ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္သာ

1

ျဖဴစင္ေသာ  စိတ္ထားျဖင့္သာ

စိတ္ေကာင္းသည္ ျမင့္ျမတ္သည္ထက္ ျမင့္ျမတ္ေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္၏။ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားကေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႕ ျပဳလုပ္နိုင္ၾကသည္ မဟုတ္ေပ။

စိတ္ယုတ္မာသည္ ယုတ္ညံ့သည္ထက္  ယုတ္ညံေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္သည္။ ခိုးသူ၊ ရန္သူအခ်င္းခ်င္းေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႕ ျပဳလုပ္နိုင္ၾကသည္ မဟုတ္ေပ။  (ဓမၼပဒ)

 လူတို႕သည္ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႕ကို လိုလားေတာင့္တတတ္ၾက၏။ ရာထူးအရွိန္အ၀ါ ၾသဇာအာဏာကိုလည္း လိုလားေတာင့္တတတ္ၾက၏။ ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားတတ္ၾကပါ၏။ သို႕တေစ ဓနဥစၥာ၊ ