပါတယ္။

ေဒါသနဲ႔ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး မၾကည့္ခဲ့၊ မ်က္ေစာင္း မထိုးခဲ့/ ႐ိုးေျဖာင့္စြာ ေမတၱာျဖင့္သာ ၾကည့္ခဲ့လို႔ (၂၁) အလြန္ညိဳေသာ မ်က္လံုးရွိ။ (၂၂) ႏြားငယ္ရဲ႕ မ်က္ေတာင္နဲ႔တူတဲ့ မ်က္ေတာင္ရွိၿပီး သတၱဝါအမ်ားရဲ႕ ႏွစ္သက္ ၾကည္ညိဳဖူးေျမာ္ျခင္းကို ခံရပါတယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ျပဳခဲ့လို႔ (၂၃) သင္းက်စ္ဆင္ထားသကဲ့သို႔ေသာ ဦးေခါင္းရွိၿပီး ဗုဒၶအလိုကိုလိုက္တဲ့၊ အဆံုးအမကို လိုက္နာတဲ့ ေဝေနယ် မ်ားစြာရွိပါတယ္။

မွန္ေသာစကားတစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ ေျပာခဲ့လို႔ ၊ သူမ်ားကို မလွည့္စားခဲ့လို႔ (၂၄) ေမြးညႇင္းတစ္တြင္းမွာ ေမြးညႇင္တစ္ပင္သာရွိ။ (၂၅) မ်က္ေမွာင္ႏွစ္ခုၾကား ျဖဴစင္တဲ့ ဥဏၰလံု ေမြးရွင္ေတာ္ရွိၿပီး သတၱဝါအမ်ားဟာ ဗုဒၶအလိုကိုသာ လိုက္ရပါတယ္။

ဂံုးမတိုက္ခဲ့၊ ညီညြတ္ျခင္းကို အားေပးခဲ့လို႔ (၂၆) ေလးဆယ္ေသာ။ (၂၇) မႀကဲေသာသြားရွိၿပီး သူမ်ား မၿဖိဳခြဲႏိုင္တဲ့/ အဆံုးအမကို ခိုင္ၿမဲစြာ လိုက္နာတဲ့ ပရိသတ္ ရွိပါတယ္။

ၾကမ္းေသာစကားကို မေျပာခဲ့၊ ႏူးည့ံခ်ိဳသာ နားဝင္ခ်ိဳေအာင္ ေျပာခဲ့လို႔ (၂၈) ႀကီးမားရွည္လ်ား ႏူးညံ့တဲ့ လွ်ာေတာ္ ရွိ။ (၂၉) ျဗဟၼာ့အသံႏွင့္ တူတဲ့ အသံရွိၿပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕ စကားဟာ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စကားကို နာယူလက္ခံၾကပါတယ္။

အက်ိဳးမရွိ ၿပိန္ဖ်င္းတဲ့စကားကို မေျပာခဲ့၊ အက်ိဳးရွိတဲ့ စကားကိုသာ ေျပာခဲ့လို႔ (၃၀) ျခေသၤ့ေမးနဲ႔တူေသတဲ့ ေမးရွိၿပီး အတြင္းအပ ရန္သူေတြ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ပါဘူး။

အသက္ေမြးမႈစင္ၾကယ္ခဲ့လို႔ (စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္၊ ေခါင္းပံုျဖတ္ မတရားသျဖင့္ ျဖတ္လမ္းက အသက္မေမြးခဲ့လို႔) (၃၁) ညီညြတ္တဲ့ သြားေတြရွိ။ (၃၂) အလြန္ ျဖဴစင္တဲ့ စြယ္ေတာ္ေလးဆူရွိၿပီး မေကာင္းမႈ ကိေလသာကင္းတဲ့ စင္ၾကယ္တဲ့ အၿခံအရံ ရွိပါတယ္။

အေၾကာင္းအက်ိဳးမ်ားသာ ဆက္စပ္ျဖစ္ ေပၚေနေသာ သံသရာမွာ မွန္ကန္တဲ့ အေၾကာင္း အက်ိဳးကို သိျမင္ဖို႔အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ္အလိုရွိတဲ့အရာေတြ မရရွိျခင္း (အက်ိဳးခ်ိဳ႕တဲ့ေနျခင္း)ဟာ အေၾကာင္းခ်ိဳ႕တဲ့ခဲ့လို႔ပါပဲ။ အဲဒါကို ဟိုလူ႔ေၾကာင့္ ဒီလူ႔ေၾကာင့္လို႔ အျပစ္တင္မေနဘဲ အဲဒီ ခ်ိဳ႕တဲ့ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ျပည့္စံုေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္အလိုရွိတဲ့ အက်ိဳးေတြ ျပည့္စံုလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ မေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ အေၾကာင္းကိုျပဳရင္ အက်ိဳးက ရမွာေသခ်ာပါတယ္။ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ျခင္း မေမွ်ာ္ျခင္းကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔သာ ဆိုင္ပါတယ္။ အခု ေရးခဲ့တာေလးေတြဟာ ေၾကာင္းက်ိဳးအမွန္ကို ျမင္သိတဲ့ ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိဉာဏ္အတြက္ ရည္ရြယ္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ရဲ႕ အေျခခံဉာဏ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဉာဏ္ကို အေျခခံ၊ တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ျမင့္တဲ့ ဉာဏ္ေတြရေအာင္လုပ္ၿပီး အျမင့္ဆံုး နိဗၺာန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါ...။

http://dhammayanantmm.blogspot.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။


Ways to Clean the Mind (စိတ္ညစ္ရင္ ေရခ်ိဳးပါ။) by Rawengwe (Inn Ma) (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)
http://www.myshwemandalay.com

ညခင္း
တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ေမတၱာ ႏွလံုး ကိုယ္စီသံုး....

1

 ေကာသမၺီျပည္ ဥေတနမင္းမွာ သာမာ၀တီ၊ မာဂဏၭီ၊ ၀ါသုလဒတၱေဒ၀ီ ဟု မိဖုရား ၃ေယာက္ရွိပါတယ္။ သာမာ၀တီသည္ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳသူျဖစ္ပါတယ္။ မာဂဏၭီကေတာ့ မိဖုရားမျဖစ္ခင္ ကတည္းက ဘုရားရွင္အေပၚမွာ ရန္ျငိဳးထားခဲ့ေသာ ပုေဏၭးမေလးျဖစ္ပါတယ္။ ထို႕ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ညိဳသူ သာမာ၀တီအား မာဂဏၭီက အျမဲအျပစ္ရွာေနသူျဖစ္ပါတယ္။ သာမာ၀တီကေတာ့ ေမတၱာတရား အထူးပြားမ်ားေနသူျဖစ္ပါတယ္။ ဥေတနမင္းကေတာ့ မိဖုရား၃ေယာက္ တို႕၏ အေဆာင္္မ်ား၀ယ္ တစ္လွည့္စီစံစားကာ ေစာင္းတီး၀ါသနာပါေသာ ဘုရင္တစ္ဦးျဖစ္ေပတယ္။

အခါတစ္ပါးမွာ သာမာ၀တီထံ အေဆာင္ေတာ္ကူးရန္ နီးေလေသာအခါ မာဂဏၭီသည္ သူ႕ဘေထြးထံမွ အဆိပ္ျပင္းေသာ ေျမြကိုမွာ၍ အဆိပ္ကိုေျဖေစလ်က္ ေစာင္း ခြက္တြင္းသို႕ သြင္းထားေလတယ္။ ေနာက္ပီး ို ပန္းကံုးနဲ႕ ပိတ္ဆို႕ျပီး ဘုရင့္ထံသြား၍ အိမ္မက္ရာမက္ မေကာင္းေသာေၾကာင့္ သာမာ၀တီအေဆာင္ မကူဖို႕ရန္ မိန္းမဥာဏ္ျဖင့္ သံေတာ္ဦးတင္ေလတယ္။ ဘုရင္က ဂရုမစိုက္ပဲ သာမာ၀တီေဆာင္ သို႕ကူးေလရာ၊ စိတ္မခ်ဟန္ျဖင့္ ေနာက္ကအတင္းလိုက္သြားေလတယ။္

အေဆာင္ေတာ္ေရာက္လို႕ ဆက္သတဲ့ပြဲေတာ္ကို တည္ျပီးေနာက္ သလြန္ေပၚလဲေလ်ာင္းသည့္အခါ မေယာင္မလည္ႏွင့္သူပိတ္ဆို႕ထားတဲ့ ပန္းကးံုကို နုတ္လိုက္ေလတယ္။ ထိုအခါထည့္ထားတဲ့ ေျမြသည္ အလြန္စိတ္ဆိုေနရကာ ရႈးခနဲထြက္ခါ ဘုရင့္ဦးေခါင္း အနီးသို႕ေရာက္ေလတယ္။ ထိုအခါ အလြန္ထိတ္လန္႕ စိုးရိမ္ဟန္ျဖင့္ ဘုရင္ကိုျပ၍ သာမာ၀တီႏွင့္ ေမာင္းမတစ္စုကို ၾကိမ္းေမာင္းျပီးလွ်င္ ရွင္ဘုရင္လည္း သူ႕စကားကို နားမေထာင္သျဖင့္ ယခုလိုျဖစ္ရသည္ဟု အျပစ္တင္ေလတယ္။

ဥေတနမင္းလည္း မာဂဏၭီ စီစဥ္သမွ်ကို မသိပဲ လြန္စြာထိတ္လန္႕ျပီး မ်က္မာန္ရွျပီး ကိုင္ေနက်ေလးကိုတင္ကာ သာမာ၀တီတို႕အစုကို စီတန္းေစလ်က္ ပစ္ဖို႕ရန္ ၾကိမ္း၀ါးပါတယ္။ ေမတၱာတရားကို အထူးပြားမ်ားသူ သာမာ၀တီကေတာ့ သူ၏ ေမာင္းမမိႆံမ်ားကို  အမိတို႕...ေမာင္ေတာ္မင္းျမတ္ႏွင့္ မာဂဏၭီတို႕အေပၚမွာ အနည္းငယ္မွ် စိတ္မကြက္ၾကဖို႕။ ယခုလို အခါမ်ိဳးမွာ ေမတၱာမွ တစ္ပါးအားကိုးစရာ မရွိေပဘူး။ အမိတို႕ပြားမ်ားေနက် ျဖစ္ေသာ ေမတၱာကိုသာ ၾကိဳးစားျပီးပြားမ်ားၾကပါလို႕ ၾသ၀ါဒေပးရွာတယ္။

ဤသို႕တိုက္တြန္းေလတဲ့အခါ ပင္ကိုယဥ္ေက်းျပီးေသာ ေမာင္းမမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ အသက္ေဘးကို အေရးတၾကီးမစဥ္းစားပဲ ေမတၱာကိုသာ ပြားၾကေလသည္။ ဥေတနမင္းကား အမ်က္မေျပနိုင္ေသးသျဖင့္ ခ်ိန္ရြယ္ထားတဲ့ျမားကို တစ္အားကုန္ ပစ္လြတ္လိုက္ေလရာ ေမတၱာတန္ခိုးေၾကာင့္ ျမားအရွိန္ ေရွ႕မတိုးပဲ ပစ္သူထံ ျမားျပန္၍ ခေလေသာ္အခါ ဥေတနမင္း သတိရျပီး မိဖုရားေျခရင္း ထိုင္ကာ သည္းခံဖို႕ရန္ ေတာင္းပန္ရွာေလတယ္။

ဒီဇာတ္ေတာ္မွာ မာဂဏၭီက....သာမာ၀တီ အေပၚ ကိုယ္ထက္သာ၍ မနာလိုေသာ ဣႆာစိတ္၊ ပရိယာယ္ဥာဏ္ဆင္ရေတာသာ  မာယာစိတ္၊ ေသေစလိုေသာ ေဒါသစိတ္မ်ားျဖင့္ လုပ္ၾကံျခင္းကို ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ ဥေတနမင္း ကေတာ့ ေျမြကို ျမင္ရသည္ကစျပီး ေဒါသစိတ္မြန္ကာ ျမားျပန္လာေတာ့မွာ လြန္စြာ ေၾကာက္ရြံ႕ေသာ ေဒါသ ေဒါမနႆစိတ္ေတြျဖစ္ရျပန္တယ္။ မင္းေတြရဲ႕ အာဃာတ တရားၾကီးမားတာကို လည္းေတြ႕ရပါတယ္။ ေမာင္းမမ်ားနဲ႕ သာမာ၀တီမွာေတာ့ ရန္သူအေပၚ၌ပင္ ေမတၱာစိတ္ထားနိုင္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

နည္းယူမွတ္သားဖြယ္ကေတာ့ ယခုကာလ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ ျဖင့္ အျမင့္တန္းကိုမွန္းထားမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ သာမာ၀တီ ထံုးကို ႏွလံုးသြင္းလ်က္ မိမိအေပၚ မေတာ္မတရား  ဣႆာမစၦရိယမ်ားကိုပင္ လက္တုန္႕မျပန္ပဲ ရန္မမူမိေစပဲ မိမိစိတ္ကိုသာ ေကာင္းသည္ထက္ေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးေဆာင္ခြင့္ ၾကံဳလာလွ်င္လည္း မိမိကို မလိုလားသူ၏ အက်ိဳးကိုပင္ စိတ္ပါလက္ပါ ေဆာင္လ်က္ အဖိုးတန္လွတဲ့  ေမတၱာလက္နက္ကို အခ်က္က်က်သံုးစြဲသင့္ေၾကာင္း ဒီဇာတ္ေတာ္ေလးက သက္ေသျပလ်က္ရွိပါတယ္။

  ေမတၱာ ဟူသည္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္အေပၚ၀ယ္ သူ၏ အက်ိဳးစီးပြားကို လိုလားေသာ (ၾကီးပြားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ကူညီလိုေသာ) ခ်စ္ခင္မႈကို ေမတၱာဟု မွတ္သား ရပါတယ္။

ေမတၱာသည္ ေရႏွင့္တူ၏၊ ေဒါသသည္ မီးႏွင့္တူ၏။ ေရမ်ားေလ မီးျငိမ္းေလ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဒါသနည္းေအာင္ ေမတၱာတိုးပြားဖို႕ ၾကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း သင္ခန္းစာရပါတယ္။

ညခင္း 
တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

အညစ္အစုျပဳတ္မွ အႏွစ္ဥပုသ္ရပါတယ္။

0

အညစ္စုျပဳတ္မွ အႏွစ္ဥပုသ္ရပါတယ္။

မလြန္က်ဴးပါဘူးလို႕
ကတိျပဳထားတဲ့
သိကၡာရွစ္ခုကို
မက်ိဳးမေပါက္ေအာင္
ေစာင့္ထိန္းနိုင္ရံုနဲ႕ 
ဥပုသ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္
မျပည့္စံုေသးပါဘူး။

ကိုယ္ရဲ႕စိတ္၀တ္စံုမွာ 
ေပက်ံကပ္ျငိေနတဲ့
ဓာတ္ဆိုးဓာတ္ညံ့
အညစ္အေၾကးေတြ၊
ဓာတ္ပုပ္ဓာတ္ယုတ္
အနံအေစာ္ေတြကို
လြင့္စဥ္ကင္းပသြားေအာင္
ဖယ္ရွားရွင္းလင္းနိုင္မွ
ဥပုသ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္
ျပည့္စံုပါတယ္။
 စာသံေပသံနဲကေျပာရရင္ေတာ့
စိတ္မွာ
ကိေလသာကင္းေအာင္ လုပ္နိုင္မွ
ဥပုသ္ရပါတယ္။
သိကၡာပုဒ္ရွစ္ခု မက်ိဳးေပမယ့္
ကိုယ္စိတ္ကိုယ္
ကိေလသာကင္းေအာင္
မလုပ္နိုင္ရင္
ဥပုသ္မရပါဘူး။
တကယ္လို႕ရခဲ့ရင္ေတာင္မွ
ခပ္ညံ့ည့ံဥပုသ္ပဲ
ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အဆင့္ျမင့္ဥပုသ္ေတာ့
မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။      
အရွင္ဆႏၶာဓိက (စိတ္အားျဖည့္ဓမၼပန္းပြင့္)

လူ႕စြမ္းအား (၄)ပါး

1

 ဖတ္မိတဲ့စာအုပ္ေလး...

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဗဟန္း နႏၵ၀န္လမ္း မဟာ၀ိသုဒၶါရံု ေရႊက်င္တိုက္သစ္ တိပိဋကဓရ အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္သိရိႏၵာဘိ၀ံသ (ေယာ)၏ သာဓုေလးပါး ျမတ္တရား စာအုပ္ေလးမွ မွတ္သားမိသေလာက္ကို ျပန္လည္
ေျပာျပရရင္.....

အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူ႕ေဘာင္မွာေနၾကတဲ့ လူမ်ားအတြက္ သာဓု ၄ပါး ျမတ္တရားကို ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားပါတယ္။ လူ႕စြမ္းအား (၄)ပါးလို႕ေခၚရင္ျဖစ္သလို လူ႕တန္ခိုး (၄)မ်ိဳးလို႕လဲ ေခၚနိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ ၄ပါးကေတာ့-

၁။ စီးပြားဥစၥာ ရွာေဖြစုေဆာင္းမႈ၌ လိမၼာ ကြၽမ္းက်င္ျခင္းလို႕ ဆိုတဲ့ ရွာေဖြစုေဆာင္းနိုင္တဲ့ စြမ္းအား တန္ခိုး (ရွာေဖြမႈ စြမ္းရည္)

၂။ ရလာတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာကို ခြဲျခမ္းေ၀ဖန္သံုးေဆာင္မႈ၌ လိမၼာကြၽမ္းက်င္ျခင္းလို႕ဆိုတဲ့ သံုးစြဲတတ္တဲ့ စြမ္းအားတန္ခိုး။ (အသံုးခ်မႈစြမ္းရည္)

၃။ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ စီးပြားဥစၥာ ရာထူး ဂုဏ္သိမ္ အရွိန္အ၀ါမ်ား ရရွိၾကီးပြား တိုးတက္လာတဲ့အခါ မေမာမၾကြား မေထာင့္မလႊား ေျခဖ်ားမေထာက္ဘဲ မျဖဳန္းတီးဘဲ၊ အလြဲသံုးစားမျပဳပဲ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ဣေျႏၵရရ ထိန္းသိမ္းထားတတ္တဲ့ စြမ္းအားတန္ခိုး။ (ထိန္းသိမ္းမႈစြမ္းရည္)

၄။ ရရွိထားတဲ့ စီးပြားဥစၥာ ရာထူးဂုဏ္သိမ္အရွိန္အ၀ါမ်ား အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ကုန္ဆံုးပ်က္စီး ေလ်ာ့က်သြားတဲ့အခါ စိတ္မညိဳးႏြမ္း မပင္ပန္းရေအာင္ ၾကည္လင္ေအးျမ တည္ျငိမ္စြာ စိတ္ကိုထိန္းထားနိုင္တဲ့ ခံနိုင္ရည္ စြမ္းအားတန္ခိုး။ (ခံနိုင္မႈစြမ္းရည္) 
အဲဒီ ၄-ပါးပဲျဖစ္ပါတယ္။

 လူဘ၀မွာ ရွာေဖြစုေဆာင္းရမယ္ံ စီးပြားဥစၥာမွာလည္း ၂မ်ိဳးကြဲျပားစြာ ရွိပါတယ္။

၁။  စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရွာေဖြစုေဆာင္းရတဲ့ ပစၥည္းဆိုတဲ့ စီးပြားဥစၥာ။
၂။ ရွာေဖြမႈစြမ္းရည္၊ အသံုးခ်မႈစြမ္းရည္၊ ထိန္းသိမ္းမႈစြမ္းရည္၊ ခံနိုင္မႈစြမ္းရည္ကို ေပးစြမ္းနိုင္ တဲ့ တရားဆိုတဲ့စီးပြားဥစၥာ။

အဲဒီ ၂မ်ိဳး မွာ ပစၥည္းစုေရးအတြက္ ခႏၶာက တာ၀န္ေပးျပီး တရားစုေရးအတြက္ ကိုေတာ့ သဒၶါတရားက တာ၀န္ေပးပါတယ္။

ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးတည္းသာ ရွာေနရံုနဲ႕ေတာ့ လူ႕စြမ္းအား ဟာ မျပည့္စံုေသးပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူ႕စြမ္းအား တန္ခိုးဆိုတဲ့ ျပည့္စံုျခင္းမွာလည္း ၂မ်ိဳးထပ္ကြဲျပန္တယ္.

၁။ ပစၥည္းနဲ႕ အရွိန္အ၀ါျပီးျပည့္စံုျခင္း
၂။အက်င့္တရား ၏ျပီးျပည့္စံုျခင္း လို႕ကြဲျပန္တယ္။ တန္ခိုးဆိုတာ ေျမလွ်ိဳးမိုးပ်ံနိုင္တာကို တန္ခိုးေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး လိုအပ္တဲ့ အက်ိဳးကိုျပီးျပည့္စံုေစနိုင္တယ္ဆိုမွ တန္ခိုးလို႕ ေခၚတာပါ။

ပစၥည္းဆိုတာ ခႏၶာ တာ၀န္ေပးလို႕ စုရေပမယ့္ ဘံုဆိုလဲျဖစ္ ရန္သူကလည္း၀ိုင္းေနတာမို႕ ရွိသေလာက္ပူေနရတတ္ပါတယ္။တရားမပါရင္ ရွာလိုက္ရလိုက္ ကုန္သြားလိုက္နဲ႕ ေမာဟိုက္မဆံုးနိုင္ေအာင္ပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းမႈတရားပါ တြဲစုေပးမွ ကိုယ္ပိုင္အစစ္ရလို႕ ဧကန္ခ်မ္းသာမွာျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္စြမ္းအား ေကာင္းမႈတရားမ်ား လံုေလာက္ေအာင္ စုေဆာင္းေနသူဟာ စိတ္စြမ္းအား ျပည္၀လာလို႕ အေမာလဲေျပမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ရလာလို႕ စိတ္လဲ ေအးရမွာ ျဖစ္တယ္။

စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႕ စုေဆာင္းထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္တရားဆိုတာ အေရးၾကံဳတိုင္း ကိုယ့္ဘက္က ရပ္တည္တယ္။ အာမခံလဲခံတယ္။  ဘ၀ကူးလက္မွတ္လည္းထုတ္ေပးတယ္။ နိဗၺာန္ကူးလက္မွတ္ကိုပါ အပ္လိုက္တယ္။ အရိပ္ပမာ ကိုယ္နဲ႕ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေနရဲလို႕ အေသရဲတယ္။ တကယ္ အသိမွန္နဲ႕ အစု အေဆာင္းျမန္သေလာက္ ကိုယ့္ဖို႕က်န္တာမို႕ တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ အားတက္ခ်မ္းသာေစတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ ဥစၥာထုပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားပါတယ္။

ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအား ျမတ္တရား

*စိတ္တက္ၾကြစြာ၊ လႈသူမွာ၊ ဥစၥာပစၥည္းလံုျခံဳသည္။
* စည္းကမ္းသီလ၊ ေစာင့္ထိန္းက၊ ဘ၀ခႏၶာလံုျခံဳသည္။
* ဘာ၀နာပြား၊ ရႈသူမ်ား၊ စိတ္ထားလံုျခံဳသည္။



ညခင္း 
တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

အေနမွန္ရင္ မေပက်ံပါ

3

 အေနမွန္ရင္ မေပက်ံပါ

 ေလဒဏ္ေၾကာင့္
မတုန္လႈပ္တဲ့ၾကာ၊
ရြ႕ံႏြံနဲ႕ မျငိကပ္တဲ့ၾကာလို
ေလာကဓံေလေၾကာင့္
မတုန္လႈပ္တဲ့လူ၊
ေလာကဓံရႊံ႕ႏြံနဲ႕
ျငိကပ္ေပက်ံျခင္းမရွိတဲ့လူဟာ
ၾကာလိုလူပါပဲ။
အေကာင္းေလာကဓံေၾကာင့္
ေလာဘ၊ မာန မျဖစ္ရင္၊ 
အဆိုးေလာကဓံေၾကာင့္
ေဒါသ၊ ေသာက မျဖစ္ရင္
ေလာကဓံရြံ႕ႏြံ
မျငိကပ္ မေပက်ံတာနဲ႕ အတူတူပါပဲ။ (အရွင္ဆႏၵာဓိက)

ညခင္း
တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ဆံပင္တစ္ပင္ျဖဴလို႕တဲ့

6

ဆံပင္တစ္ပင္ျဖဴ၍ လူ၀တ္ေၾကာင္ကို စြန္႕ေသာ မဃေဒ၀ဇာတ္ေတာ္

၀ိေဒဟတိုင္း မိထိလာျပည္မွာ မင္းျဖစ္လာတဲ့ မဃေဒ၀သည့္ တရားေစာင့္တဲ့မင္းျဖစ္ပါတယ္။ တရားသျဖင့္မင္းျပဳသူေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လူတို႕ရဲ႕သက္တမ္းက အလြန္ရွည္ပါတယ္။ မဃေဒ၀ဟာ မင္းသားအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ၊အိမ္ေရွ႕မင္းအျဖစ္လည္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။  မင္းျဖစ္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ႏွစ္ေပါင္းရွစ္ေသာင္ေလးေထာင္ ၾကာေအာင္ မင္းစည္းစိမ္ကိုလည္း ခံစားေနတုန္းပဲရွိပါေသးသတဲ့။

အဲသည္လိုေနတုန္းမွာ သတိရလို႕ ဆတၱာသည္ကို ေခၚလိုက္ပါတယ္။ ျပီးတဲ့ေနာက္ ဆတၱာသည္ကို ေခၚျပီး ငါ့ဦးေခါင္းမွာ ဆံပင္တစ္ပင္ျဖဴတာကို ေတြ႕တာနဲ႕ ငါ့ကို ခ်က္ခ်င္းေျပာျပပါလို႕ အမိန္႕ေပးတဲ့ စကားေျပာပါတယ္။

အဲသည္လိုနဲ႕ တစ္ေန႕မွာ ဆတၱာသည္ဟာ မင္းရဲ႕ဆံပင္ကို ျပဳျပင္ရာမွာ ဆံပင္ျဖဴ တစ္ေခ်ာင္းကိုေတြ႕ပါတယ္။ မင္းက အမိန္႕ေပးထားတဲ့ အတိုင္း အရွင္မင္းၾကီး ဆံပင္ျဖဴတစ္ပင္ကို ေတြ႕ရပါတယ္ လို႕ ေလ်ာက္ထားလိုက္ပါတယ္။ မင္းၾကီးက အခ်င္း ထို ဆံပင္ျဖဴကို ႏုတ္ျပီး ငါ့လက္ထဲ ထည့္လိုက္စမ္းပါ လို႕ ေျပာတဲ့အခါ  ဆတၱာသည္က ႏုတ္ယူျပီး မင္းၾကီး ရဲ႕လက္၀ါးျပင္ေပၚကို တင္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မာဃေဒ၀ မင္းအေနနဲ႕ သက္တမ္းျပည့္ဖို႕က ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ က်န္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ဖ၀ါးေပၚက်လာတဲ့ ဆံပင္ျဖဴကို ျမင္လိုက္တာနဲ႕ မင္းၾကီးမွာ ထိတ္လန္႕ျခင္း ျပင္းထန္စြာ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ေသမင္းဟာ သူ႕အနီးမွာလာျပီး ရပ္ေနသလို ထင္ျမင္မိပါသတဲ့။ မီးေလာင္ေနတဲ့ သက္ငယ္တဲထဲမွာ ေလွာင္ပိတ္မိေနသလို ခံစားရပါသတဲ့။ မိမိကိုယ္ကိုလည္း အျပစ္တင္ကာ ဆံုးမပါသတဲ့။ အခ်င္း မာဃေဒ၀ အသင္ဟာ မိုက္မဲ့ေပစြ။ ဆံျဖဴတဲ့တိုင္ေအာင္ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အေပ်ာ္အပါးေတြကို မစြန္႕နိုင္ေသးပါတကားလို႕ ဆံုးမစကားေတြကို စိတ္ထဲက ေျပာရင္း မင္းရဲ႕ကိုယ္က ပူေလာင္လာပါသတဲ့။ ေခြၽးေတြ က်လာပါသတဲ့။ ကိုယ္မွာ၀တ္ထားတဲ့ လူ၀တ္ေၾကာင္တို႕ရဲ႕ အ၀တ္ကို ခြၽတ္ပစ္ရေတာ့မလို ခံစားလာရပါသတဲ့။

ငါဟာ လူ၀တ္ေၾကာင္ကိုစြန္႕ျပီး ရေသ့ရဟန္းမ်ားလို ဖန္ရည္စြန္းေသာ သကၤန္းကို၀တ္ကာ ေနသင့္ျပီလို႕ေတြးေတာကာ ဆတၱာသည္ကို ရြာၾကီးတစ္ရြာေပးခဲ့ပါသတဲ့။ သားၾကီးကို ထီးနန္းစည္းစိမ္ လြဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲပါတယ္။ သရက္ဥယ်ာဥ္ကိုထြက္ျပီး ရေသ့တစ္ပါးအျဖစ္ တရားအားထုတ္ေတာ့မဲ့ဆဲ ဆဲ မွဴးၾကီး မတ္ရာတို႕က ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ေတာ့မွီရဟန္းအျဖစ္ တရားအားထုတ္ရပါသလဲလို႕ ေမးျမန္းၾကတဲ့အခါ လက္၀ါးေပၚက ဆံပင္ျဖဴတစ္ေခ်ာင္းကို ျပေတာ္မူပါသတဲ့။  ျပီးေတာ့ ငါ့ဟာ သက္တမ္းေလးပံုသံုးပံုေတာင္မွ လူ႕ဘံုမွာ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ ငါ့မွာ ဆံျဖဴေပါက္လာတာကေတာ့ နတ္တို႕က ငါ့ကို လူဘံုကိုစြန္႕ခြာေလာ့။ ရေသ႕တို႕၀တ္တဲ့ ဆံက်စ္နဲ႕ ရေသ့တို႕ရဲ႕ သကၤန္းကို၀တ္ျပီး တ၇ားရွာဖို႕ အခ်ိန္တန္ျပီလို႕ သတိေပးလမ္းညြန္တာပဲျဖစ္တယ္ လို႕ဆိုပါတယ္။ ခုေခတ္မွာ ဆံပင္ျဖဴကို ေသမင္းအလွံဆိုက္တယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္ေနာ္။ မဃေဒ၀မင္းက ေတာ့ နတ္တို႕လြတ္တဲ့ တမန္ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ 

အဲဒီလိုမိန္႕ဆိုကာ ေတာထြက္သြားတဲ့ မဃေဒ၀မင္းၾကီး ဟာ ဖန္ရည္စြန္းတဲ့ အ၀တ္ကို ၀တ္ျပီး ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥပကၡာဆိုတဲ့ ျဗဟၼဆိုတရားေလးပါးနဲ႕အညီ  ႏွစ္ေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ဆက္ျပီးေနသြားပါတယ္။ သက္တမ္းကုန္တဲ့အခါ ျဗဟၼာျပည္သို႕ ေရာက္သြားပါသတဲ့။

က်မတို႕ေတြကေတာ့....လက္တကမ္းမွာ ရွိေနတဲ့ ေသျခင္းအေၾကာင္းတရားကို ျမင္ဖို႕ မ်က္စိမပါသလို ဆံပင္ျဖဴေလးတစ္ေခ်ာင္း နဲ႕ သံေ၀ဂတရားရသြားတဲ့ မာဃေဒ၀ မင္းၾကီးနဲ႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကြာျခားေနေသးတာ ဒီဇာတ္ေတာ္ဖတ္ျပီး သိရပါတယ္။ ဆံပင္ျဖဴေလး တစ္ေခ်ာင္း ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္စ လာျပီဆိုရင္...ဆံပြင့္တာေလ...ငယ္ေသးတယ္...ျဖဴတာဟုတ္ဘူး။ ဆံပင္ခြဲေၾကာင္းကေန ေဟာ ၂ေခ်ာင္း၊ ၃ေခ်ာင္းက တစ္ေခါင္းလံုးျဖဴသည္အထိ အနီေလးနဲ႕ေျဖ၊ အနက္ေလးနဲ႕ေျဖ ကာလာေတြတင္ပါလို႕။ လွည့္ပတ္ျပီး စိတ္ေျဖၾကတယ္ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းက ဟဲ့ ဆံပင္ျဖဴေတာ့...ႏွဳတ္မယ္လက္ျပင္ ေတာ့ မႏွဳတ္နဲ႕ ေသြးျပန္႕သြားရင္ ပိုျဖဴတယ္တဲ့။   မာဃေဒ၀မင္းၾကီးကေတာ့ ဆံပင္ျဖဴကိုေတြ႕ေတာ့ ေသမင္းဟာ သူ႕အနီးမွာလာျပီး ရပ္ေနသလို ထင္ျမင္မိ ပါသတဲ့။ က်မတို႕ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ထူပိန္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။သတင္းစာထဲမွာေရာ အျပင္မွာပါ ခင္မင္သူေတြ ခ်စ္ခင္သူေတြ ကိုယ္နဲ႕ခြဲသြားတာကို  အသိတရား သံေ၀ဂတရားယူသင့္ေနပါျပီ။ အခ်ိန္မလင့္ခင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြ   က်ိဳးစားအားထုတ္ဖို႕ လိုျပီဆိုတာကို ဒီဇာတ္ေတာ္ေလးက သတိေပးေနပါျပီ။

ညခင္း

သင္ေရာငါပါ မလြန္ဆန္ႏိုင္...

1

ညခင္း ကို ေန႕စဥ္ႏွင့္ အမွ် အဆံုးအမ ေပးတဲ့ ဆရာေတာ္အား မနက္ခင္းႏွဳတ္ဆက္စကားျဖင့္ ရွိခိုးဦးခ် ကန္ေတာ့ တုန္း... ဆံုးမတဲ့ အဆံုးအေလးကို ပိုစ့္တစ္ခုအျဖစ္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ကလ်ာဏမိတၱကို အေၾကာင္းျပဳလို႕ ဓမၼသာ၀န ကုသိုလ္တရား တိုးပြားရတဲ့အေၾကာင္းပါ။သူေတာ္ေကာင္းတရား က်င့္ၾကံေနတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားကို ေမးေလ်ာက္ရင္းစကားေျပာတဲ့အခါမွာ တရားနာယူတယ္လို႕ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။တရားနာယူတဲ့အခါမွာ....ရည္ရြယ္ခ်က္မွန္ဖို႕လိုတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မွန္မွလည္း
အလုပ္မွန္မယ္ဆိုတာကို ဂႏၶာရံုဘံုေက်ာ္ဆရာေတာ္ဘုရားက ဒီလို ေရးသားခဲ့တာကိုမွတ္သားခဲ့ဘူးပါတယ္။ တရားနာယူရာမွာ- (ျမတ္စြာ ဘုရားရဲ႕ ၀ိဇၹာစရဏသမၸႏၷဂုဏ္ေတာ္ကို အာရံုုျပဳျပီး နာယူရမယ္။ ရွင္ျမတ္ဘုရားဟာ သိစရာကိုသိေတာ္မူတယ္။ က်င့္စရာကို က်င့္ေတာ္မူတယ္။ သိလို႕က်င့္တယ္။က်င့္လို႕သိတယ္။ ၀ိဇၹာနဲ႕ စရဏ၊ စရဏနဲ႕ ၀ိဇၹာဟာ အညမည သေဘာတရားအရ
အခ်င္းခ်င္း  ေက်းဇူးျပဳေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕၀ိဇၹာစရဏသမၸႏၷဂုဏ္ေတာ္ကို အာရံုျပဳျပီး သိဖို႕ က်င့္ဖို႕ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ထားျပီး တရားနာၾကရမယ္...)

ညခင္း:
ဘုန္းဘုန္း....ဘုရား
ေနေကာင္း...မွ်တပါရဲ႕လားဘုရား...ဦးခ်ကန္ေတာ့ပါတယ္.။

ဘုန္းဘုန္းဦးေလာက:
ေျပာပါဒကာမၾကီး...
မွ်တပါတယ္...

ညခင္း:
မွန္လွပါဘုရား...

ဘုန္းဘုန္းဦးေလာက:
ဒကာမၾကီးေကာ...
အဖြားေကာ...မွ်တၾကရဲ႕လား။

ညခင္း:
တပည့္ေတာ္ေရာ အဖြားေရာမွ်တပါတယ္ဘုရား
အဖြားက တရားနာရင္း အိမ္မွာက်န္ခဲ့ပါတယ္
တပည့္ေတာ္လည္းသြားရင္းလာရင္း ေလ်ာ္ရင္ဖြပ္ရင္း တရားနာ ခဲ့ပါတယ္

ဘုန္းဘုန္းဦးေလာက:
သာဓု...
ေျပာင္သြားပလား...(ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပု၀ါျဖဳလားလက္ခုလား (လက္ႏီွးစုတ္လား)
လို႔အျမဲစစ္။ပ၀ါျဖဳဆိုရင္အညစ္အေၾကးမေပေစနဲ႔ထိန္းသိမ္း။လက္ခုဆိုရင္နာနာဖြတ္ေလွ်ာ္ႏိုင္မွျဖဴမယ္
လို႔မွတ္ ။ ။)(ဓမၼဒူတ အရွင္ပညာေဇာတ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး)
ညခင္း:
ခဏေျပာင္သြားတယ္ဘုရား....
ျပန္ျပီး...အညွိတက္တာပဲဘုန္းဘုန္း

ဘုန္းဘုန္းဦးေလာက:
ဒါဆို မဆိုးေသးပါေလ...
ပုထုစဥ္ကိုး...

ညခင္း:
တင္ပါ့ .....အသိေလးကပ္ထားေပမဲ့...လြတ္လြတ္သြားတာခက္တယ္ဘုရား
ဒါေပမဲ့အရင္ထက္...စာရင္နည္းနည္းေလ်ာ့သြားပါတယ္

ဘုန္းဘုန္းဦးေလာက:
အသက္ရွင္ျခင္းသည္ ေသျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိ၏...
သင္ေရာငါပါ မလြန္ဆန္ႏိုင္...
မီးမဖုတ္ရေသး အစိမ္းသက္သက္လည္း ျဖစ္ကုန္ေသာ
မီးဖုတ္ၿပီး အက်က္လည္း ျဖစ္ကုန္ေသာ
အုိးထိန္းသည္တို႔၏ အုိးခြက္ဟူသမွ်တို႔သည္
ကြဲျခင္းသေဘာရွိကုန္သကဲ့သို႔
ကြဲျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိသကဲ့သို႔
ကြဲျခင္းကုိ မလြန္ႏုိင္ကုန္သကဲ့သို႔...
ဤဥပမာ အတူသာပင္
သင္ေရာငါပါ သတၱဝါအားလံုးတို႔သည္
ေသျခင္းသေဘာ ရွိကုန္၏
ေသျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိကုန္၏
ေသျခင္းကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ကုန္...
အဲလိုႏွလံုးသြင္းလိုက္ ပိုေလ်ာ့သြားမယ္...
https://plus.google.com/100657591289794656102

ညခင္း:
မွန္လွပါ...ႏွလံုးသြင္းပါ့မယ္ဘုရား...

ဘုန္းဘုန္းဦးေလာက:
ေကာင္းပါၿပီ...

ဘုန္းဘုန္းဦးေလာက:
သာဓု...

Sent at 10:55 AM on Saturday
ဘုန္းဘုန္းဦးေလာက ရဲ႕ ခဏတာအဆံုးအမေလး ေၾကာင့္ သတိေလးကပ္ရင္း
ဆင္ျခင္မိေၾကာင္းကို ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

ညခင္း
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။

လူမိုက္ရွစ္ဦး

0

လူမိုက္ရွစ္ဦး

သကၠတဘာသာျဖင့္ ေရးထားေသာတျႏၵသာရအမည္ရွိသည့္ က်မ္းတြင္လူမိုက္ႀကီးရွစ္ဦး အေၾကာင္းကို ျပဆိုထားေလသည္။

လူမိုက္ႀကီးရွစ္ဦးမွာ

(၁) သူတစ္ပါးရန္ျဖစ္သည္္ကို ၾကားဝင္သူ (၂) ျမင္သမွ်ကို လိုခ်င္သူ (၃)စာသာတတ္၍ စာမေရးတတ္သူ (၄) မိမိေရးေသာစာကို အမွားအမွန္ မတည္းျဖတ္သူ (၅)ေယာကၡမကို ကပ္ရပ္စားသူ (၆) ေဆြမ်ဳိးျခင္း မတည့္ေအာင္ ကုန္းတိုက္သူ (၇)မိန္းမအနားမွ မခြာႏိုင္သူ (၈) သူမ်ားေျပာစကား လက္ခံသူတို႔ ျဖစ္သည္။

ပထမလူမိုက္
ပထမလူမိုက္ႀကီးမွာ သူတစ္ပါးရန္ျဖစ္သည္္ကို ၾကားဝင္ေသာ လူမိုက္ႀကီးျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါး ရန္ျဖစ္သည္္ကို အေဆာတလ်င္ မဆင္မျခင္ ၾကားမဝင္ပါႏွင့္၊ၾကားဝင္လွ်င္ ကိုယ္သာခံရတတ္သည္။ ရန္ျဖစ္သူ ႏွစ္ဦးမွာ ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲေနခ်ိန္ျဖစ္၍ ၾကားဝင္ဖ်န္ေျဖသူ၏စကားကို ႐ုတ္တရက္
သည္းခံႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ အထူးသျဖင့္ တုတ္ – ဓားလက္နက္ကိုင္စြဲေသာရန္ပြဲမ်ဳိးျဖစ္ပါက ပို၍ အႏၱရာယ္ႀကီးမားသည္။ယင္းရန္ပြဲမ်ဳိးကို မိမိက ေစတနာထား၍ ဖ်န္ေျဖေသာ္လည္း ရန္ျဖစ္သူႏွစ္ဦး၏
ေဒါသအရွိန္ေၾကာင့္ ၾကားဝင္မိသူမွာ တုတ္ျဖင့္ အႏွက္ခံရျခင္း၊ ဓားျဖင့္အေဆာ္ခံရျခင္းစေသာ ဆိုးက်ဳိးမ်ား ခံရတတ္သည္။ ထိပ္ေပါက္ေခါင္းကြဲျဖစ္ရုံမွ်မက အခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ အသက္ဆံုး႐ႈံးရသည္အထိ ေဘးဒုကၡေတြ႕
ရတတ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးရန္ျဖစ္သည္္ကို ၾကားဝင္မိသူအား လူမို ဆိုျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ကၽြဲႏွစ္ေကာင္ခတ္ သည့္အၾကား ေျမစာပင္ မျဖစ္ပါေစႏွင့္၊သူတစ္ပါးဓားခုတ္ရာ လက္ဝင္မလွ်ဳိပါႏွင့္ စေသာ စကားပံုမ်ားမွာပထမလူမိုက္ႀကီးကို ရည္ရြယ္ေျပာဆိုေသာ စကားပံုမ်ား ျဖစ္သည္။

ဒုတိယလူမိုက္
ဒုတိယလူမိုက္ႀကီးမွာ ျမင္ျမင္သမွ်ကို လိုခ်င္စိတ္ရွိသူ လူမိုက္ႀကီး=ျဖစ္သည္။ သူ႔ကို လူမိုက္ဟု ဆိုရျခင္းမွာ ေလာဘဖိစီးခံရၿပီး ဟိုဟာလိုခ်င္သည္ဟာလိုခ်င္ ဣေျႏၵမရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ်ကို
လိုခ်င္စိတ္ျဖင့္ ေတာင္းရမ္းသည့္အခါ တစ္ဖက္လူက အျမင္ကပ္ၿပီးမုန္းတီးျခင္းကိုပင္ ခံရတတ္သည္။ ေလာဘသည္ ေမ်ာက္ႏွဲေစး ႏွင့္တူ၍ေလာဘဖိစီးခံရသူမွာ ေမ်ာက္ႏွဲေစး အၿငိခံရေသာ ေမ်ာက္သတၱဝါႏွင့္ တူေနသည္။ေသဖို႔ရာလမ္းဝသို႔ေရာက္ေသာ ေမ်ာက္ႏွင့္တူေသာေၾကာင့္ ျမင္သမွ်လိုခ်င္တတ္ေသာသူကို လူမိုက္ဟုဆိုထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အလိုေလာဘကိုမီးပံုးႀကီးႏွင့္တူေၾကာင္း၊ သမုဒၵရာႏွင့္တူေၾကာင္း က်မ္းဂန္ မ်ားတြင္ဥပမာျပဆိုထားေပသည္။ အလိုေလာဘႏွိပ္စက္၍ တင္းမတိမ္ အားမရႏိုင္ေသာေၾကာင့္အက်ဳိး တရား ပ်က္စီးရပံုအေၾကာင္းကို ဧကနိပါတ္ သုဝဏၰဟံသဇာတ္ေတာ္ကိုသာဓကအျဖစ္ ၾကည့္သင့္ သည္။ သမီး သံုးေယာက္ႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူတိုဆင္းရဲသည္ကို ခ်ီးေျမာက္လို၍ ဘဝေဟာင္းမွ ဖခင္ျဖစ္ဖူးေသာ ေရႊဟသၤာငွက္ကအိမ္သို႔လာၿပီး တစ္ေန႔လွ်င္ ေရႊေတာင္ ေရႊခက္ တစ္ရြက္စီ ေန႔စဥ္မွန္မွန္ေပးေနပါလ်က္ တင္းမတိမ္ အားမရႏိုင္ေသာ ေလာဘေၾကာင့္ အေမြးအေတာင္ အားလံုးကိုႏုတ္ယူ ပစ္သည့္အတြက္ ေရႊေရာင္ကြယ္ၿပီး ဗ်ဳိင္းေတာင္သဖြယ္ ျဖစ္ကုန္ရသည္။ေလာဘႀကီးေသာ မိသားစုတို႔လည္း ဆင္းရဲၿမဲ ဆင္းရဲကုန္သည္။

ဤအေၾကာင္းကို မန္လည္ဆရာေတာ္က မဃေဒဝလကၤာ၌ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးဖြဲ႕စပ္ဆိုထားေလသည္။

ေရႊဟသၤာငွက္၊ ေတာင္တစ္ရြက္ျဖင့္
ႏွစ္သက္စိတ္က၊ ေပးသမွ်ကို
အားရမရွိ၊ ကဲလြန္ဘိလ်က္
အတိ ဗလဝ၊ ႀကီးေလာဘႏွင့္
အရသုတ္သုတ္၊ ျဖဳတ္ျဖဳတ္မၾကြင္း
နင္း၍ကုန္ေအာင္၊ နတ္ယူေဆာင္ေသာ္
ေရႊေရာင္ကြယ္လစ္၊ ဗ်ဳိင္းေတာင္ျဖစ္၏။

ေလာဘတရားဆိုး၏ အလိုျပည့္ႏိုင္ခဲပံုကို တိကနိပါတ္၊ မႏၶာတုဇာတ္ေတာ္ထဲမွစၾကာမင္းႀကီး၏ ျဖစ္ရပ္ကို လည္း သာဓကအျဖစ္ ၾကည့္႐ႈသင့္အထက္ပါသာဓကတို႔ကို ေထာက္၍ ျမင္သမွ် ေတြ႕သမွ် လိုခ်င္ေသာ သူမ်ားကိုလူမိုက္ဟု ဆိုရျခင္းျဖစ္ သည္။ ပုဂၢလိကပိုင္ ပစၥည္း၊ အမ်ားပိုင္ပစၥည္းႏွင့္ ႏိုင္ငံပို္င္ပစၥည္းမ်ားကို မေတာ္ေလာဘျဖင့္ ရလိုသူမ်ား၊ယူေဆာင္သူမ်ားကိုလည္း လူမိုက္စာရင္းတြင္ သြင္းရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ၾကရန္ ျဖစ္ေပသည္။

တတိယလူမိုက္
တတိယလူမိုက္ႀကီးမွာ စာသာတတ္ၿပီး စာမေရးတတ္ေသာ လူမိုက္ႀကီး ျဖစ္သည္။သူ႔ကို လူမိုက္ဟု ဆိုရျခင္းမွာ ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္၍ ဆိုျခင္း မဟုတ္၊အကုသိုလ္အမႈ ျပဳလုပ္၍ ဆိုျခင္းမဟုတ္။ မိမိသိထား၊ တတ္ထား၊ေလ့လာသင္ၾကားထားေသာ အတတ္ပညာမ်ား၊ ဗဟုသုတမ်ား၊ အေတြ႕ အႀကံဳမ်ားကို
သူတစ္ပါး နည္းယူႏိုင္ေစရန္ ေရးသားမႈ မျပဳေသာေၾကာင့္ လူမိုက္ဟု တင္စားေခၚဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ စာေတြ ဘယ္ ေလာက္တတ္တတ္ စာတစ္ေစာင္ ေပတစ္ဖြဲ႔က်မ္းစာတစ္အုပ္မွ် ေရးသားျခင္း မျပဳခဲ့ေသာ္ ထိုသူ ကြယ္လြန္ သည့္အခါမည္သည့္ပညာ အေမြအႏွစ္မွ် က်န္ရစ္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယင္းကို ရည္ရြယ္၍
လူမိုက္ဟုဆိုထား ျခင္း ျဖစ္သည္။

စတုတၳလူမိုက္
စတုတၳလူမိုက္ႀကီးမွာ မိမိေရးၿပီးစာမ်ားကို အမွားအမွန္ ျပန္လည္မစစ္ေဆးဘဲၿပီးစလြယ္လုပ္တတ္သူ လူမိုက္ႀကီး ျဖစ္သည္။ သူ႔ကို လူမိုုက္ဟု ဆိုရျခင္းမွာအလြန္သဘာဝက်ေလသည္။ မိမိေရးသားေသာ ကဗ်ာ ကိုျဖစ္ေစ၊ သီခ်င္းကို ျဖစ္ေစ၊ေဆာင္းပါးကို ျဖစ္ေစ၊ ဝတၳဳကို ျဖစ္ေစ၊ မွတ္တမ္း ကို ျဖစ္ေစ၊ ေဝဖန္ခ်က္
စသည္မ်ားကို ျဖစ္ေစ စိစစ္ျခင္း၊ အမွားအမွန္ျပန္လည္ သံုးသပ္ျခင္း၊ႏွီးေႏွာ တိုက္ဆိုင္ျခင္း မျပဳဘဲ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေပးပို႔ လွ်င္၊ျဖန္႔ျဖဴးလွ်င္၊ ထုတ္ေဝလွ်င္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ျပႆနာ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕တတ္
ပါသည္။ မိမိေရးသားေသာစာ၌ သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္နစ္နာေစမည့္အေၾကာင္းမ်ားပါေနလွ်င္၊ ႏိုင္ငံေရး အ႐ႈပ္ အေထြးစာမ်ဳိး ျဖစ္ေနလွ်င္၊တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိး ဂုဏ္သေရ ညွိဳးေစမည့္စာမ်ဳိး ျဖစ္ေနလွ်င္၊ ဘာသာ –
သာသနာကို ထိခိုက္ေစမည့္ စာမ်ဳိးျဖစ္ေနလွ်င္ ေရးသူ၌တာဝန္မကင္းပါ။တာဝန္မကင္းရုံမွ်မက ေလာက သံသရာ ႏွစ္ျဖာအက်ဳိး ထိခိုက္တတ္ ေလသည္။သို႔ျဖစ္၍ မိမိေရးၿပီးစာမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေသေသခ်ာခ်ာ တည္းျဖတ္စိစစ္ သင့္ေပသည္။ ေရးၿပီးစာမ်ား မတည္းျဖတ္ေသာ စာေရးဆရာမ်ဳိးကို လူမိုက္ဟဆိုရေတာ့သည္။ လူမိုက္အေခၚ မခံခ်င္ပါက ေရးၿပီးစာကို ျပန္လည္စိစစ္မွားမွန္သံုးသပ္ပါ။

ပဥၥမလူမိုက္
ပဥၥမလူမိုက္ႀကီးမွာ ေယာကၡမကို ကပ္ရပ္မွီခို အေခ်ာင္ေနလိုေသာ လူမိုက္ႀကီးျဖစ္သည္။ သူ႔သမီးကို ယူထားၿပီး ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ ဘာတစ္ခုမွ် အားမထုတ္ဘဲေယာကၡမအရိပ္ကို ခိုၿပီး လက္ေဝခံ စားေသာက္ ေနထိုင္ေသာ သမက္မ်ဳိးေတြဤေလာက၌မ်ားစြာရွိတတ္သည္။ ေယာကၡ မ်က္ႏွာ ၾကည့္ရ၊ မိန္းမအေငါက္ခံရ၊သူတစ္ပါး အထင္ေသးခံရသူမ်ား ျဖစ္၍ သမက္ေစ်းက်သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေယာကၡမ
အိမ္မွာေန၊ေယာကၡမ ေကၽြးတာစား၊ ေယာကၡမ ေပးတာဝတ္၊ ေယာကၡမ ျပဳသမွ်ႏုရေသာသမက္မ်ားအဖို႔ ေရႊသမက္ မဟုတ္၊ ရႊံ႕သမက္မ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။ အစြမ္းအၾကံရည္ ဉာဏ္ရည္ သတၱိ ဗ်တၱိ လူေရးလူရာ အညြန္႔တံုးသူမ်ား ျဖစ္၏။ဤသမက္မ်ဳိးကို လူမိုက္စာရင္းသြင္းရျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္လည္းလူမိုက္စာရင္းတြင္ မပါပါေစလင့္။

ဆ႒မလူမိုက္
ဆ႒မလူမိုက္ႀကီးမွာ ေဆြမ်ဳိးခ်င္း မတည့္ေအာင္ ကုန္းတိုက္ေသာလူမိုက္ႀကီးျဖစ္သည္။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး သင့္မွ်သည္ကို မသင့္ေအာင္ မတည္႔ေအာင္ ကုန္းတိုက္ျခင္းမွာ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္ေသာကိစၥ ျဖစ္သည္။
လူမွန္လွ်င္ ဉာတကာနဥၥသဂၤဟ မဂၤလာအရ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတို႔အားေထာက္ပ့ံကူညီရၿမဲ ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ျဖစ္ေစ၊အိမ္တြင္းေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ျဖစ္ေစ၊ သားေရး သမီးေရး ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ျဖစ္ေစ စိတ္ရိုင္း စိတ္မိုက္ဝင္ၿပီး ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတို႔အား အခ်င္းခ်င္းမသင့္မွ် ေအာင္ ေသြးခြဲလွ်င္၊ ကုန္းတိုက္လွ်င္ အလြန္မိုက္ရိုင္းရာက်သည္။မဂၤလာတရားေတာ္ကို ပစ္ပယ္ရာေရာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုန္းတိုက္သူကိုလူမိုက္ဟု ဆိုရသည္။

ေရွးအခါက ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕သား တစ္ဦးသည္ အရပ္သားအခ်င္းခ်င္း မတည့္ေအာင္၊မင္းမႈထမ္း အခ်င္းခ်င္း မတည့္ေအာင္၊ ျပည္သူႏွင့္ရွင္ဘုရင္ မတည့္ေအာင္ကုန္းတိုက္ေသာေၾကာင့္ ေသေသာအခါ ငရဲ၌ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ခံရၿပီး ငရဲမွလြတ္ေသာ္ ဂိဇၥၽကုဋ္ေတာင္၌ အပ္အေမြးေပါက္ ၿပိတၱာႀကီး ျဖစ္ရေၾကာင္းပါရာဇိကဏ္ က်မ္း၌ ဖတ္႐ႈရသည္။

သတၱမလူမိုက္
သတၱမလူမိုက္ႀကီးမွာ မိန္းမအနားမွ မခြာႏိုင္ေသာ လူမိုက္ႀကီး ျဖစ္သည္။ေယာက္်ားမွန္လွ်င္ ႀကီးပြားတိုး တက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ ၾကရၿမဲျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ ဇနီးမယားကို ခဏေခတၱ ခြဲတန္ခြဲရမည္။မခြဲႏိုင္လွ်င္ လူမိုက္စာရင္း အသြင္းခံရမည္။ သားမယားကို မခြဲႏိုင္၍
စီးပြားေရး လမ္းေကာင္း ႏွင့္ လြဲရသူမ်ား၊ ပညာေရးလမ္းခရီးပိတ္သြားၾကသူမ်ား၊ ရာထူးတိုးတက္မႈႏွင့္ ေဝးရသူမ်ားကို လူ႕ေလာက၌ မၾကာမၾကာေတြ႕ရတတ္သည္။ ယင္းသို႔ ဇနီးမယားအပါးမွ မခြာႏိုင္၍ တက္လမ္းပိတ္ေနသူမ်ားကိုလူမိုက္ ဟုဆိုရျခင္း ျဖစ္သည္။

အ႒မလူမိုက္
အ႒မေျမာက္လူမိုက္မွာ သူမ်ားေျပာသည္ကို အရမ္းလက္ခံ ယံုၾကည္ေသာလူမိုက္မ်ဳိး ျဖစ္သည္။ စဥ္းစား ဉာဏ္မရွိ၊ ဆင္ျခင္ေတြးေတာမႈ မျပဳ၊သူတစ္ပါးေျပာသမွ် အဟုတ္မွတ္၍ လက္ခံယံုၾကည္ပါက လူႏံုလူအ လူငတံုးဟုဆိုရေပလိမ့္မည္။ သူတစ္ပါးေျပာသည္ကို ယံုၾကည္မိ၍ ဒုကၡေတြ႕ရပံု သာဓကကို
ေအာက္ပါ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ႐ႈ၍ သိသင့္ေပသည္။ဧကနိပါတ္ သိဂၤါလဇာတ္၌ ေငြ ၂၀၀ ေပးမည္၊ ငါ့ကို ေက်ာပိုး၍ ပို႔ေဆာင္ပါ ဟုေျမေခြး လွည့္ပတ္ေသာ စကားကို ယံုမိ၍ ပုဏၰားအို အရွက္ကြဲ ရဖူးသည္။
စတုတၳနိပါတ္ ဒုဒၵဳဘဇာတ္၌ ဥသွ်စ္သီးေၾကြက်သည္ကို ေျမၿပိဳပါၿပီဟုဟစ္ေအာ္ေျပးသြားေသာ ယုန္တစ္ ေကာင္၏ စကားကို ယံုမိ၍ ေတာတြင္း ရွိတိရစာၦန္အမ်ား ေျပးၾကလႊားၾက ဒုကၡေရာက္ၾကရဖူးသည္။
ဒီဃနိကာယ္ သုတ္မဟာဝါ၌ ေဝႆကာရပုဏၰား၏ ေျပာဆိုေသာ စကားကို ယံုမိ၍ေဝသာလီျပည္ႀကီး ပ်က္စီးခဲ့ရဖူးသည္။ ဤျဖစ္ရပ္၊ ဤသာဓက မ်ားကို ႐ႈ၍ သူတစ္ပါးေျပာတိုင္း အရမ္းမယံုပါႏွင့္ ယံုလွ်င္ လူမိုက္ႀကီး အေခၚခံရ ေပလိမ့္မည္။

ကင္းဝန္မင္းႀကီး၏ကဗ်ာ
ဤေဖာ္ျပပါ လူမိုက္ႀကီး ရွစ္ဦိးအေၾကာင္းကို ကင္းဝန္မင္းႀကီးက
ေအာက္ပါအတိုင္း ကဗ်ာေရး၍ ထားခဲ့ေလသည္။
သူခိုက္ပြား၊ ဝင္စားတတ္တဲ့လူ။
ျမင္တိုင္းလိုခ်င္လို႔၊ စာသာသင္ စာမေရးႏိုင္ႏွင့္၊
စာေရးလွ်င္ ျဖတ္မတည္းတဲ့ျပင္၊
ကပ္ဆည္းသသူရကို၊ ယမ္းခဘိမူ။
မ်ဳိးေဆြကိုေပး သုညႏွင့္၊
မိန္းမကိုမခြာအားလို႔၊
အမ်ားလက္ခံသူ၊ မွတ္ယူပ ရွစ္ဦး။
မွန္ဘိေခ်၊ ပ႑ိမဟူေစႏွင့္၊
ဇမၺဴေျမ ျမလွ်ံပိုင္းျဖင့္၊ ရိုင္းေခါင္းထိမႉး။

စာေရးသူ------မာဂဓိ-သာစည္  ၁၉၉၀၊ ႏိုဝင္ဘာလ၊ အမွတ္ ၁၁။ ဓမၼရံသီ ေပါင္းခ်ဳပ္ မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပ ပါသည္။

ညခင္း

အခ်ိန္ကိုအသံုးခ်တတ္ပါေစ။

0


ယေန႕ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ စာေရးသူကေတာ့ မင္းနန္(ေမာ္ကြၽန္း)ျဖစ္ပါတယ္။ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် အခ်ိန္ေလးေတြ ေရြ႕ဆိုင္း တံုဆိုင္းေနတဲ့ ညခင္းအတြက္ ဒီ ေဆာင္းပါးေလးက  အလင္းဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။

အခ်ိန္ကိုအသံုးခ်တတ္ပါေစ။

လူသားတို႕သည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဘ၀အဆင့္အတန္းခ်င္းမတူ။ ပညာအဆင့္အတန္းခ်င္းမတူ၊ အသိုင္းအ၀န္းခ်င္းမတူ။ ၾသဇာအာဏာခ်င္းမတူ။ သို႕တေစ သဘာ၀တရားက လူသားတိုင္းအား တူညီေသာ အခြင့္အေရးတစ္ခု ကိုမူေပးထားပါ၏။ ယင္းအခြင့္အေရးကား၊ လူသားတိုင္း တစ္ေန႕လွ်င္ ၂၄နာရီဟူေသာ အခ်ိန္ကို ညီတူညီမွ် ရရွိပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ရက္လ်င္ ၂၄နာရီထက္ပို၍ မည္သူမွ် မပိုင္ဆိုင္၊ ေလ်ာ့၍လည္းမပိုင္ဆိုင္။

ဤသို႕ တန္းတူညီမွ်ရရွိထားေသာ အခ်ိန္ အေပၚတြင္ လူတစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အသံုးျပဳပံုျပဳနည္းခ်င္းမတူညီၾကေပ။ ယင္းသို မတူညီမႈအေပၚ မူတည္ျပီး လူတစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ပညာအဆင့္အတန္း ဓနအဆင့္အတန္း၊  ဂုဏ္ျဒပ္အဆင့္အတန္း ဆူၾကံဳနိမ့္ျမင့္ ကြဲျပားျခားနား သြားျခင္းျဖစ္ပါ၏။

အခ်ိန္ႏွင့္ပ်င္းရိျခင္းေပါင္းလွ်င္ ရလဒ္မွာ သုညျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ လံု႕လ ဥႆဟေပါင္းစပ္လွ်င္ ရလဒ္မွာ ကိန္းဂဏန္းေတြျဖစ္လာပါသည္။ အခ်ိန္ကို သံုးသလား၊ျဖဳန္းသလားဟူေသာအခ်က္က လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ အဆင့္အတန္းကို ျပဌာန္းပါ၏။ လူတစ္ေယာက္၏ တန္ဖိုးကိုသတ္မွတ္ပါ၏။

အခ်ိန္ဟူသည္ သူ႕ခ်ည္းသက္သက္ဆိုလ်င္ အျဖဴထည္မွွ်သာျဖစ္ပါ၏။ သူ႕အေပၚ အသံုးခ်မႈအေပၚတည္မွီျပီး တန္ဖိုးရွိလာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္သည္ လူပ်င္းတို႕လက္ထဲတြင္ မည္သည့္တန္ဖိုးမွ် မရွိ။ သို႕ေသာ္ လံု႕လျဖင့္ ပညာရွာသူတို႕လက္ထဲတြင္ အခ်ိန္သည္ ပညာကို ေပးနိုင္၏။ ဥစၥာရွာသူတို႕လက္ထဲတြင္ ဥစၥာကို ေပးနိုင္၏။ ကုသိုလ္ျပဳသူတို႕၏ လက္ထဲတြင္ ကုသိုလ္ကို ေပးနိုင္၏။ အခ်ိန္ကို စနစ္တက် အသံုးခ်တတ္သူ၏ လက္ထဲတြင္ အခ်ိန္သည္ ပညာလည္းမည္၏။ ဥစၥာလည္းမည္၏။ ေက်ာ္ၾကားမႈလည္း မည္၏ ကုသိုလ္လည္း မည္၏။

 အခ်ိန္ကိုျဖဳန္းတီးေနသူသည္ မိမိအက်ိဳးလည္း မေဆာင္ရြက္နိုင္။ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကိုလည္း မေဆာင္ရြက္နိုင္။ ယင္းသို႕ မိမိအက်ိဳး၊ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို မေဆာင္ရြက္နိုင္ရံုမွ်သာမက သူတစ္ပါးအေပၚ အမွီျပဳ၍ ရပ္တည္ ရွင္သန္ေနရေသာေၾကာင့္ မိဘ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုး ပင္ျဖစ္ေစ၏။ ဆိုရလွ်င္ ထိုသူတို႕သည္ ေလာကအတြက္ လာျခင္းမေကာင္းေသာ ဧည့္သည္မ်ားျဖစ္ပါ၏။ အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းေနသူ၌ မည္သည့္ပညာမွ်လည္းမရွိ။ မည္သည့္ဥစၥာမွ်လည္းမရွိ။ မည္သည့္အေက်ာ္အေစာမွ်လည္းမရွိ။ ထိုသူမ်ိဳးအတြက္ လူအဖြဲ႕အစည္းတြင္ ေနရာထိုင္ခင္းလည္း မရွိေပ။ အခ်ိန္ျဖဳန္ သူ၏ ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္သည္ မလွပတတ္ေပ။

အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ သံုးတတ္လွ်င္ အခ်ိန္တိုင္းမွာ တန္ဖိုးရွိေနေၾကာင္း ေက်းဇူး စမ္းေအးျမိဳင္ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဤသို႕ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါ၏။-

အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ သံုးတတ္လွ်င္ အခ်ိန္တိုင္းမွာ တန္ဖိုးရွိေနပါတယ္။

၁။ စီးပြားဥစၥာရွာေနသူအတြက္ အခ်ိန္သည္ စီးပြားဥစၥာျဖစ္ပါတယ္။
၂။ ပညာသင္ၾကားေလ့လာေနသူအတြက္ အခ်ိန္သည္ ပညာျဖစ္ပါတယ္။
၃။ တရားရွာမွီးအားထုတ္ေနသူအတြက္ အခ်ိန္သည္ တရားျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပိုးေဆာင္ရြက္နိုင္လွ်င္ သူ႕အက်ိဳး၊ ကိုယ္အက်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ျပီးေစနိုင္ပါတယ္။


ၾသ၀ါဒ အလင္းပြင့္ (၁၁) မင္းနန္ (ေမာ္ကႊ်န္း)  အပၸမာဒ မဂၢဇင္း မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။


ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာေအးခ်မ္းၾကပါေစ။

ညခင္း

သစ္က်ဳတ္ကေလး ဥပုသ္ေစာင့္သလို

1

ပိုစ့္အေဟာင္းေလး ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။

တစ္ေန႕ေသာအခါ သစ္က်ဳတ္တစ္ေကာင္ဟာ ေတာေတာင္ထဲလွည့္လည္ျပီး အစာရွာထြက္သတဲ့။ အစာကလဲ ဘယ္လိုမွ ရွာမရဘူး။ အစာရွာလို႕ မရတဲ့အဆံုးက်ေတာ့မွ ငါဒီေန႕ ဥပုသ္ေစာင့္မွပဲ လို႕ အဓိ႒ာန္လိုက္သတဲ့။ အဓိ႒ာန္ျပီး ခ်ဳံပုတ္ေကာင္းေကာင္း တစ္ခုေအာက္သြားျပီး အိပ္လိုက္တယ္။ ဒီအခါ သိၾကားမင္းကလဲ သစ္က်ဳတ္ရဲ႕ အၾကံကို စမ္းခ်င္တဲ့ အၾကံျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႕ သမင္ ေယာင္ေဆာင္ျပီး သစ္က်ဳတ္ကေလး ျမင္ေလာက္ရာ မလွမ္းမကမ္းက ေနျပီး ေျပးလႊားေနတာေပါ့ေလ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သစ္က်ဳတ္ကေလးကလဲ ဆာလြန္းလို႕ ၀မ္းကပူေနျပီ။ ၀မ္းပူေနတဲ့ အခိ်န္နဲ႕သမင္ ေျပးလႊားေနတဲ့ အခ်ိန္တိုးလာေတာ့ သစ္က်ဳတ္ကေလးဟာ ဟယ္...ေစာင့္ျပီး ထားတဲ့ အဓိ႒ာန္ဥပုသ္က ေစာင့္ခ်င္လို႕ ေစာင့္တဲ့ ဥပုသ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ အစာဆာလို႕ ေစာင့္ရတဲ့ ဥပုသ္ပဲ။ ယခုငါမ်က္ေမွာက္ အစာေတြ႕ေနမွေတာ့ ထလိုက္မွပဲလို႕စိတ္ထဲက ၾကံစည္ျပီး ...ထလိုက္ပေလေရာ။ သမင္ေလးလဲ ေျပးတာေပါ့။ သမင္ကေျပး သစ္က်ဳတ္ကလိုက္နဲ႕ ေျပးတန္းလိုက္တန္းကစားသလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ မီလုမီခင္ျဖစ္ကာမွ သမင္ကေလးက ေ၀းသြားလိုက္၊ ဒီလိုခ်ည္းျဖစ္ေနတယ္။ ျဖစ္မွာေပါ့။ သမင္က သမင္တုကိုး။ ဘယ္သစ္က်ဳတ္လိုက္လို႕မီပါ့မလဲ။ ဒါနဲ႕ မမီတဲ့ အဆံုးက်ေတာ့ လက္မႈိင္ခ်သြားပါတယ္။ ေနရင္းေနရာျဖစ္တဲ့ ခ်ဳံပုတ္ေအာက္ အသာျပန္၀င္ျပီး ေဟာဟဲ...ေဟာဟဲနဲ႕ ပါးစပ္က ညည္းညဴလိုက္သတဲ့။ ''ေအာင္မယ္ေလး ကံေကာင္းလို႕ ဥပုသ္မက်ိဳးတယ္" လို႕ ဆိုသတဲ့။

ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ေတမိယဇာတ္ေတာ္မွာ ေတမိယ မင္းသားျဖစ္စဥ္အခါတုန္းက စကားမေျပာဘူးဆိုျပီး စိတ္ကို အဓိ႒ာန္ခဲ့တယ္။ အဓိ႒ာန္ခဲ့တဲ့အတိုင္းလဲ မပ်က္မကြက္က်င့္ေတာ္မူခဲ့တယ္။က်င့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့အတိုင္းလဲ ပါရမီေတာ္ေတြကျပည့္ခဲ့တယ္။ စိတ္ကို အဓိ႒ာန္နဲ႕လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈပိုရွိတယ္။ အဓိ႒ာန္တဲ့ ေနရာမွာလဲ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ စိတ္ကို ေဆာက္တည္ ထားရမွာျဖစ္ပါတယ္။သစ္က်ဳတ္ေလး ဥပုသ္ေစာင့္သလိုေတာ့.........

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ညခင္း

ရိကၡာမေကာင္းရင္ ျဖင့္

1

ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္အခါက ေသနိယ အမည္ရွိေသာသူသည္ လူသားစင္စစ္ျဖစ္ပါလ်က္ ေခြးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႕ က်င့္သံုးတယ္။ ကိုယ္ခႏၵာမွာ အ၀တ္မ၀တ္ျခင္း ေျမမွာပစ္ၾကဲထားေသာ အစားအစာမ်ားကိုသာစားေလ့ရွိျခင္း၊ လူအမ်ားကေခၚလ်င္ ေခြးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႕ လိုက္ျခင္း၊အူျခင္း၊ ေဟာင္ျခင္းေတြျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။

လူစိတ္ေဖ်ာက္ျပီးေခြးစိတ္ေပါက္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေနထိုင္သည့္အျပင္ ေသနိယ လို႕အသံေပး ျပီးလက္ ေျဖာက္ေလး တီျပီးေခၚလိုက္လ်င္ အင္..အင္ ဟူေသာ အသံကိုျပဳကာ  ခုန္ေပါက္ေျပးလြားေနတတ္သည္။ အိပ္ေသာအခါေခြးတစ္ေကာင္ကဲ့သို ႕ေခြေခါက္အိပ္တတ္၏။။ ျမင့္ေသာျမတ္ေသာေနရာတြင္ေနထိုင္ေလ့မရွိပဲ ေလွခါးရင္းတြင္သာေနထိုင္ျခင္းမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက်င့္ၾကံေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ယင္းသို႕ ေနထိုင္က်င့္သံုးျခင္းကိုပင္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ဟု ယူဆထားသည္။ လူသားအခ်ိဳ႕ကလည္း ထူးကဲစြာက်င့္ၾကံသူကိုသာလ်င္ အရွင္ေကာင္းအရွင္ျမတ္လို႕ သတ္မွတ္ၾကေသာ ေခတ္အခါျဖစ္၍ ေသနိယက်င့္သံုးေနေသာ အက်င့္သည္  လူတို႕မလုပ္နိုင္ေသာ အက်င့္သာျဖစ္ေၾကာင္းလက္ခံထားၾကေပသည္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ထင္ရွားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာျပီး ေခြးအက်င့္ကို ခံုမင္သည္ အေပါင္းအသင္း မ်ားပင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။


ေခြးအက်င့္ျဖင့္ထင္ရွားေသာ ေသနိယကိုၾကည့္ျပီး ႏြားအက်င့္က်င့္သူတစ္ေယာက္လည္း ေပၚေပါက္လာ ျပန္တယ္။ အမည္ကား ပုႇ႑ဟု အမည္ရပါတယ္။ ပု႑သည္လည္း ဦးခ်ဳိမပါသည္မွ တစ္ပါးႏြားအက်င့္ ႏြားတစ္ေကာင္နဲ႕မျခား ေနထိုင္ေလတယ္။ ေခြးအက်င့္ နွင့္ နြားအက်င့္က်င့္သူတို႕ ေပါင္းမိၾကေသာအခါမွာ မိမိတို႕၀ါဒက်ယ္ျပန္မႈျဖစ္လာေစရန္...ဗုဒၶျမတ္စြာထံ ၀ါဒေရးရာ ေဆြးေနြးေမးျမန္းဖို႕ ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား..အ၀တ္မ၀တ္ဘဲ ေခြးအက်င့္ကို က်င့္ေနသည့္ ေသနိယ၏ လာရာဂတိကား အဘယ္ပါနည္း ျမတ္စြာဘုရား..။

ျမတ္စြာဘုရားက..ပု႑ ဤေမးခြန္းကို ေမးရန္မသင့္ေတာ္သျဖင့္ မေမးပါႏွင့္....ျမတ္စြာဘုရားတားျမစ္ေသာ္ လည္းမရ ။ ပု ႑က သံုးၾကိမ္တိုင္တိုင္ ေလ်ာက္ထားေလသည္။ ဗုဒၶကလည္း သံုးၾကိမ္တိုင္တိုင္ တားျမစ္ေတာ္မူေလတယ္။ ေလးၾကိမ္ေျမာက္တြင္ေတာ့ ပု႑ငါဘုရားက မသင့္ေတာ္ဘူးမေမးပါႏွင့္ ဟုဆိုေသာ္လည္း မရ။ ယင္းသိုဆိုလ်င္ ငါဘုရားေျဖၾကားအံ့။

ပု႑ ..ေခြးက်င့္၊ ေခြးၾကံ၊ ေခြးစိတ္၊ေခြးအမူအရာ၊ ေခြးအေလ့အထတို႕ကို မျပတ္မလပ္ ပြားမ်ားအားထုတ ္ေနေသာသူသည္ ခႏၵာကိုယ္ပ်က္စီးရာအခါမွေနာက္၌ ေခြးတို႕၏ အပါင္း အေဖာ္လည္း ျဖစ္ရာ၏။ ေခြးက်င့္ေသာ အက်င့္ကို ေလာကေကာင္းက်ိဳး တမလြန္ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ျဖစ္၏ဟု အကယ္၍အယူအစြဲရွိျငားအံ ထို အယူအစြဲသည္ မွားေသာ  အယူအစြဲသာျဖစ္သည္။ မွားေသာအယူအစြဲရွိသူသည္ ငရဲ၊ တိရိစၦာန္ဟူေသာ လားရာ ဂတိႏွစ္မ်ိဳးတို႕တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကိုသာေရာက္ရာ၏။ သို႕ျဖစ္၍ ေခြးအက်င့္ေခြးၾကံသည္ ေခြးျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ငရဲ ေရာက္ျခင္းသာ အဆံုးရွိ၏ ဟုမိန္႕ၾကားေတာ္မူလိုက္ေသာအခါ ေသနိယ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်ေအာင္ငို      ေၾကြးေလသည္။

ေသနိယငိုေၾ႕ကြးရင္းခဏ၌ပင္ ပု႑၏ ႏြားအက်င့္ကို ဆက္လက္ေလ်ာက္ထားျပန္ရာ ပု႑လည္း ငိုေၾကြးရရွာသည္။

ႏွစ္ဦးစလံုး ငိုေၾကြးျပီးၾကေသာအခါ ဘုရားရွင္က အခ်ိဳေသာသူသည္ ဆင္းရဲေသာ ႏွဳတ္ျဖင့္ ယုတ္ညံ့သည့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ကာယသခၤါရကိုေျပာဆို၏။ ဆင္းရဲေသာ ႏွဳတ္ျဖင့္ ယုတ္ညံ့သည့္ ၀စီသခၤါရကိုေျပာဆို၏။ ဆင္းရဲေသာ စိတ္ျဖင့္ ယုတ္ညံ့ေသာ အေတြးအေခၚ မေနာသခၤါရကို ၾကံစည္ ေတြးေတာ၏။ ထိုသူ၏ ကိုယ္ႏွဳတ္ စိတ္တို႕ေၾကာင့္ ဆင္းရဲေသာ ေလာကသို႕ေရာက္ရ၏။ ဆင္းရဲေသာ အေတြ႕အထိ၊ ဆင္းရဲသည့္ ေ၀ဒနာကို ခံစားရမည္ျဖစ္၏ဟု ေဟာ္ေတာ္မူလိုက္ေသာအခါ ႏွစ္ဦးစလံုး အကႊ်တ္တရား ရသြားပါေတာ့တယ္။

လူသားတို႕သည္ ကံသံုးပါးကို ေန႕စဥ္ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ထိုျပဳလုပ္ေသာ ကံတရားတို႕ဟာလည္း မိမိတို႕ျပန္လည္းအသံုးခ်ရမည့္ အေမြပစၥည္းမ်ားျဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာ  ယခု ကကၠဳရ၀တီသုတ္ေတာ္ က သက္ေသျပသြားပါတယ္။ ခရီးအေ၀းသြားလိုသူတို႕ဟာ မေကာင္းသည့္ ရိကၡာမ်ားကို သယ္ေဆာင္သြားၾကလ်င္ အသံုးခ်ေသာ အခါ မ်က္ႏွာငယ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ထို႕ေၾကာင့္ အက်င့္ေကာင္း (ရိကၡာေကာင္း)မ်ားကို  စုေဆာင္း ျပီး သံသရာခရီးကို သြားၾကရန္လိုပါတယ္။


ညခင္း

တရားအစစ္ အမွန္ခ်စ္ ႏွစ္ျခိဳက္ က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ေနရာတကာ မေနာက္ပါနဲ႕.....

0

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက သာမာ၀တီမိဖုရားထံ၀ယ္ ခါးကုန္းေနေသာ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္႐ွိ၏။ ၎အမည္မွာ ခုဇၹဳတၱရာ မည္၏။ ၎အား မိဖုရားမွ ေန႔စဥ္ ႐ွစ္အသျပာဖိုး ပန္းကို၀ယ္ခိုင္း၍ ဘုရားပန္းအိုးမ်ားကို လဲလွယ္ေစ၏။ တစ္ေန႔ ပန္းသည္၏ အိမ္၌ ျမတ္စြာဘုရားႂကြ၍ တရားခ်ီးႁမွင့္ေတာ္မူစဥ္ ႀကံဳႀကိဳက္၍ ပန္း၀ယ္လာသူ ကၽြန္မသည္ တရားေတာ္ကို ႐ုိေသစြာ နားၾကားခြင့္ ရလိုက္ေလေသာ္ အလြန္ဉာဏ္ပညာ ႀကီးရင့္ထက္ျမက္ေသာ ကၽြန္မ ျဖစ္သျဖင့္ ခ်က္ျခင္းပင္ ေသာတာပန္ တည္ေလ၏။

သူဟာ ပိဋကတ္သံုးပံုကို အာဂံုေဆာင္နိုင္တဲ့ ဗဟုသုတ ဧတဒဂ္ ရပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတစ္ပါးရဲ႕ ခိုင္းဖတ္ ကႊ်န္ျဖစ္ေနရျပီး ခါးကုန္းေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလည္း လို႕ ေမးစရာရွိပါတယ္။

သူဟာ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက  သူေဌးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။  ညေနခင္း ေရခ်ိဳးျပီး တဲ့အခ်ိန္ သနပ္ခါးလူးျပီးေတာ့ မွန္ေရွ႕မွာ အလွျပင္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရဟႏၱာ ဘိကၡဴနီမတစ္ပါး၊  အိမ္ေရာက္လာတယ္။  ဘိကၡုနီမ ေရာက္လာေတာ့  သနပ္ခါးလူးေနရင္းနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ေပါင္ဒါဘူး၊ မိတ္ကပ္ဘူးေလး က သူနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီ ေနရာကလည္း ခုန ဘိကၡဳနီမနဲ႕ နီးတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူက ထျပီးမယူခ်င္တာနဲ႕ ပ်င္းတာနဲ႕...

အရွင္မ၊ အဲဒီ မိတ္ကပ္ဘူးေလး၊ အလွျပင္ဘူးေလး ခဏလွမ္းလိုက္စမ္းပါ လို႕ ဘိကၡဳနီမကို လွမ္းျပီးေတာ့ ခိုင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ... ဘိကၡဳနီမက...

တကယ္လို႕ ငါမယူေပးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ငါ့ကို စိတ္ဆိုးလိမ့္မယ္၊ ရဟန္းမ တစ္ပါးကို စိတ္ဆိုးလို႕ရွိရင္ သူေသရင္ ငရဲေရာက္လိမ့္မယ္။ တကယ္လို႕ ယူေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ျဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာ ကြၽန္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ငရဲက်တာထက္စာရင္ေတာ့ ကႊ်န္ျဖစ္ရတာက ေတာ္ပါေသးတယ္။..ဆိုျပီး မိတ္ကပ္ဘူးေလးကို ယူေပးလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီလို ဘိကၡဳနီမတစ္ပါးကို  ကိုယ္ထက္ျမင့္ျမတ္တဲ့ သာသနာႏြယ္၀င္ပုဂၢိဳလ္ကို ခိုင္းခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ကႊၽန္ျဖစ္ရပါတယ္။


ခါးကုန္းရတာကေတာ့ ဘုရားမပြင့္မီ ဘ၀တစ္ခုမွာ ဗာရာဏသီျပည္ နန္းေတာ္ထဲက ရံေရႊေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ဗာရာဏသီနန္းေတာ္ထဲမွာ ပေစၥက ဗုဒၵါအရွင္ျမတ္ ရွစ္ပါး ေန႕စဥ္ ဆြမ္းခံၾကြပါတယ္။ အဲဒီထဲက တစ္ပါးက နည္းနည္းခါးကုန္ေနတယ္။  အဲဒါကို ခုဇၹဳတၱရာေလာင္းလ်ာ ရံေရႊေတာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ၀ိုင္းဖြဲျပီး ေတာ့ စၾကေနာက္ၾက ျပီးဆိုရင္ တစ္ခါတရံမွာ သူက  ကမၺလာအနီၾကီးကို သကၤန္းလို လုပ္ျပီး ျခံဳ၊ ေရႊဖလားၾကီးကို သပိတ္လိုပိုက္ျပီးေတာ့ ငါတို႕ နန္းေတာ္ထဲ ဆြမ္ခံၾကြတဲ့ ဟို အရွင္ျမတ္က ဒီလိုဒီလို ကုန္းတယ္ဆိုျပီးခါးကုန္တဲ့ပံုလုပ္ျပပါတယ္။ ကြယ္ရာမွာ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႕ ေပ်ာင္ေလွာင္ခဲ့ပါတယ္။ ကာယကံရွင္ကို လက္ညွိဳးထိုး  စြတ္စြဲေျပာဆို ေစာ္ကားမွ  အက်ိဳးေပးတာမဟုတ္ဘူး ၊ ကြယ္ရာမွာ အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုရင္ ၊ ကိုယ္တစ္ကိုယ္တည္း ေျပာဆိုေနရင္လည္း အကုသိုလ္ကံ အထေျမာက္တဲ့အေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။

အဲဒီလို ပေစၥက ဗုဒၵါကို ရည္ညြန္းျပီ း ကြယ္ရာမွာ ေနာက္ေျပာင္လိုက္တဲ့အတြက္ အဲဒီကံအက်ိဳးေပးက ဘ၀တိုင္းမွာ ခါးကုန္းရပါတယ္။

ကြၽန္အျဖစ္ေနရျပီး ခါးကုန္းေနရ ေပမဲ့ ဥာဏ္ေကာင္းျပီး  ဗဟုသုတျပည့္စံုပါတယ္။

အဲဒီ လိုျပည့္စံုတာကေတာ့ ပေစၥက ဗုဒၵါအရွင္ျမတ္ရွစ္ပါး နန္းေတာ္ကို ဆြမ္းခံၾကြတာ တစ္ေန႕ေတာ့ ပူေနတဲ့ ႏွို႕ဃနာဆြမ္းေတြ ေလာင္းလွဴလိုက္တယ္။ နို႕ဃနာဆြမ္းေတြက ပူေနေတာ့့ သပိတ္ကလည္း ပူေတယ္ အဲဒီေတာ့ ပူေနတဲ့ သပိတ္ကို အရွင္ျမတ္မ်ား ေအးေဆးပံုမွန္အတိုင္းမကိုင္နိုင္ေတာ့ဘဲ ဟိုဘက္သည္ဘက္ ေျပာင္းလိုက္နဲ ႕ ဣေျႏၵမရျဖစ္ေနခ်ိန္ မွာ ခါးကုန္းတာေျပာင္ျပတဲ့ ရံေရႊေတာ္မေလးက သူ႕လက္မွာ ပတ္ထားတဲ့ ေရႊလက္ေကာက္ရွစ္ကြင္းကို ခြၽတ္လိုက္ျပီးေတာ့...အရွင္ျမတ္တို႕...သပိတ္ေအာက္မွာသပိတ္ေျခအျဖစ္နဲ႕ အသံုးျပဳပါလို႕ အျပီးအပိုင္ လွဴခဲ့ပါတယ္။  အပူဒဏ္သက္သာေအာင္ ေရႊလက္ေကာက္ လွဴခဲ့တဲ့ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ကိေလသာအပူေတြ ျငိမ္းျပီးေတာ့ ဥာဏ္ပညာ ထက္ျမက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္။
 ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ ႏွင့္ေတြ႕ၾကံဳေနခိုက္ အက်င့္မွန္ကို ေကာင္းစြာ က်င့္ၾကံပြားမ်ားခြင့္ရေသာအခ်ိန္အခါ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုသုတၱန္ အားၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မေကာင္းေသာ ၀ဋ္ဒုကၡအေပါင္းမွ မေတြ႕ႀကံဳေစရန္ အလို႔ငွာ ကိုယ္၊ ႏႈတ္၊ စိတ္ တို႔ကို ေကာင္းစြာထိန္းသိမ္းၾကရန္လိုပါသည္။


ညခင္း

တရားအစစ္ အမွန္ခ်စ္ ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္သာ

1

ျဖဴစင္ေသာ  စိတ္ထားျဖင့္သာ

စိတ္ေကာင္းသည္ ျမင့္ျမတ္သည္ထက္ ျမင့္ျမတ္ေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္၏။ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားကေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႕ ျပဳလုပ္နိုင္ၾကသည္ မဟုတ္ေပ။

စိတ္ယုတ္မာသည္ ယုတ္ညံ့သည္ထက္  ယုတ္ညံေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္သည္။ ခိုးသူ၊ ရန္သူအခ်င္းခ်င္းေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႕ ျပဳလုပ္နိုင္ၾကသည္ မဟုတ္ေပ။  (ဓမၼပဒ)

 လူတို႕သည္ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႕ကို လိုလားေတာင့္တတတ္ၾက၏။ ရာထူးအရွိန္အ၀ါ ၾသဇာအာဏာကိုလည္း လိုလားေတာင့္တတတ္ၾက၏။ ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားတတ္ၾကပါ၏။ သို႕တေစ ဓနဥစၥာ၊ ရာထူးအရွိန္အ၀ါ၊ ဂုဏ္အေက်ာ္အေစာတို႕ထက္ ပိုမို႕၍ လိုလားေတာင္တအပ္၊ ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားအပ္ ေသာအရာ တစ္ခုကိုမူ အမ်ားအားျဖင့္ ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကပါ၏။ ယင္းအရာကား ျဖဴစင္မြန္ျမတ္ေသာ စိတ္ထားပင္ျဖစ္ပါသည္။

ပစၥည္းဥစၥာ၊ ဂုဏ္ရွိန္အ၀ါတို႕သည္ ဘ၀၌ လိုအပ္ပါ၏။ ျပည့္စံုနိင္သမွ် ျပည့္စံုနိုင္ လွ်င္ ေကာင္းပါ၏။ သို႕ေသာ္ ယင္းအရာတို႕ ျပည့္စံုပါလ်က္၊ ေကာင္းမြန္ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ႏွလံုး မရွိေသာ္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာတြင္ စိတ္ေအးဖြယ္ မရွိေခ်။ ေအးခ်မ္းျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားကို မေမြးျမဴနိုင္လ်င္ အတက္ေလာကဓံ၏ ဒဏ္ကို ေရရွည္တြင္ ေက်ာ္လႊားနိုင္ဖို႕ မလြယ္ေပ။

သို႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိခံုမင္လိုခ်င္ေသာ ဥစၥာ၊ အေက်ာ္အေစာ ဂုဏ္ျဒပ္တို႕ကို ရွာေဖြရာ၌ စိတ္ႏွလံုးကို အထိအခိုက္ မခံေစသင့္။ အပြန္းအပဲ မခံေစသင့္၊ ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးျဖင့္သာ မိမိလိုခ်င္ေသာ အရာကို ရေအာင္ယူပါ။ မိမိလိုခ်င္ေသာ ဘ၀ပံုသ႑ာန္ကို ပံုေဖာ္ဖန္တီးပါ။ ျဖဴစင္ရိုးသားေသာ စိတ္ထားရင္းခံျဖင့္ ရွာေဖြရရွိေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဂုဏ္အရွိန္အ၀ါတို႕၌ အကုသိုလ္ဓာတ္ စြန္းထင္း ေပက်ံျခင္းမရွိ။ ပကတိ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္၏။

ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံဟူ၍ ရွိရာတြင္ မေနာကံက ဦးေဆာင္သူျဖစ္၏။ စိတ္ထားျဖဴလ်င္ ၀စီကံျဖဴသည္ ၊ ကာယကံျဖဴသည။၊ စိတ္ထားေအးခ်မ္း လွ်င္ ၀စီကံေအးခ်မ္းသည္၊ ကာယကံေအးခ်မ္းသည္။ ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္ေသာ စိတ္ထားရင္းခံလွ်င္ ၀စီကံမႈ၊ ကာယကံမႈမ်ား ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္လ်က္၊ ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္ေသာ ဘ၀ေကာင္း၊ ဘ၀မြန္တစ္ခုကို ပံုေဖာ္တည္ေဆာက္သြားေပလိမ့္မည္။ သို႕ျဖစ္၍ မည္သည့္ကိစၥကို ေဆာင္ရြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ အရာရာမွာ ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္သာ ေဆာင္ရြက္သင့္ေၾကာင္း တိပိဋကဓရ အရွင္ သူမဂၤလာလကၤာရ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဤသို႕ ၾသ၀ါဒခ်ီးျမွင့္ ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သမွ် ေအးျမေသာအက်ိဳးကို ရရွိမည္။ မျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္လွ်င္ ေနာင္အခ်ိန္တြင္ အပူအပင္မ်ား ၀င္လာမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ သို႕အတြက္ အရာရာမွာ ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ၾကေစခ်င္ပါသည္။


အပၸမာဒ မဂၢဇင္း မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ စာေရးသူ-မင္းနန္ (ေမာ္ကႊ်န္း)

တရားအစစ္ အမွန္ခ်စ္ ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

မိုးႏွင့္တူေသာလူသားမ်ား

0


ေမာ္ကြန္းသစ္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။အဆံုးအမေပးတဲ့ အရွင္ဘုရားလည္း ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာေအးခ်မ္းပါေစ။

မုိးနွင့္တူေသာ လူသားမ်ား


လူဆုိတာဘာလဲ?
အေကာင္းနဲ႔အဆုိး၊ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ဳိးကုိ ခဲြျခားသိရမယ္၊ သိတဲ့အတုိင္း လုိက္လုပ္တတ္ရမယ္။ ဒါမွသာ လူမည္ပါသတဲ့။ တန္ဖုိးရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္၊ လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္ခ်င္ရင္၊ လူမည္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု မိမိနဲ႔ ၾကဳံေတြ႔လာတိုင္း ေကာင္းတာလား၊ ဆုိးတာလားဆုိတာ အရင္ဆုံးသိေအာင္ သရုပ္ခဲြေပးပါ။ ျပီးေတာ့ ေကာင္းတာဆုိရင္ ကံ၊ကံရဲ့ အက်ိဳး ယုံၾကည့္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ဆက္လုပ္ဖုိ႔ ကုိယ့္မွာတာ၀န္ရွိသလို၊ မေကာင္းတာဆုိရင္လည္း "ဒီမေကာင္းတာကုိလုပ္မိရင္ အဲဒီ မေကာင္းတာၾကီးက တစ္ေန႔ေန႔၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ငါ့ကုိ ဆင္းရဲျခင္းေတြ ေမးလိမ့္မယ္"ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ မိမိရဲ့ ကုိယ္၊ ႏႈတ္၊ စိတ္သုံးပါးကုိ ႏုိင္ေအာင္ထိန္းပါ။

အဘိဓမၼာခုႏွစ္က်မ္းထဲမွာ ပုဂၢလပညတ္က်မ္းဆုိတာရွိပါတယ္။ အဲဒီက်မ္းက ပုဂၢဳိလ္အမ်ဳိးအမ်ဳိးကုိ ကဲြကဲြျပားျပား၊ ျခားျခားနားနားသိေစရန္အတြက္ သူအကန္႔နဲ႔သူ တကန္႔စီ ဒီလုိ မိုးနဲ႔ဥပမာေပျပီးေတာ့ ခဲြျခားျပသေပးထားပါေသးတယ္။

မိုးေလးမ်ဳိး
(၁) ျခိမ္းလွ်က္ မရြာေသာ မိုး၊
(၂) ရြာလွ်က္ မျခိမ္းေသာ မိုး၊
(၃) ျခိမ္းလည္းျခိမ္း၊ ရြာလည္းရြာေသာ မုိး၊
(၄) ျခိမ္းလည္းမျခိမ္း၊ ရြာလည္းမရြာေသာ မိုး၊

(၁) ေလာကမွာ လူတခ်ိဳ႔႕ဟာ ပါးစပ္ကသာေျပာတယ္၊ ေျပာတဲ့အတုိင္း လက္က လက္ေတြ႔မလုပ္ၾကဘူး။ ဒီလုိေျပာရုံသာေျပာျပီး၊ ေျပာတုိင္းလိုက္မလုပ္တတ္တဲ့ သူဟာ ျခိမ္းလွ်က္ မရြာေသာမိုးနဲ႔တူၾကတယ္။

(၂) ေလာကမွာ လူတခ်ိဳ႔ဟာ အလုပ္ကိုေတာ့ လုပ္ၾကတယ္၊ ေျပာေတာ့ မေျပာၾကဘူး၊ ဒီလုိ လုပ္ရုံသာ လုပ္ျပီး၊ မေျပာတဲ့သူဟာ ရြာေပမယ့္ မျခိမ္းတဲ့ မိုးနဲ႔တူၾကတယ္။

(၃) ေလာကမွာ လူတခ်ဳိ႔ဟာ အလုပ္လည္းလုပ္ၾကတယ္။ ေျပာလည္းေျပာၾကတယ္။ ဒီလို ေျပာလည္းေျပာ၊ လုပ္လည္းလုပ္တဲ့သူေတြဟာ ျခိမ္းလည္းျခိမ္း၊ ရြာလည္းရြာတဲ့မိုးနဲ႔တူၾကတယ္။

(၄) ေလာကမွာ လူတခ်ဳိ႔ဟာ အလုပ္လည္း မလုပ္ၾကဘူး၊ ေျပာလည္း မေျပာၾကဘူး၊ ဒီလူေတြဟာ ျခိမ္းလည္း မျခိမ္း၊ ရြာလည္း၊ မရြာတဲ့မိုးနဲ႔တူၾကတယ္။

သင္ေရာ ဘယ္လုိလူစားမ်ဳိးလဲ?

ေမာ္ကြန္းသစ္
7း58am 20.6.2011

အေႏွာင္ထူေလ ေလာင္ဆူေလ

1

အေႏွာင္ထူေလ  ေလာင္ဆူေလ

အသင္သဏၭာန္ အရ
လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀ကို
ကိုင္းေတာမွာ ေဆာက္တဲ့အိမ္၊
ရဟန္းဘ၀၊ သီလရွင္ဘ၀ကို
ေသာင္ျပင္မွာ ေဆာက္တဲ့အိမ္
လို႕ဆိုရေပမယ့္
အႏွစ္သာရအရကေတာ့
လူပဲျဖစ္ျဖစ္
ရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္
သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႕
မ်ားတဲ့စိတ္ဟာ
ကိုင္းေတာအိမ္ျစ္ျပီး
သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႕
ကင္းတဲ့စိတ္ဟာ
ေသာင္ျပင္အိမ္ျဖစ္ပါတယ္။
လူျဖစ္ေပမယ့္
ေသာင္ျပင္မွာ ေရာက္ေနနိုင္သလို
ရွင္ျဖစ္ေပမယ့္လည္း
ကိုင္းေတာမွာ ေရာက္ေနနိုင္ပါတယ္။
ကိုင္းေတာ အိမ္သမားက
အပူဓာတ္ ကူးလြယ္ပါတယ္။
ေသာင္ျပင္အိမ္သမားက
အပူဓာတ္ကင္းေ၀းပါတယ္။ အရွင္ဆႏၶာဓိက (စိတ္အားျဖည့္ဓမၼပန္းပြင့္)

ေစတနာ ၃မ်ိဳး

1

ေစတနာ ၃မ်ိဳး

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ လွဴတဲ့အခါ ေစတနာ ၃မ်ိဳး ထားျပီး လွဴတတ္ၾကတယ္။ အဲဒါက မလွဴခင္ထားတဲ ပုဗၺေစတနာ၊ လွဴေနစဥ္ထား တဲ့ မုဥၥေစတနာ၊ လွဴျပီးထားတဲ့ အပရ ေစတနာ။ အဲဒီ ေစတနာ သံုးတန္ ျပဌာန္းမႈအရ အရ လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴဒါနဟာ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းတယ္လို႕ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ေတြ နားလည္ထားၾကပါတယ္။

ေနာက္ျပီး ဗုဒၵဘာသာအယူမွာ ေစတနာဟာ ကံျဖစ္တယ္။ ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္ျမိဳ႕ ဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသက ေစတနာေတြသည္ ျဖစ္ျပီးလွ်င္ ခ်ဳပ္ၾကေသာ္လည္း တစ္ခါတည္းမ်ိဳးျပဳတ္ေအာင္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ၾကသည္မဟုတ္၊ ေနာင္အခါ အက်ဳိးေပးရန္ မိမိတို႕ သတၱိကို ျမဳပ္ႏွံ၍ ခ်ဳပ္သြားၾကသည္လို႕ ေရးေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဆိုလိုတာက ေတာ့ ေစတနာမွာ ဒါနမွာ ကံသတၱိေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီ ကံသတၱိေတြက ေနာင္အခါမွာ အက်ိဳးေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါန ျပဳတဲ့အခါ ပုဗၺ၊ မုဥၥ၊ ပရ ေစတနာ သံုးတန္ ပဋာန္းပံုကို လိုက္ျပီး အက်ိဳးေပး မတူၾကဘူး။

ဘယ္လိုအက်ိဳးေပးမတူလည္းဆိုရင္ ဒါနျပဳရာမွာ ေစတနာဟာ အဓိက က်တယ္။ ဒါန စြန္႕ၾကဲမႈတစ္ခု ျပဳတိုင္းမွာ ေစတနာသံုးမ်ိဳး ပါတယ္။ အလွဴတစ္ခုျပဳလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ၾကံစည္တာကအစ  ထင္ရွားေက်ာ္ေစာလိုစိတ္ ၊ မိမိလွဴနိုင္ေၾကာင္းၾကြားလိုစိတ္၊ တခ်ိဳ႕က အာဏာရွိသူေတြနွင့္ ရင္းႏွီး က်ႊမ္း၀င္လိုစိတ္မ်ားနဲ႕ လွဴတယ္။ အဲဒီ  ပုဗၺေစတနာ သန္႕မသန္႕ေပၚမွာ မူတည္ျပီး ဒါန အက်ိဳးေပးခ်င္းကြာတယ္။ တစ္စံုတစ္ခုအတြက္ စိတ္ပ်က္ျပီး တြန္႕ဆုတ္တဲ့ စိတ္ မလွဴလိုတဲ့ စိတ္ေတြလည္း ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုမျဖစ္စေကာင္းပါဘူး၊ ဒါနျပဳမယ္ ၾကံစည္ကတည္းက ၀မ္းေျမာက္ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္ နဲ႕ အရာရာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ စီမံနိုင္ရပါမယ္။

ေနာက္ေစတနာက မုဥၥ ေစတနာတဲ့။စြန္႕လြတ္ျခင္း အနက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေစတနာက စြန္႕လြတ္ လွဴဒါန္းေနတုန္းမွာျဖစ္တဲ့ ေစတနာပါ။ ဒီလို လွဴေနတုန္းမွာလည္း အကုသိုလ္စိတ္ေတြ မျဖစ္ရဘူး၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကို ကပ္ျငိတဲ့ တဏွာေလာဘစိတ္ မျဖစ္ရဘူး၊ ဒီလို လွဴဒါန္းတဲ့ အတြက္ ငါ့ကိစၥကို ကူညီေဆာင္ရြက္ မွာပဲဆိုတဲ့ ေလာဘအက်ိဳးကိုလည္း မေမွ်ာ္ဘဲ ရက္ရက္ေရာေရာ စြန္႕လြတ္တာကို မုဥၥေစတနာလို႕ေခၚပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အလွဴ အထေျမာက္သြားလို႕ အဲဒီ ကုသိုလ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ျဖစ္တဲ့ေစတနာ၊ အပရေစတနာလို႕ ေခၚပါတယ္။ လွဴလိုက္ရ လို႕ အတိုင္းမသိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ေနတာ၊ ေနာက္ထပ္လွဴခ်င္စိတ္ ေစတနာေတြ ျဖစ္ေနတာ၊ အဲဒါကို အပရေစတနာလို႕ေခၚတယ္။

အဲဒီ ေစတနာ သံုးတန္မွာ တြန္႕တိုတဲ့ စိတ္၊ ေစတနာ ပါသြားရင္ လွဴရင္ လွဴတဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ကိုေတာ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူေဌးျဖစ္ျပီး မစားရက္၊ မ၀တ္ရက္၊ တင့္ေတာင္တင့္တယ္ မေနရက္ဘူး။ အဲဒီလို သူေဌးကပ္စီးႏွဲေတြကိုေတြ႕ဖူးမွာပါ။  အဲဒီလို သေဌးမ်ိဳးေတြ ဘုရားရင္ လက္ထက္ေတာ္အခါကတည္းက ေပၚခဲ့ဖူးတယ္။ အာဂႏၦဳ သူေဌးဆိုတာ ကုေဋရွစ္ဆယ္မက ၾကြယ္၀တယ္။ ဒါေပမဲ့ ၀တ္ေတာ့ ေလွ်ာ္နဲ႕ ရက္တဲ့ အ၀တ္ ပုဆိုးကို၀တ္တယ္။ သူတစ္ပါးစြန္႕ပစ္တဲ့ ရထားက်ိဳးကို ေကာက္ယူျပီးစီးတယ္။ ထန္းလက္ကို ထီးလုပ္ျပီး ေဆာင္းတယ္။ ဆန္ကြဲ ဟင္းနုနြယ္ ကန္စြန္းရြက္ေတြကို ေရာက်ိဳတဲ့ ယာဂုကိုေသာက္တယ္၊ ေသေတာ့ သူ႕ ဥစၥာ ပစၥည္းေတြကို မင္း ဘဏၭာအျဖစ္ သိမ္းယူတာခံရတယ္။ သူက ေတာ့ အပါယ္ကို ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လို႕လည္း ဆိုရင္ ေရွးဘ၀က အရွင္ပေစၥက ဗုဒၶါ ဆြမ္းကပ္လွဴတဲ့အခါ၊ ပရေစတနာ တြန္႕တိုခဲ့လို႕ ျဖစ္ရတာ လို႕ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေတာ္မူတယ္။

ပုဗၺေစတနာ တြန္႕တို တဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္ေနာ္....တခ်ိဳ႕ ျခံတံခါးေတြမွာ အလွဴခံမ၀င္ရလို႕ ေရးထားတာေတြ႕ရတတ္တယ္။

ေရွးတုန္းက သာ၀တၦျပည္က နႏၵသူေဌးမ်ိဳးေပါ့။ သူကလည္း ပုဗၺေစတနာ တြန္႕တိုလို႕ သူ႕ျခံထဲကို အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ မ၀င္နိုင္ေအာင္ အေစာင့္အေရွာက္နဲ႕ ထားတယ္။ သူေသေတာ့ ျမိဳ႕ျပင္ ဒြန္းစဏၭားအမ်ိဳးမွာ ျဖစ္တယ္။ အိမ္ေျခငါးရာလံုးပင္ ဆန္ကြဲ ဆန္ညာေတာင္ရွာလို႕မရဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့ ရြာသားေတြက ငါတို႕ရြာမွာ သူယုတ္မာ ပဋိသေႏၶေနတယ္နဲ႕တူတယ္ ဆိုျပီး ရြာသားေတြကို တစ္၀က္စီ ခြဲျပီး ရွာလိုက္တာ လူယုတ္မာ သေႏၶေနတဲ့အိမ္ကို ေနာက္ဆံုးေရာက္တယ္။ ရြာက အဲဒီ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ လင္မယားကို နွင္ထုတ္ၾကတယ္။ ရြာတံခါး၀ ဇရပ္မွာ ဒီကေလးကို ေမြးရတယ္။ ဒီကေလး သြားလာေဆာ့ကစားတဲ့ အရြယ္တိုင္ေအာင္ ထမင္းတစ္လုပ္မစားရဘူး၊ သစ္ရြက္သစ္သီး သစ္ဥေတြ ရွာစားရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိဘေတြလည္း မခံနိုင္တာႏွင့္ သူ႕လက္ထဲ အိုးျခမ္းပဲ့ကိ ထည့္ျပီး ထမင္းေတာင္စားေခ်ဆိုျပီး လြတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီ ၀တၱဳဟာ ပုဗၺေစတနာ တြန္႕တိုတဲ့လူရဲ႕ အက်ိဳးေပးပါပဲ။

အက်ိဳးရွိတဲ့ အလွဴကိုလွဴနိုင္ျပီး ေကာင္းမြန္တဲ့စိတ္ထားေတြ ထားနိုင္ေစရန္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆမွာ အလွဴဒါန ျပဳတာဟာ မ်ိဳးေစ့စိုက္တာႏွင့္ တူတယ္လို႕ လက္ခံယံုၾကည္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္ျမိဳ႕ ဆရာေတာ္ၾကီး ရွင္ဇနကာဘိ၀ံသက အလွဴခံ မွာ လယ္ပမာ၊ လွဴရွာသူမ်ား လယ္သမား၊ အမ်ားလွဴဖြယ္ မ်ိဳးေစ့ႏွယ္၊ ေနာင္၀ယ္ အသီးစား လို႕ လကၤာသံပိုင္း ေလးစပ္ဆိုျပီး ဆံုးမေတာ္မူခဲ့တာပါ။


တရားအစစ္အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။
ညခင္း

ကိုယ္ကိုကိုသာ စိစစ္ပါ။

0

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္ ေ၀ဋဳ၀န္ေက်ာင္းတိုက္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူခိုက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ သုပၸဗုဒၶ လို႕ေခၚတဲ့ နူနာေရာဂါစြဲကပ္ေနျပီး လူေတာ္ထဲမ၀င္ဆံ့နိုင္ေအာင္ ေရာဂါစြဲကပ္ေနသူျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႕ ဒီလိုျဖစ္သလည္း ဆိုရင္ တစ္ခုေသာဘ၀မွာ ရသိခိလို႕ေခၚ ပေစၥက ဗုဒၶါအရွင္သူျမတ္ကို တံေတြးနဲ႕ေထြးျပီး ရိုင္းျပစြာ ျပဳမူျခင္း အကုသိုလ္အလုပ္ကို ျပဳလုပ္ခဲ့မိပါတယ္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတြနဲ႕ ျပည္စံုတဲ့ မျပစ္မွားသင့္တဲ့ ပေစၥက ဗုဒၶါ အရွင္သူျမတ္အေပၚမွာ ရိုင္းပ်စြာ ျပစ္မွားေစာ္ကားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ အကုသိုလ္က သူ႕ကို ငရဲမွာ ေနရာခ်ေပးခဲ့ျပီး ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြ ခံစားေစခဲ့ပါတယ္။ သူဟာငရဲမွာ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္စြာ ခံစားခဲ့ရျပီး  လူျပန္ျဖစ္လာရျပန္ေတာ့ အဲဒီ အကုသိုလ္ကံရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ အေနနဲ႕ ႏႈနာေရာဂါကို ခံစားရတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ လို ေရာဂါၾကီးနဲ႕ ေနျခင္းဆိုးေတြနဲ႕ေနခဲ့ရျပီး ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္ ေသရေတာ့လည္း သူဟာ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ကအျပန္ လမ္းခုလတ္မွာ ႏြားမတစ္ေကာင္ရဲ႕ အေသ ေ၀ွ႕သတ္တာကို ခံရျပီး ေသခဲ့ရပါတယ္။

ဒီလို သုပၸဗုဒၶႏႈနာေရာဂါသည္ၾကီး ႏြားမေ၀ွ႕သတ္ခံရျခင္း ဆိုတဲ့ေသျခင္းဆိုးနဲ႕ေသရျခင္းကလည္း အတိတ္ဘ၀က သူေဌးသားေလးေယာက္ရွိခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ သူေဌးသားေလးေယာက္ဟာ ျပည္တန္ဆာမ တစ္ေယာက္ကို ျမိဳ႕အျပင္ ဥယ်ာဥ္ကို ေခၚျပီး တစ္ေနကုန္ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾကတယ္။ ညေနျပန္ဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ သူေဌးသားေလးေယာက္က ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ သူတို႕မွ တစ္ပါးအျခားဘယ္သူမွ မရွိတာကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ျပည္တန္ဆာမကို သတ္၊ အခေပးထားေငြ တစ္ေထာင္နဲ႕ လက္၀တ္လက္စားေတြကို လုယူခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္တန္ဆာမက အသတ္ခံရေနတုန္းမွာ ေနာင္ဘ၀ေတြ မွာ ငါဟာ ဘီလူးမ ျဖစ္ျပီး ငါကိုသတ္တဲ့ ေဟာဒီေလးေယာက္လံုးကို လက္စားေခ်သတ္ျဖတ္နိုင္ရပါလို၏လို႕ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ သုပၸဗုဒၶဟာ အဲဒီတုန္းက သူေဌးသားေလးေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။

သုပၸဗုဒၶ ဟာ သူဘ၀ျဖစ္စဥ္ထဲကေနျပီး သူကိုသူ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ အျမတ္ထုတ္နိုင္ခဲ့တာ တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုပါ...တစ္ေန႕ လွည့္လည္သြားလာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရင္း ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားပြဲနဲ႕ ၾကံဳခဲ့ပါတယ္။ တရားနာ ပရိသတ္ေတြလည္းအမ်ားအျပားပါ။ သူဟာ တရားကလည္းနာခ်င္၊ ပရိသတ္ထဲလည္း မ၀င္ရဲတာနဲ႕ ပရိသတ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းအစြန္တစ္ေနရာရာကပဲ တရားေတာ္ကို အာရံုစိုက္နာၾကားေနခဲ့ပါတယ္။ တရားပြဲျပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ သုပၸဗုဒၶဟာ ေသာတာပန္အရိယာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေသာတာပန္ဆိုေတာ့ အပယ္တံခါးပိတ္သြားျပီေပါ့။ အဲဒီ သူရထားျပီးတဲ့ အပယ္ပိတ္တရားကို ဘုရားရွင္ထံေလ်ာက္ထားခ်င္ေပမဲ့  ပရိသတ္မရွင္းေသးလို႕  မေလ်ာက္ထားနိုင္ေသးပဲ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေက်ာင္းေတာ္ျပန္ၾကြေတာ္မူမွ ေက်ာင္းမွာ လိုက္ေလ်ာက္မယ္လို ၾကံစည္ျပီး လိုက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သိၾကားမင္းက သုပၸဗုဒၵရဲ႕တရားကို စမ္းသပ္လိုတာနဲ႕ သုပၸဗုဒၶအနားဆင္းလာျပီး သုပၸဗုဒၶ သင္ဟာ ဆင္းရဲ မြဲေတ အထီးက်န္သူေနသူတစ္ေယာက္ပဲ သင္ဘုရားရွင္ကို ဘုရားအစစ္မဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားတရားေတာ္ကို တရား အစစ္မဟုတ္ဘူး၊ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္ေတြကိုလည္း သံဃာအစစ္မဟုတ္ဘူးလို႕ ေျပာစမ္းပါ၊ အဲဒီလိုေျပာမယ္ဆိုရင္ သင့္ကို ဒီဘ၀ စားမကုန္နိုင္ေလာက္ေအာင္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြ ငါ့ေပးမယ္ လို႕ ခိုင္းပါတယ္။

ဒီအခါ သုပၸဗုဒၶက ဟယ္...သိၾကားယုတ္၊ ငါ့မွာ သဒၶါတရား၊ သီလတရား၊ သုတတရား၊ စာဂတရား၊ ပညာတရား၊ ဟိရီတရားနဲ႕ ၾသတၱပၸတရားဆိုတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြရွိတယ္။ ငါဟာအဲဒီ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြနဲ႕ အခ်မ္းသာၾကီး ခ်မ္းသာေနတယ္။ သင္ထင္သလို ငါဟာ ဆင္းရမဲေတ အထီးက်န္ေနသူ တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး လို႕ ေျပာဆိုကာ သိၾကားမင္းကို ေငါက္ငမ္းထုတ္လိုက္တယ္။

သိၾကားမင္းလည္း သုပၸဗုဒၶအနားကေန ေပ်ာက္သြားျပီး၊ ေက်ာင္းေတာ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ္မူျပီးျဖစ္တဲ့ ဘုရားရွင္ထံမွာ အက်ိဳးအေၾကာင္းသြားေရာက္ ေလ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က သိၾကားမင္း၊ သင္တစ္ဦးတည္းမွ်ကိုမဆိုထားနဲ႕ သင့္လို႕ သိၾကားမင္းမ်ဳးတစ္ရာမက တစ္ေထာင္ေလာက္ ဆင္းလာျပီး အဲဒီလို ေျပာဆိုခိုင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သုပၸဗုဒၶဟာ သင္တို႕ေျပာခိုင္းတဲ့ စကားမ်ိဳးကို ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ မိန္႕ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီ ဘ၀က ေသေတာ့ ႏြားမေ၀ွ႕လို႕ ေသရတယ္ဆိုေတာ ေရွ႕မွာေျပာခဲ့ျပီးပါျပီ။ ေသျပီးတဲ့ေနာက္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွာ နတ္သားျဖစ္သြားပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဥာဏ္ပညာမရွိၾကတဲ့ လူမိုက္ေတြဟာ ဆိုး၀ါးလွတဲ့၊ မေကာင္းက်ိဳးေပးတတ္တဲ့ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြကို လုပ္ၾကျပီး ကိုယ္ကိုယ္ကို ရန္သူအျဖစ္နဲ႕ သြားလာလွည့္လည္ေနၾကတယ္လို႕  ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ လူအမ်ားစုက ရန္သူဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္ကို ခ်န္ထားျပီး အျပင္က တျခားသူေတြကသာ ဘယ္သူငါ့ရန္သူလည္းရွာေဖြတတ္ၾကပါတယ္။မိတ္ေဆြဆိုရင္လည္း ဒီလိုပါပဲ ကိုယ္ကိုယ္ကိုခ်န္ထားျပီးရွာေဖြၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ မိမိကိုယ္တိုင္သာ သည္ပင္ မိမိအတြက္ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးရန္သူၾကီးျဖစ္နိုင္သလို၊ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆ့ုး မိတ္ေဆြလည္းျဖစ္နုိင္တယ္ဆိုတာ သတိထားမိသူနည္းပါလွပါတယ္။

တျခားရန္သူတစ္ေယာက္ဟာကိုယ္ကို အပါယ္ေလးပါးက်တဲ့အထိ ဒုကၡမေပးနိုင္ပါဘူး။ သူက ကိုယ္ကို အပၼါယ္ေလးပါးက်တဲ့အထိ ဒုကၡေပးခ်င္တယ။္ ေပးေနတယ္ဆိုအုန္းေတာ့ ကိုယ္က ေကာင္းရင္၊ သူေပးသမွ် ဒုကၡ ကိုယ္က မယူရင္ သူက်ေစခ်င္တာ မက်ပါဘူး။ တျခားရန္သူက ကိုယ့္ကုိ ဒုကၡေပးရင္ အေပၚရံ သာမည ေလးေလာက္သာ ေပးနိုင္ပါတယ္။မိမိကုိယ္တိုင္သာ ရန္သူမျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္ဖို႕ လိုပါတယ္။သံသရာမွာ မိမိေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြျဖစ္ေစနိုင္တဲ့ ေကာင္းမႈကုသ္ိုလ္ေတြ လုပ္ရ င္း  ကိုယ္ကိုယ္ကို မိတ္ေဆြဖြဲ႕ျပီးေနလိုက္ၾကပါဆိုလို႕ ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္ရင္း...လိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။

လည္.. ကိုယ္လွပ၊ ေဘာဂ ေျခြေရြ

1

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ အေလာင္းေတာ္သူျမတ္ျဖစ္စဥ္ဘ၀မ်ားစြာေတြမွာ သတၱ၀ါမ်ားရဲ႕ ၾကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္းကို အလိုရွိေတာ္မူပါတယ္။ ျပဳေလသမွ် ကိစၥအ၀၀မွာ ပရဟိတ- သူတစ္ပါးအက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းမႈကိုပဲ အထူးဂရုျပဳ အာရံုစိုက္ေတာ္မူပါတယ္။

သတၱ၀ါေတြဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မ်ား ကိုးကြယ္ရာအစစ္အမွန္ကို ယုံၾကည္သက္၀င္ျခင္း သဒၶါ၊ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္မႈသီလ၊ အၾကားအျမင္ မ်ားမႈ သုတ၊ စြန္႕ၾကဲေပးကမ္းျခင္း စာဂ၊ အရာရာဆင္ျခင္တိုင္းထြာ ေကာင္းစြာ သိျမင္နိုင္မႈ ပညာ၊ မေကာငး္မႈမွရွက္ျခင္း ဟီရိ၊ မေကာင္းမႈကိုေၾကာက္လန္႕ျခင္း ၾသတပၸစတဲ့ သူေတာ္ေတာ္ေကာင္း ဥစၥာ (၇)ပါးနဲ႕ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ၾကပါ့မလဲလို႕  ၾကံစည္ပြားမ်ားအားထုတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခါတုန္းက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ဗာရာဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္းၾကီးရဲ႕ သားေတာ္ျဖစ္ခ်ိန္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ပညာသင္ၾကားျပီၚ တကၠသိုလ္ျပည္က ျပန္လာတဲ့အခါ ခမည္းေတာ္မင္းၾကီးက သားေတာ္ကို အိမ္ေရွ႕စံအရာ အပ္ႏွင္းလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗာရာဏသီျပည္သူျပည္သားေတြဟာ နတ္ကိုးကြယ္သူေတြမ်ားျပီး ၾကက္-၀က္စတဲ့ တိရိစၦာန္ေတြကို သတ္ျဖတ္ျပီး ယဇ္ပူေဇာ္သူေတြ မ်ားလွပါတယ္။ ဒါကိုသိတဲ့ ဘုရားအေလာင္းဟာ အကုသိုလ္စရိုက္ေတြ ထူေျပာေနၾကတယ္ တိုင္းျပည္ေပၚမွာ ပါဏာတိပါတတိမ္တိုက္ေတြ အုပ္မိုးေနတယ္ ငါမင္းအျဖစ္ေရာက္ခဲ့လိုရွိရင္ ဒီ အကုသိုလ္တိမ္တိုက္ၾကီးကို ဥပါယ္တံမ်ဥ္၊ ပရိယာယ္တစ္မ်ိဳးနဲ႕ ဖယ္ရွားပစ္ရမယ္လို႕ ၾကံစည္စိတ္ကူးေနပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ အိမ္ေရွ႕မင္းသာ ဟာ ရထားစီးျပီး ျမိဳ႕ျပင္ထြက္လာတဲ့အခါ ေညာင္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ေအာက္မွာ လူအမ်ားစုျပီး ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္မင္းထံ ဆုေတာင္းေနၾကတာကို ေတြ႕ရတာမို႕ အိမ္ေရွ႕မင္းသားလည္း အမ်ားျပည္သူေတြ နည္းတူ ပန္း၊ နံ႕သာ၊ ဆီးမီးေတြနဲ႕ ပူေဇာ္ဟန္ျပဳျပီး တစ္စံုတစ္ရာဆုေတာင္းဟန္ ျပဳပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စျပီး အိမ္ေရွ႕မင္းသားဟာ အဲဒီ ေညာင္ပင္ၾကီးေအာက္ကို မၾကာခဏေရာက္ေရာက္ လာတတ္ပါတယ္။

ခမည္းေတာ္ၾကီး နတ္ရြာစံျပီး ဘုရင္မင္းျမတ္ျဖစ္လာတဲ့ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ညီလာခံတစ္ခု ေခၚယူစည္းေ၀းကာ အခ်င္းတို႕၊ ငါ့အဘယ္ေၾကာင့္မင္း အျဖစ္ရလာတယ္ဆိုတာ သိၾကသလား...လို႕ အစည္းအေ၀းလာ ပရိသတ္ကိုေမးပါတယ္။ အမတ္ေတြက မသိေၾကာင္းပါ ေလ်ာက္ထားတဲ့အခါ  ျမိဳေတာ္အျပင္ဘက္က ေညာင္ပင္ကို ငါရွိခိုး ပူေဇာ္တာျမင္ဖူးၾကသလား လို႕ ဆက္ျပီၚေမးျမန္းပါတယ္။ ငါဟာ ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္ကို ကိုးကြယ္လို႕ မင္းအျဖစ္ရခဲ့ရင္ ငါ့နိုင္ငံေတာ္အတြင္းမွာ ပါဏာတိပါတ စတဲ့ ကံငါးပါးက်ဴးလြန္တဲ့သူေတြနဲ႕ ဒုစရိုက္ဆယ္ပါး ျပဳလုပ္ေနသူေတြရဲ႕ အေသြး၊အသား၊ အူသိမ္ေတြနဲ႕ ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္ၾကီးကို ပူေဇာ္ပါမယ္လို႕ ကတိျပဳထားခဲ့တယ္။ အခုအခါ အဲဒီကတိအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ဖို႕ တာ၀န္ရွိလာျပီမို႕ သင္တို႕ဟာ ပါဏာတိပါတစတဲ့ ဒုစရိုက္အမႈ က်ဴးလြန္ျပဳလုပ္သူေပါင္းတစ္ေထာင္ကို ရွာေဖြျပီး ယဇ္နတ္ပူေဇာ္ဖို႕ ဆက္သြင္းၾကရမယ္...လို႕ အမိန္႕ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

အမတ္ေတြလည္း ဘုရင္ရဲ႕အမိန္ေတာ္ အတိုင္း စည္လည္တီးျပီး ယဇ္ေကာင္ရွာၾကပါတယ္။ စည္သံၾကားခ်ိန္ကစျပီး သူ႕အသက္ သတ္သူ၊ ငါးပါးသီလက်ဴးလြန္သူ၊ ဒုစရိုက္ ၁၀ပါးျပဳလုပ္သူဆိုတာ တစ္ေယာက္မွ် မရွိေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီနည္းနဲ႕ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ မိမိနိုင္ငံအတြင္း အကုသိုလ္ဒုစရိုက္မႈေတြကို ဘယ္သူ႕ကို မွ် မညွဥ္းဆဲရဘဲနဲ႕ ကင္းေပ်ာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျပီး သက္တမ္းကုန္ေတာ္မူတဲ့အခါ နတ္ျပည္သို႕လားေတာ္မူ ပါတယ္။


အဲဒီလို ထူးျခားတဲ့ အေၾကာင္းေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္  အေလာင္းေတာ္သူျမတ္ဟာ တုသိတာနတ္ျပည္မွာ ဂုဏ္ထူး (၁၀)ပါးနဲ႕ တျခားနတ္ေတြ ထက္သာလြန္ထူးကဲ့စြာ ခံစားစံစားရပါတယ္တဲ့။  မဟာပုရိသ လကၡဏာေတာ္ၾကီး ၃ပါးနဲ႕ ျပည့္စံုေတာ္ မူတာ ေၾကာင့္ အေလာင္းေတာ္သူျမတ္ဟာ လူ႕ေဘာင္မွာ ေနရင္ စၾကာမင္းျဖစ္ျပီး မင္းအသံုးအေဆာင္ခပ္သိမ္းေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ အေျခြအရံေတြ ကေန မေလ်ာ့ပါး၊ မဆုတ္ယုတ္ျခင္းဆိုတဲ့ အက်ိဳးတရားကို ရေတာ္မူကာ၊ ေတာထြက္ျပီး ရဟန္းျပဳရင္ေတာ့ သဗၺညဳတဗုဒၶျမတ္စြာ ျဖစ္ေတာ္မူကာ သဒၶါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာအစရွိတဲ့ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ဂုဏ္ေက်းဇူးအစုစုတို႕မွ မေလ်ာ့ပါး၊ မဆုတ္ယုတ္ျခင္းဆိုတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို ရေတာ္မူပါတယ္။

လည္.. ကိုယ္လွပ၊ ေဘာဂ ေျခြေရႊ၊ မယုတ္ေပတည္း။

ညခင္း
26.6.2011

တရားအစစ္ အမွန္ခ်စ္ ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ဆုပ္ရင္ ကြဲတယ္၊ ၾကဲရင္ လံုးတယ္ ဆိုေသာ ဆိုရိုးစကား

2

ဆုပ္ရင္ ကြဲတယ္၊ ၾကဲရင္ လံုးတယ္ ဆိုေသာ ဆိုရိုးစကား


အခုတစ္ေလာ လာဘ္ပိတ္တယ္ လို႕ဆိုရမလားဘဲ၊ ကိုယ္ရမဲ့ ဟာေတြ တစ္ခုမွ မရဘူး။ အေသအခ်ာ တစ္လတစ္ၾကိမ္ရမဲ့ လစာေလးေတာင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေနာက္က်မွ ရခဲ့တယ္။ အင္း...စဥ္စားၾကည့္တယ္...ဗုဒၶဟူးေန႕ ေခါင္းေလ်ာ္လို႕မ်ားလား၊ ေမြးေန႕ေသာၾကာ တနလၤာမွာ ဆံပင္မ်ားညွပ္မိသလား...။ စသည္ျဖင့္ ၾကာဖူးနား၀ ေလးေတြနဲ႕ ေတြးၾကည့္ပါတယ္။

အဲဒီအေတြးရွိေနတုန္းမွာပဲ... ၂၀၀၆ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ အပၸမာဒ စာအုပ္မွ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ အျမင္ေတြ ၾကည္လင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ အရွင္ ေဇယ်ပဏိတ (ပိုင္ေလာ့ဆရာေတာ္)ရဲ႕ တရားေလးပါ။ ဆရာေတာ္ က်မတို႕ျမိဳ႕ကို တရားစခန္းအတြက္ ၾကြေရာက္ေတာမူစဥ္  သကၠန္း၊ထီး၊ဖိနပ္၊ယပ္မ်ား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ွာ္လွဴဒါန္းဘူးတဲ့အတြက္ ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္တယ္ ဆိုတဲ့ ပုထုဇဥ္တို႕ရဲ႕ ဥာဥ္ အတိုင္း အင္း.....ဖတ္အုန္းမွ ဆိုျပီး ဖတ္မိပါတယ္။ ေဆာင္းပါေလးကေတာ့ရွည္ပါတယ္။ ညခင္းရဲ႕ ျဖစ္စဥ္နဲ႕ တိုက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကိုပဲ မွ်ေ၀မယ္ေနာ္။

ဆရာေတာ္က ဒီလို မိန္႕ၾကားထားပါတယ္....

ေငြေၾကးခက္ခဲတဲ့သူေတြ ကိုယ္.ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။ ဒီလအတြင္းမွာ ဘယ္ႏွၾကိမ္ ေပးခဲ့ဖူးသလဲ၊ ငါ့မိဘျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ ၾကီးကဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးကို ႏွလံုးေအးေအာင္ ေငြ ဘယ္ႏွစ္ခါ ကန္ေတာ့ဖူးသလဲ။ အၾကိမ္နည္းေနရင္ ေငြက ေတာင့္တတိုင္းရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ခက္မွာပဲ၊ ဆုပ္ေသာလက္ သည္ ကြဲတတ္သည္တဲ့။ ဆုပ္တယ္ဆိုတာ အယူသမားျဖစ္ပါတယ္။ အယူသမားေတြဟာ စီးပြားပ်က္တတ္တယ္။ အျမဲတမ္းကိုယ္က စိတ္ကူး ယဥ္ျပီး တိုက္ၾကီးေတြေဆာက္၊ ကားေတြစီးခ်င္တယ္။ ပိုက္ဆံစုတယ္။ စုရင္ ဆုပ္တာပဲ။ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ဟာအားေတြ တေျဖးေျဖးကုန္သြားရင္၊ သတၱိနည္းသြားရင္ စီးပြားပ်က္တတ္တယ္။

ၾကဲတယ္ဆိုတာဟာ ေပးကမ္းတာ ၊ အဲဒီေတာ့ ေငြေထာက္ပံ့ေပးကမ္းတယ္။ အစား၊အ၀တ္အထည္၊ ေနအိ္မ္၊ က်န္းမာေရး မျပတ္ေထာက္ပံ့ျပီးေတာ့ကာ ေစတနာသန္႕သန္႕ေလးနဲ႕ မျပတ္သတၱိသြင္းသြားရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္မ်ား စီးပြားတတ္လာလိမ့္မယ္။ မခက္ခဲဘူး၊ အင္မတန္လြယ္တယ္လို႕ မွတ္ပါ။ ဆုပ္ရင္ကြဲတယ္၊ ၾကဲရင္ လံုးတယ္ ဆိုတဲ့ စကား ကို ေသခ်ာမွတ္သားျပီး ရေအာင္ယူၾကပါ။

ေစတနာေကာင္းရင္ ကံေကာင္းတယ္ ကံေကာင္ရင္ ေကာင္းမႈဆိုတဲ့ ပုညသတၱိေတြ ကိုယ္မွာမ်ားလာမယ္။ ပုညေကာင္းမႈဓာတ္မ်ားရင္၊ ဘုန္းတန္ခိုးေပၚမွာပဲ။ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးတယ္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာျဖစ္တယ္။ ေကာင္းမႈဓာတ္ ေတြစုေနရင္ ဘုန္းတန္းခိုးၾကီးမယ္။ သူစိတ္က ၾကံတိုင္းအကုန္ျပီးမယ္။

ေရွးေရွးတုန္းက ဆ၇ာေတာ္ၾကီးေတြက အမိန္႕ရွိခဲ့တယ္။ နတ္ျပည္က နတ္သမီး၊ နတ္သားမ်ားဟာ လူ႕ျပည္က ကုသိုလ္ဓာတ္ေတြ စုျပီး ေပ်ာ္ပြဲစားသြားၾကတာတဲ့။ နတ္ျပည္မွာ စုထားတာကုန္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ ဆိုရင္ အပၸါယ္တန္းက်ယ္တယ္။ ခုက်ေတာ့ လူေတြက ေပ်ာ္ပြဲစားခ်င္တာမ်ားေနတယ္။ မစုရေသးခင္ ေပ်ာ္ပြဲစားသြားခ်င္တာက မ်ားေနတယ္။ စုလို႕ရတဲ့ အားက နည္းနည္းေလးရွိေသးတယ္။ တိုက္ၾကီးေဆာက္ခ်င္၊ကားၾကီးစီးခ်င္ တာကစျပီး ေရႊေငြေပါမ်ားခ်င္တာကမ်ားျပီး ထီေတြ ခ်ဲေတြထိုး ဆင္းရဲကုန္တာပဲ။ ကုသိုလ္အား မစုရေသးခင္ ျဖဳန္းခ်င္တာက အရင္ျဖစ္ေနတာ အဲဒီေတာ့ အေပးနဲ႕ မ်ားမ်ားစုမွ၊ ေျဖာင့္ေျဖာင့္စုမွ သတၱိကိန္းလိမ့္မယ္။ ေရွ႕မွာ ျဖစ္ခ်င္တာမ်ားရင္ သတၱိမ်ားမ်ား စုၾကဖို႕ လုပ္ရမယ္ဆိုတာ လက္ခံၾကရမယ္။

ကိုယ္ရဲ႕ေစတနာဆိုတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ဟာ မိမိဘ၀ကို ေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္နိုင္တယ္။ ဆိုးေအာင္လည္းျပင္နိုင္တယ္။ အဲဒိေတာ့ အယူနဲ႕ စတဲ့ ေစတနာဆိုရင္ ဘ၀ကို ယုတ္နိမ့္ေစတယ္။ ညံ့ေစတယ္။ အေပးနဲ႕ စတဲ့ ေစတနာ ဆိုရင္ ဘ၀ကို ျမင့္ျမတ္ေစတယ္ဆိုတာကို နားလည္းျပီးေတာ့ ဘုရားႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားရဲ႕ က်င့္စဥ္အတိုင္ ေမတၱာကို အေျခခံျပီး အေပးႏွင့္က်င့္နိုင္ၾကရင္ျဖင့္ မိမိတို႕ဘ၀မွာ လွလွပပျဖင့္ ၾကံစည္တိုင္းေအာင္ျမင္ၾကျပီးေတာ့ ႏွလံုးေသြးမ်ား ၾကည္လင္လ်က္ ေနာက္ဆံုး မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုဥာဏ္ထိေအာင္ ေပါက္ေရာက္၍ ဘ၀မျခားဘဲ နိဗၺာန္ကို၀င္နိုင္ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားျဖစ္ၾကပါေစ။

ညခင္း
19.6.2011
တရားအစစ္အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ရွင္အတူေသမကြာ (ဇနီးေမာင္ႏွံေလးမ်ိဳး)

0


ဇနီးေမာင္ႏွံေလးမ်ိဳး

(၁)လင္သူေသေကာင္ + မယားသူေသေကာင္

လင္မယား ႏွစ္ဦးစလံုးသည္ ငါးပါးသီလမရွိ၊ ႏွေျမာတြန္႕တို၏၊ ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲျခင္းမရွိ၊ မေပးမကမ္း မလွဴဒါန္းရံုမွ်မက အလွဴခံရဟန္းတို႕ကို အျပစ္ေျပာၾကသည္။ ဆဲေရးေငါက္ငမ္း ျပဳၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

(၂) လင္သူေသေကာင္ + မယားနတ္သမီး။

လင္မယားႏွစ္ဦးတြင္ လင္က သီလမရွိ၊ မယားက သီလရွိ၏၊ လင္ကႏွေျမာတြန္႕တို၏၊ မယားက ႏွေျမာမရွိ၊ ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲ လွဴဒါန္းေလ့ရွိ၏။ လင္က အလွဴခံရဟန္းသံဃာစသည္မ်ားကို မျမင္လို၊ မေပးလို၊ အျပစ္ကိုေျပာဆိုကာ ဆဲေရး ေငါက္ငမ္းမႈကိုပင္  ျပဳေခ်၏။မယားကမူ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႕အား လွဴဒါန္းေလ့ရွိ၏။

(၃) လင္နတ္သား + မယားသူေသေကာင္

လင္က သီလရွိ၏။ လွဴခ်င္တန္းခ်င္၏။။ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ရိုေသေလးစား၏။ မယားက သီလမရွိ၊ စြန္႕ၾကဲေပးကမ္းလိုစိတ္မရွိ၊ တြန္႕တိုႏွေျမာ၏ ရိုေသေလးစားျခင္းမရွိ။

(၄) လင္နတ္သား + မယားနတ္သမီး

လင္မယားႏွစ္ဦးစလံုးတို႕သည္ ငါးပါးသီလ ကို ခါး၀တ္ခ်ည္ထားသကဲ့သို႕ ျမဲၾက၏ ေပးကမ္းရက္ေရာ၏။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႕အား ရိုေသေလးစား၏၊ ေပးကမ္းလွဴဒါန္း၏။

အေကာင္းဆံုး စံုတြဲျဖစ္သည္။ ရွင္အတူေသမကြာ၊ မခြဲမခြာ၊ အျမဲသာေပါင္းေဖာ္ယွဥ္တြဲရမည့္ ဇနီးေမာင္ႏွံျဖစ္သည္။


ဤအိမ္ေထာင္ရွင္ ဇနီးေမာင္ႏွံေလးမ်ိဳး တရားကို ျမတ္စြာဘုရား၊ မဓုရာျမိဳ႕  ႏွင့္ ေ၀ရဥၺာျမိဳ႕အၾကား ေဒသစာရီ ၾကြေတာ္မူရင္း ေဟာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြခ်ီေတာ္မူစဥ္ ခရီးအၾကားရွိ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေအာက္တြင္ အပန္းေျဖနားေနေတာ္မူစဥ္ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ားက လာေရာက္ဖူးေျမာ္ၾကသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက ပဋိသႏၱာရ စကားျမြက္ၾကားေတာ္မူျပီးေနာက္ ဇနီးေမာင္ႏွံ ေလးမ်ိဳးတရားကို ေဟာၾကားေပးေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

လင္ေကာင္း မယားေကာင္းတို႕သည္သာ အတူတကြ နတ္ျပည္သို႕ ေရာက္နိုင္ၾက၏၊ လင္ဆိုး မယားဆိုးတို႕သည္ကား နတ္ျပည္သို႕မတက္နိုင္ဘဲ ငရဲအိုးသို႕သာ ေဇာက္ထိုးက်တတ္၏၊ ယင္းအေၾကာင္းအရာမ်ားကို တင္စား၍ နတ္သား၊ နတ္သမီး ၊သူေသေကာင္ ဟု ဥပမာျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါသည္။

လင္ေကာင္း မယားေကာင္းမ်ားျဖစ္ၾကျပီး လင္နတ္သား၊ မယားနတ္သမီးစံုတြဲျဖစ္ၾကေစရန္ ရည္သန္ေတာ္မူ၍ ေဟာၾကားျခင္းျဖစ္ပါသည္။  (စတုကၠနိပါတ္၊ အဂုၤတၳိဳရ္၊ သံ၀ါသသုတ္)

အလြယ္တရားမွတ္သားရန္ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့...

-ကာမဘံုသား၊ လူအမ်ား ၊ လင္မယား ေလးမ်ိဳးလာ။
-လင္ဆိုး မယားဆိုး ႏွစ္ေယာက္ဆိုး၊ ေဇာက္ထိုးငရဲရြာ။
-လင္ေကာင္း မယားေကာင္း ႏွစ္ဦးေကာင္း တူေပါင္း ထက္နတ္ရြာ။
-လင္ဆိုး မယားေကာင္း၊ လင္ေကာင္းမယားဆို း ဤႏွစ္မ်ိဳး တန္ဖိုးမရွိပါ။
-အတူတကြ၊ ေနလိုၾက တူမွ်ၾကဖို႕ပါ။
- ရွင္အတူ ေသမကြာ၊ ေနထိုင္ကာ၊ ခ်မ္းသာၾကေတာ့မွာ။
-ဒါနသီလ၊ ဂါရ၀၊ ရွိက သူေကာင္းပါ။
-ဒါနသီလ၊ ဂါရ၀ ကင္းပ လူဆိုးသာ။
-သံ၀ါသသုတ္၊ ေဟာျပထုတ္၊ အခ်ဳပ္မွတ္ၾကပါ။

စိတ္သေဘာထား အလို ဆႏၵတူညီေသာ လူႏွစ္ေယာက္ဆို တာရွိခဲ၊ ရခဲလွပါတယ္။ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ေဒသနာေတာ္အရ စိတ္သေဘာထားခ်င္းကိုက္ညီေသာ လင္မယားကလည္း ရွားပါးပစၥည္းျဖစ္ေနပါမည္။

သို႕ေသာ္   ဘ၀ဆက္တိုင္း ဆက္တိုင္း ရွင္အတူေသမကြာ ေန လိုၾက ရင္ျဖင့္ သဒၶါ၊ သီလ၊ စာဂ (ဒါန) ပညာ ဟူေသာ အေၾကာင္းေလးျဖာ ဓမၼ ေဒသနာ ကိုေသခ်ာစြာ လိုက္နာက်င့္ၾကံ အတူတကြ အားထုတ္ၾကပါမွ ရွင္တူေသမကြာေနၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားထားသမွ် ကို မွ်ေ၀လိုက္ရပါတယ္။

ညခင္း
တရားအစစ္အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ရွင္အတူ ေသမကြာ ေနလိုပါလွ်င္

0

ရွင္အတူ ေသမကြာ ေနလိုပါလွ်င္

ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ ေကာင္းတယ္ေနာ္...လူတို႕သည္ သံေယာဇဥ္ၾကိဳး အေႏွာင္အတည္းမ်ားျဖင့္ ခိုင္ျမဲစြာ ေနလိုသူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ သမုဒယ သံေယာဇဥ္တရားကား  ကမၻာအစ၊ လူအစကပင္ အထင္ကရ ၀မ္းတြင္းပါ တရားျဖစ္ေလသည္။ ဆုေတာင္းလွ်င္ေတာင္ ငွက္ျဖစ္လွ်င္ တစ္ကိုင္းတည္း၊ ဆင္ျဖစ္ရင္ တကြၽန္းတည္း၊ လူျဖစ္ရင္ တစ္အိမ္တညး္၊ ကြၽဲျဖစ္ရင္လည္း တအိုင္ထဲ စသည္ျဖင့္ ဆုေတာင္း စကားေတြ ၾကြယ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ခြဲမေနခ်င္ၾကဘူးေပါ့....တစ္စကၠန္႕ေလးေတာင္ခြဲမေနခ်င္တဲ့ သီခ်င္း၊ မ်က္ေတာင္ေလးေတာင္မခတ္ျခင္တဲ့ သီခ်င္းေတြလည္း စသည္ျဖင့္ ဖြဲဆိုုျပီးလြမ္း ၾကတယ္ေနာ့္။ 

 ရွင္အတူေသမကြာ ဇာတ္လမ္းမ်ားျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား ေျမာက္ျမားစြာထဲက ကိႏၵရာ ၊ ကိႏၵရီ   တစ္ညတာခြဲခြာရတာ ႏွစ္ေပါင္း ရ၀၀ ကြဲကြာ သြားရသကဲ့သို႕ ခံစားရတဲ့ ဇတ္လမ္းဟာလည္း အားလံုးနည္းပါးသိျပီးၾကျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို မခြဲမခြာ ေနလိုၾကသူ ေတြထဲမွာလည္း ဗုဒၵဘုရားရွင္၏ ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးေသာ နကုလပိတာ၊ နကုလမာတာ တို႕လည္းပါ
၀င္ခဲ့ၾကတယ္။

တရံေရာအခါက သံသုမာရဂိရျမိဳ႕မွာ နကုလပိတာ၊ နကုလမာတာ ပုေဏားၾကီးႏွင့္ ပုေဏးမၾကီးတို႕၏ ေနအိမ္သို႕ ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရန္ ၾကြသြားေတာ္မူ ပါတယ္။ထို ပုဏား ဇနွီးေမာင္ႏွံမွာ သစၥာရွိရွိ ေမတၱာျပည့္ျပည့္ျဖင့္ ငယ္စဥ္ဘ၀ကပင္ ၾကင္နာယုယစြာ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေနထိုင္ခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြလာေတာ္မူစဥ္...ဤကဲ့သို႕ပင္ ေနာက္ေနာင္သံသရာ က်င္လည္ရာဘ၀ မ်ားစြာတို႕၌ အတူတကြခ်စ္ခင္ၾကင္နာစြာ ရွင္အတူေသမကြာ ေနထိုင္လိုၾကပါသည္...အရွင္ဘုရား မည္ကဲ့သို႕ က်င့္စဥ္တရားမ်ားကို ပြားမ်ား က်င့္သံုးရမည္နည္း ဟု ျမတ္စြာဘုရား ထံ ေတာင္းပန္ေလ်ာက္ထားပါတယ္။

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုဳရားက ယခုဘ၀မွာလည္း အစဥ္အျမဲ ေနာင္ဘ၀မွာလည္း အစဥ္တြဲေနထိုင္ ရမည့္ ရွင္အတူေသမကြာ အေၾကာင္းအရာ  က်င့္စဥ္ေဒသနာကို ေဟာၾကးာခ်ီးျမွင့္ေပးေတာ္မူပါတယ္။

(၁)တူညီေသာ သဒၶါတရားရွိရမည္။
ဇနီးေမာင္ႏွံတို႕သည္ ရတနာသံုးပါးအေပၚ အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ျခင္း၊ ကံႏွင့္ကံ၏ တရားမ်ားကို ယံုၾကည္ျခင္းဟူေသာ သဒၶါတရားတူညီရမည္။

(၂)တူညီေသာ သီလရွိရမည္။
ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သို႕ ျမဲျမံစြာ ေစာင့္ထိန္းအပ္သည့္ ငါးပါးသီလ၊ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း မွန္ကန္မႈအဓိကထားေသာ အာဇီ၀႒မကသီလ( ကာယကံသံုးပါး၊ ၀စီကံေလးပါးႏွင့္ သမၼအာဇီ၀ဟူေသာ ရွစ္ပါးသီလ) ၊ ဥေပါသထ သီလဟူေသာ ရွစ္ပါး၊ ကိုးပါးဥပုသ္သီလမ်ား ေစာင့္ထိန္းရာ၌လည္း တူညီရမည္။

(၃)တူညီေသာ စာဂဒါနရွိရမည္။
အလွဴဒါနစာဂဟူသမွ်ကို စိတ္တူကိုယ္တူ ၾကည္ျဖဴစြာ ျပဳရမည္။ ေမပးကမ္းစြန္႕ၾကဲ ျပဳၾကရမည္။

(၄) တူညီေသာ ပညာရွိၾကရမည္။
ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသည္  အတူတကြ တရားနာယူရမည္မွတ္သားရမည္။တရားေဆြးေႏြးရမည္။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကို အတူတကြ ဆည္းကပ္ရမည္။ မသိတာ ကို ေမးျမန္းရမည္။ အတူတကြ တရားမွတ္ရမည္ တရားအားထုတ္ရမည္။

ဤ သဒၶါ၊ သီလ၊စာဂ ပညာဟူေသာ အေၾကာင္းေလးျဖာ ဓမၼေဒသနာကို ေသခ်ာစြာက်င့္ၾကံလိုက္နာ အတူတကြအားထုတ္ၾကပါက ရွင္အတူေသမကြာ ေနၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
 ေဆာင္ပုဒ္

-ဇနီးေမာင္ႏွံ၊ ရာသက္ပန္ ၊ျမဲျမံေနလိုျငား။
-သဒၶါ၊ သီလ၊ က်င့္စာဂ၊ ဥာဏ(ပညာ)တူေအာင္ထား။
-ခုေရာေနာင္ပါ၊ တူမကြာ၊ ေမတၱာမပ်က္ျပား။
-သမဇီ၀ီ၊ သုတၱန္မွီွ က်မ္းညီ မွတ္ေစသား။
ညခင္း

တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

လဃိမာဘုန္းေတာ္ ႏွင့္ မဟိမာ ဘုန္းေတာ္

0

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဘုန္းေတာ္ ၆ပါးထဲမွ ပထမဆံုး ဘုန္းေတာ္ျဖစ္တဲ့ ဣႆရိယ ဘုန္းေတာ္ထဲမွာ အက်ံဳး၀င္တဲ့ လဃိမာဘုန္းေတာ္ အေၾကာင္း ၾကည္ညိုရေအာင္ပါ။

ဒီဘုန္းေတာ္က ေခတ္စကားနဲ႕ ေျပာရရင္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လ်င္ျမန္ႏွဳန္း  Speed ဟာ ခုေခတ္ အသံထက္ ျမန္ႏွဳန္း ထက္ ျမန္တယ္။ စိတ္လိုပဲ ျမန္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ မိမိေရာက္လိုရာ အရပ္ကို ေရာက္ေစလိုတဲ့ စိတ္က ျပဌာန္းလိုက္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းေရာက္ျပီးသား ျဖစ္သြားနိုင္တဲ့ ဘုန္းေတာ္ပါပဲ။

ေနာက္ ဣႆရိယ ဘုန္းေတာ္ထဲမွာပဲ အက်ံဳး၀င္တဲ့ ဘုန္းေတာ္တစ္ပါးက မဟိမာဘုန္းေတာ္ အေၾကာင္း ၾကည္ညိုရေအာင္ေနာ္...။

မဟိမာ ဘုန္းေတာ္ဆိုတာက ျမတ္စြာဘုရားဟာ အလိုရွိတဲ့အခါ ကိုယ္ေတာ္ကို ပကတိအေနအထားကေန အလြန္ၾကီးမားေအာင္ ဖန္ဆင္းျပနိုင္ေတာ္မူတဲ့ တန္ခိုးေတာ္ျဖစ္တယ္။  ဒီဘုန္းေတာ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ စိတ္၀င္စားစရာ ၀တၱဳတစ္ခုရွိတယ္...

အခါတစ္ပါးမွာ ရာဟု လို႕ေခၚတဲ့ အသူရိန္နတ္ၾကီးဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ ဂုဏ္သတင္းကို ၾကားရတဲ့အခါမွာသြားျပီး ဖူးေျမာ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵျဖစ္တယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အသူရိန္ၾကီးရဲက ခႏၵာကိုယ္က အလြန္ၾကီးမားတာကိုး၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သူကိုယ္ၾကီးက ၾကီးသလဲဆိုရင္ ယူဇနာရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ရွိသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူက ဘုရားကို သြားဖူးခ်င္ေပမယ့္ လူသားျဖစ္တဲ့ ဘုရားကို ငါသြားဖူးရင္ ငံု႕ျပီး ၾကည့္ေနရမွာပဲ ဆိုျပီး သြားမဖူးဘဲေနခဲ့သတဲ့။ သို႕ေသာ္ ဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းက အဆမတန္ၾကီးမားလြန္း ေနတာေၾကာင့္ မဖူးပဲလညး္ မေနနိုင္ဘူးေလ၊ သင့္ရော ေနရာကပဲ ဖူးပါေတာ့မယ္ဆိုျပီး ဘုရားရွင္ထံေမွာက္ကို သြားေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားက မဟိမာ ဘုန္းေတာ္ႏွင့္ အသူရိန္ၾကီးထက္ ၾကီးေအာင္ ခႏၵာကိုယ္ကို ဖန္ဆင္းထားျပီး ေလ်ာင္းေတာ္မူလ်က္ပဲ အဖူးေျမာ္ခံသတဲ့။ ခႏၵာ ကိုယ္အလြန္ၾကီးမားတဲ့ အသူရိန္ၾကီးေတာင္မွ တအားကုန္ေမာ့ျပီး ဖူးရတယ္တဲ့။ ဒီလို ဖူးေျမာ္တာေတာင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ကိုယ္အထက္ပိုင္းကို မျမင္နိုင္ရွာဘူးတဲ့။

အဲဒါကေတာ့ မဟိမာ ဘုန္းေတာ္အေၾကာင္းပါ..။ ဣႆရိယဘုန္းေတာ္ရဲ႕ သေဘာက အစိုးရတဲ့ ဘုန္းေတာ္ပါ။ မိမိ အလိုရွိရာကို ျဖစ္ေစလိုတဲ့ စိတ္ဆႏၵေတာ္ရွိတဲ့အတိုင္း ရုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ေစနိုင္တဲ့ အစြမ္းသတိၱသေဘာေပါ့။

ညခင္း
တရားအစစ္အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

က်န္ရွိေနတဲ့သက္တမ္းကို ဘယ္လိုေနမလဲ

3

တစ္ခါတုန္းက ဂ်ပန္ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးဟာ နန္းေဆာင္ထဲကို ၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ၀င္လာခ်ိန္မွာ အေစာင့္ေတြက မတားဆီးလိုက္နိဳင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဘုရင္ၾကီးဆီကို တန္းေရာက္သြားပါတယ္။ ဘုရင္ၾကီးကလည္း ဂ်ပန္ဘုန္းၾကီးကို ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေမးလိုက္ပါတယ္။

"အရွင္ဘုရား... ဘာမ်ားအလိုရွိပါသလဲ ဘုရား"
"ငါအိပ္ဖို ့အခန္းေကာင္းေကာင္းတစ္ခု အလိုရွိတယ္"
"အို...အရွင္ဘုရား ေနရာမွားလာျပီ။ ဒါ တည္းခိုခန္းမဟုတ္ဘူး။ နန္းေတာ္ဘုရား။"
"ေနပါအံုး။ ေမးပါအံုးမယ္။ မင္းေျပာတဲ့ ဒီနန္းေတာ္မွာ မင္း အရင္ ဘယ္သူေနသြားသလဲ"
"တပည့္ေတာ္အရင္ တပည့္ေတာ္ အေဖ ေနသြားပါတယ္။ အခု တပည့္ေတာ္ အေဖ မရွိေတာ့ပါဘူး။"
"မင္းအေဖ အရင္ေကာ ဘယ္သူေနသြားသလဲ"
"တပည့္ေတာ္ အဘိုး ေနသြားပါတယ္။ အခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး ဘုရား"
"မင္းအဘိုးအရင္ေကာ"
"တပည့္ေတာ္ အေဘး ေနသြားပါတယ္ ဘုရား"
"ဒါမ်ားကြာ.... နန္းေတာ္တဲ့၊ မင္းအေဖလည္း ေနျပီး ထြက္သြားရျပီ၊ မင္းအဘိုးလည္း ေနျပီး ထြက္သြားရျပီ၊ မင္းအေဘးလည္း ေနျပီး ထြက္သြားရျပီ၊ မင္းလည္း ေနျပီး ထြက္သြားရအံုးမယ္၊ ဒါတည္းခိုခန္းမဟုတ္လို ့ ဘာလဲကြာ"

ဂ်ပန္ဘုန္းၾကီးရဲ ့စကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ဘုရင္ၾကီးလည္း တစ္ခါမွ မစဥ္းစားဖူးတဲ့ "ေၾသာ္... ငါဟာတည္းခိုခန္းမွာ ေနေနပါလား" ဆိုတဲ့ အသိဉာဏ္သစ္တစ္ခု လင္းကနဲ ၀င္သြားပါေတာ့သတဲ့။
(ဂ်ပန္ ဇင္ပံု၀တၳဳ)

ဘုရင္ၾကီးက ဂ်ပန္ဘုန္းၾကီးကို အခန္းေပး မေပးေတာ့ စာထဲမွာ ဆက္ျပမထားပါဘူး။
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ဂ်ပန္ဘုန္းၾကီးေျပာသလို အားလံုး အားလံုးဟာ တည္းခိုခန္းမွာ ေခတၱခဏ ၀င္တည္းေနၾကရတာပါ။ အခ်ိန္တန္ရင္ သတ္မွတ္ရက္ေစ့ရင္ အိမ္ျပန္ၾကရမွာပါ။
ဒီေတာ့ တည္းခိုခန္းမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ ေနခြင့္ရအံုးမလဲ...?

ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)
လူ ့ဘ၀သက္တမ္းကို ေယဘုယ် ၇၅ႏွစ္ပဲ ထားလိုက္ပါေတာ့။ အသက္ ၄၀ ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ တည္းခိုခန္းမွာ ၃၅ ႏွစ္ပဲ ေနခြင့္ရေတာ့မွာပါ။ အသက္ ၅၀ ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ တည္းခိုခန္းမွာ ၂၅ႏွစ္ပဲ ေနခြင့္ရေတာ့မွာပါ။ အသက္၆၀ ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာ တည္းခိုခန္းမွာ ၁၅ႏွစ္ပဲ ေနခြင့္ရေတာ့မွာပါ။

လက္က်န္အခ်ိန္ကနည္းေနပါျပီ။ က်န္ေနတဲ့အခ်ိန္က ကိုယ့္အတြက္ သိပ္တန္ဖိုးရွိေနပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္ဟာ သူတစ္ပါး ေကာင္းတာ မေကာင္းတာကို ေ၀ဖန္ေနရမယ့္အခ်ိန္၊ အရြယ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ပဲ ေနရမယ့္ အခ်ိန္၊ အရြယ္ျဖစ္ေနပါျပီ။

ဆိုလိုတာက သူတစ္ပါး ေကာင္းတာ မေကာင္းတာထက္ ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ေနဖို ့က အဓိကပါ။

ဒီေတာ့ က်န္ရွိေနတဲ့ သက္တမ္းကို ဘယ္လိုေနမလဲ....?
ဒီေမးခြန္းကို ေန ့တိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးရမွာပါ။
ဒါဆို လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ တန္ဖိုးကို ဘာနဲ ့ဆံုးျဖတ္မလဲ။ ရာထူးဌာနႏၱရ၊ ေငြေၾကးဥစၥာ၊ ပညာ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အျခံအရံေတြနဲ ့တိုင္းတာမလား။

ဒါေတြနဲ ့တိုင္းတာလို ့မရပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့တန္ဖိုးကို သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဆိုတဲ့ သိကၡာသံုးပါးနဲ ့ပဲ တိုင္းတာရမွာပါ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ သိကၡာသံုးပါးနဲ ့ ျပည့္စံုေနရင္ တန္ဖိုးရွိေနတာပါပဲ။

ရာထူးဌာနႏၱရ၊ ေငြေၾကးဥစၥာ၊ ပညာ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အျခံအရံေတြေတာ့ရွိပါရဲ ့။ ဒါေပမယ့္ သိကၡာသံုးပါး မရွိဘူးဆိုရင္ တန္ဖိုးရွိတယ္လို ့ မဆိုနိုင္ပါဘူး။ ရာထူးဌာနႏၱရ စသည္ေတြလည္း ရွိမယ္၊ သိကၡာသံုးပါးလည္း ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲ။

ဒါကိုေထာက္ျပီး ကိုယ့္မွာ ရာထူးဌာနႏၱရ၊ ေငြေၾကးဥစၥာ၊ ပညာ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အျခံအရံေတြ မရွိေပမယ့္ ဘာမွ အားငယ္စရာ မလိုပါဘူူး။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ သိကၡာသံုးပါး တည္ေနရင္ ကိုယ္ဟာ တန္ဖိုးရွိေနတာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိကၡာသံုးပါးတည္ေအာင္ လုပ္လိုက္ရံုပါဘဲ။

မနက္အိပ္ရာထ ကိုယ္လက္သန္ ့စင္ျပီးတာနဲ ့ ဘုရားခန္းထဲသြားလိုက္ပါ။ ျပီးေတာ့ ငါးပါးသီလယူလိုက္ပါ။ ဒါဆို သီလသိကၡာတည္သြားပါျပီ။ ေနာက္ ဂုဏ္ေတာ္ကို ငါးမီနစ္၊ ေမတၱာကို ငါးမိနစ္ ပြားလိုက္ပါ။ ဒါဆို သမာဓိသိကၡာတည္သြားပါျပီ။ ေနာက္ဆက္ျပီး ၀ိပႆနာကို ငါးမိနစ္ပြားလိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ ပညာသိကၡာတည္သြားပါျပီ။

သိကၡာသံုးပါး ကိုယ့္ရင္ထဲကို ေရာက္သြားတာနဲ ့ ကိုယ္ဟာ တန္ဖိုးရွိတဲ့သူ ျဖစ္သြားပါျပီ။ ခက္လား။ မခက္ပါဘူး။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ေပးရပါတယ္။

ျပီးေတာ့ "ငါ့ရင္ထဲမွာ သိကၡာသံုးပါးတည္ေနရင္ ငါဟာတန္ဖိုးရွိေနတာပဲ" လို ့ အသံထြက္ျပီး သံုးၾကိမ္ေလာက္ ရြတ္လိုက္ပါ။

ေန ့ခင္းက်ရင္ တစ္ၾကိမ္ရြတ္လိုက္ပါ။ ညပိုုင္းေရာက္ရင္ တစ္ၾကိမ္ရြတ္လိုက္ပါ။ အသံနဲ ့ပါ ပူးတြဲျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးလိုက္တာပါ။

ကိုယ့္ရင္ထဲ သိကၡာသံုးပါး ေရာက္လာတာနဲ ့ စိတ္ပါ၀ါစြမ္းအားေတြလည္း အလိုလိုေရာက္လာတာပါ။ တရားသံနဲ ့ေျပာရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳလာတာပါ။

ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳသြားျပီဆိုရင္ ေနရထိုင္ရတာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖစ္သြားေတာ့တာပါ။ သူတစ္ပါးၾကည္ညိဳတာ မၾကည္ညိဳတာထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳဖို ့က အဓိကပါ။

ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက ႏွင့္ ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)

အသံထြက္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးတာကို ေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ ့။ အသံထဲမွာ စြမ္းအားေတြရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေန ့ကို သံုးခါေလာက္ အသံထြက္ျပီး ရြတ္ဆိုပါ။ အသံကလည္း ကိုယ့္ရဲ ့စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြမႈကို ကူညီပါလိမ့္မယ္။

တစ္ခါတေလ အဆင္မေျပမႈေတြ ၾကံဳတဲ့အခါပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကဓံဆိုးေတြ ေတြ ့ၾကံဳတဲ့အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ အားငယ္စိတ္၀င္လာရင္ ကိုုယ့္ရင္ထဲကို သိကၡာသံုးပါး တည္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါ။ တည္လိုက္တာနဲ ့ ကိုယ္ဟာ တန္ဘိုးရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားပါျပီ။ ဒါဆို ဘာမွ အားငယ္စရာ မလိုေတာ့ပါ။

တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို မခ်စ္ဘူး၊ ဘာျဖစ္လဲ၊ ကိုယ့္မွာ သိကၡာသံုးပါးရွိတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကိုုယ့္ကို မုန္းေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လဲ။ သူ ့ဟာသူ ၾကိဳက္သေလာက္မုန္း၊ ကိုယ့္မွာ သိကၡာသံုးပါးရွိတယ္။ ကိုယ့္မွာ အျခံအရံ အသိုင္းအ၀ိုင္းမရွိဘူး၊ ဘာျဖစ္လဲ။ ကိုယ့္မွာ သိကၡာသံုးပါးရွိတယ္။ ကိုယ္က မေအာင္ျမင္ဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ။ ကိုယ့္မွာ သိကၡာသံုးပါးရွိတယ္။ ကိုယ့္မွာ ကားမရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ။ ကိုယ့္မွာ သိကၡာသံုးပါးရွိတယ္။ ကိုယ့္မွာ မက်န္းမာဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ။ ကိုယ့္မွာ သိကၡာသံုးပါးရွိတယ္။ ကိုယ့္မွာ ေငြေၾကး မခ်မ္းသာဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ။ ကိုယ့္မွာ သိကၡာသံုးပါးရွိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့တန္ဖိုးကို အျခံအရံအသိုင္းအ၀ိုုင္းေတြနဲ ့ ဆံုးျဖတ္တာမွ မဟုုတ္တာ။ သိကၡာသံုးပါးနဲ ့ပဲ ဆံုးျဖတ္တာပဲ။

အလုပ္သြားတဲ့အခါ ကားေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အလုပ္ထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂုဏ္ေတာ္ေလးကို ပြားေနမယ္။ အလုပ္နားေနတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြမွာာလည္း ဂုဏ္ေတာ္ေလးကို ပြားေနမယ္။ ေနာက္ဆံုးအိမ္သာတက္ရင္လည္း ဟိုဟိုဒီဒီေတြ ေတြးမေနဘဲ ဂုဏ္ေတာ္ေလးပြားတက္မယ္ဆိုရင္ ပိုုက္ဆံမကုန္ဘဲ သမာဓိသိကၡာေတြျဖစ္ေနတာပါ။။ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြမွာလည္း တတ္နိဳင္သမွ် သတိေလးကပ္ျပီး လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း ပညာသိကၡာေတြတည္ေနတာပါ။

"ငါ့ရင္ထဲမွာ သိကၡာသံုးပါးတည္ေနရင္ ငါဟာတန္ဖိုးရွိေနတာပါပဲ" ဆိုတဲ့ အေတြးေလးကိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ ေသခ်ာ ထည့္ထားရမွာပါ။ တတ္နိဳင္ရင္ ကိုယ့္အိပ္ခန္းထဲမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ရဲ ့အလုပ္စားပြဲေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ္အျမဲ ျမင္ေနရတဲ့ ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ "ငါ့ရင္ထဲမွာ သိကၡာသံုးပါးတည္ေနရင္ ငါဟာ တန္ဖိုးရွိေနတာပါပဲ" ဆိုတဲ့စာတမ္းေလးကို ကပ္ထားရမွာပါ။ ဒါဆို စာတမ္းကို ျမင္တိုင္း ျမင္တိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ သတိေပးျပီးသား ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။

က်န္ရွိေနတဲ့ သက္တမ္းေလးကို သိကၡာသံုးပါးနဲ ့ေနသြားရံုပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ေတြးစရာ သံေ၀ဂျဖစ္ဖြယ္ ဥဒယဘဒၵဇာတ္ကေလးကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာျပပါအံုးမယ္။

တစ္ခုေသာ ညတစ္ညမွာ ဥဒယဘဒၵမင္းသမီးဟာ ျပႆဒ္ထက္ တိုက္ခန္းမွာ ေနေနပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လုလင္ပ်ိဳတစ္ေယာက္ဟာ ေရႊခြက္နဲ ့ ေရႊအျပည့္ထည့္ျပီး ေရာက္လာပါတယ္။ ေနာက္လုလင္က မင္းသမီးကို လူပ်ိဳစကား စေျပာပါတယ္။

"မင္းသမီး... တစ္ညေလာက္ သင့္တိုက္ခန္းမွာ အတူတကြ ေနပါရေစ"

မင္းသမီးလည္း အေတာ္ထိတ္လန္ ့သြားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ေအာက္မွာ အေစာင့္ေတြအမ်ားၾကီး ခ်ထားလို ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ မင္းသမီးက "ဘယ္လိုလုပ္ တက္လာတာလဲ" ျပန္ေမးပါတယ္။

လုလင္ကလည္း "ငါဟာ နတ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ငါ့အတြက္ မခက္ပါဘူး။ သင္က ငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ပါလာတဲ့ ေရႊခြက္နဲ ့ ေရႊအျပည့္ ေပးပါ့မယ္" လို ့ ျပန္ေျပာပါတယ္။

ဒီေတာ့ မင္းသမီးက "သင့္ဟာသင္ နတ္သားမကလို ့ ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ကၽြန္မခင္ပြန္းေဟာင္း မင္းသားမွတစ္ပါး ဘယ္သူ ့ကိုမွ မျမတ္နိဳးဘူး။ သင္ျပန္ပါေတာ့" လို ့ ႏွင္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။

ဒုတိယညက်ေတာ့ လုလင္ပ်ိဳနတ္သားက ေငြခြက္နဲ ့ ေရႊအျပည့္ထည့္ျပီး ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းသမီးက ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပန္လႊတ္ပါတယ္။

တတိယညက်ေတာ့လည္း လုလင္ပ်ိဳနတ္သားက ေၾကးခြက္နဲ ့ေရႊအျပည့္ထည့္ျပီး ခ်စ္ေရးဆိုလာျပန္ပါတယ္။

ဒီမွာတင္ မင္းသမီးက စဥ္းစားပါျပီ။ ပထမရက္မွာ ေရႊခြက္နဲ ့။ ဒုတိယရက္မွာ ေငြခြက္နဲ ့။ တတိယရက္မွာ ေၾကးခြက္နဲ ့ဆိုေတာ့ သူ ့အတြက္ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းသမီးက လုလင္ကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။

"အသင္ ေယာက်္ား...ေယာက်္ားဟာ မိန္းမကို ခ်စ္ေရးဆိုရင္ ဥစၥာပစၥည္းကို တိုးတိုးပဲ ေပးရတယ္။ သင္က ဘာျဖစ္လို ့ တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့ ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပးရတာလဲ" လို ့ ေမးပါတယ္။

ဒီေတာ့ လုလင္ပ်ိဳကလည္း ျပန္ေျဖပါတယ္။ "မင္းသမီးရယ္၊ သင့္ရဲ ့အသက္နဲ ့ ရုုပ္ရည္အဆင္းက တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့ တိုးတိုးပ်ိဳပ်ိဳလာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဥစၥာပစၥည္းကို တိုးတိုးေပးမွာေပါ့။ သင္မင္းသမီးရဲ ့အသက္နဲ ့ ရုပ္ရည္အဆင္းက တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့အိုအိုလာတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငါက ပစၥည္းကို ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပးတာပါ။ မင္းသမီးရယ္ တစ္ရက္ တစ္ည ကုန္လြန္တာကို ထားလိုက္ပါဦး။ အခု သင့္ကို ငါၾကည့္ေနဆဲမွာပဲ သင့္ရဲ ့ရုပ္ရည္ အဆင္းေတြက တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ ့ အို အို လာေနျပီေလ။ တျဖည္းျဖည္း တစ္ေန ့ထက္ တစ္ေန ့ ပ်ိဳပ်ိဳလာတာမွ မဟုတ္တာ" လို ့ ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။

ေနာက္ လုလင္နတ္သားက မင္းသမီးကိုု နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို ဆက္ျပီး ေဟာျပေပးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လုလင္ပ်ိဳက အတိတ္လူ ့ဘ၀က မင္းသမီးရဲ ့ခင္ပြန္းေဟာင္းပါ။ လူ ့ျပည္မွွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ဇနီးေဟာင္းကို လာျပီး သတိေပးတရားေဟာတာပါ။

                            ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ) ႏွင့္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက

လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ရက္ကုုန္သြားတာနဲ ့ ေသဖို ့တစ္ရက္ နီးနီးသြားတာပါ။ ေသဖို ့တစ္ရက္ နီးသြားတာနဲ ့ ကုသိုလ္ျပဳဖို ့ အခြင့္အေရးေတြ တစ္ရက္ေလွ်ာ့သြားတာပါ။ ျပီးေတာ့ တစ္ရက္ကုန္္သြားတာနဲ ့ အို အိုသြားတာပါ။ တိုး တိုးျပီး ပ်ိဳပ်ိဳ မလာပါဘူး။

ဒီတရားသေဘာကို အေျခခံျပီး ဆရာေတာ္ဘုရားေတြက "တစ္ရက္ကုန္ျပန္၊ ငါ့ရုပ္နာမ္၊ ေသရန္ တစ္ရက္နီးလာျပီ" လို ့ သတိေပးထားပါတယ္။

မနက္အိပ္ရာကနိဳးတာနဲ ့မထေသးဘဲ "တစ္ရက္ကုန္ျပန္၊ ငါ့ရုပ္နာမ္၊ ေသရန္ တစ္ရက္ နီးလာျပီ" လို ့ ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ဆင္ျခင္လိုက္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း သတိေပးျပီးသားျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ တစ္ေန ့တာျဖတ္သန္းတဲ့အခါ အကုသိုလ္ျပဳခ်င္စိတ္ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္သလို ကုသိုလ္ျပဳဖို ့ကိုလည္း ေသခ်ာအားထုတ္ေတာ့မွာပါ။
 တစ္ရက္ကုုန္သြားတာနဲ ့ ေသဖို ့တစ္ရက္နီးလာျပီဆိုတာေလးကို သံေ၀ဂျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာဆင္ျခင္ရမွာပါ။
 ငယ္ရြယ္နုပ်ိဳတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ကုသိုလ္ပါရမီျဖည့္ဖို ့ အခြင့္အေရး ရက္ေတြက ပိုျပီး ရွိေနပါေသးတယ္။
 ဘယ္အသက္အရြယ္ပဲ ေရာက္ေနေရာက္ေန "က်န္ရွိေနတဲ့ သက္တမ္းကို ဘယ္လိုေနမလဲ" ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေသခ်ာေမးျပီး က်န္ရွိေနတဲ့ သက္တမ္းအတြက္ "ဘ၀ပံုစံ" ကို ေသခ်ာခ်ရမွာပါ။ ကိုယ္ခ်ထားတဲ့ "ဘ၀ပံုစံ" အတိုင္း ေနသြားဖို ့ပါ။
 ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန၊ ဘာမွ အားငယ္စရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ သိကၡာသံုးပါး တည္ေနရင္ ကိုယ္ဟာ တန္ဖိုးရွိေနတာပါပဲ။
အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)
အလင္းတန္းဂ်ာနယ္( ၃၁.၈.၂၀၀၉ )
ကူးယူေဖာ္ျပခြင့္ျပဳတဲ့ အျဖဴေရာင္ေမတၱာမွ ဖုိးသားအား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
 
ညခင္း
တရားအစစ္အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုး နိုင္ပါေစ။

ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ရန္....

လူအေျခခံက်င့္၀တ္တရားတို႕၊ ပ်က္ျပားေနၾကကမၻာေျမ။ ဟိုတိုင္းဒီျပည္ ရန္စစ္ခင္းလို႕၊ လူနဲ႕လူခ်င္း သတ္ခါေန၊ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ အာသီသနဲ႕၊ စြမ္းနိုင္ရာက ကူညီသေလ။ က်င့္၀တ္တရား၊ သီလငါး၊မွတ္သားက်င့္သံုးေစ၊ အဖိုးတန္တဲ့ ၊ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာကသိပါေစ။
ကံအက်ိဳးေပးကြဲပံု - သူ႕ကိုသတ္ျဖတ္၊ သက္တိုလတ္၊ မသတ္အသက္ရွည္။ -ညွင္းဆဲသူက အနာမ်ား၊ သနားက်န္းမာသည္၊ -ေဒါသမီးလွ်ံ၊ အက်ည္းတန္၊ သည္းခံလွပသည္။ - မနာလိုမွာ ၊ ေျခြရံကြာ၊ ၾကည္သာေျခြရံစည္။ - မေပးလွဴက ၊မြဲျပာက်၊ လွဴမွ ေပါၾကြယ္သည္။ - မရိုမေသ၊ မ်ိဳးယုတ္ေခ်၊ ရိုေသ မ်ိဳးျမတ္သည္။ - မေမးမျမန္း၊ ဥာဏ္ျမင္ကန္း၊ စံုစမ္း ဥာဏ္ၾကီးသည္။ - ဆိုးတာျပဳက၊ ဆိုးတာရ ၊ ေကာင္းမွ ေကာင္းစားသည္။ - ဆိုးေကာင္းႏွစ္တန္၊ ကံစီမံ၊ ခံစံၾကရသည္။

Followers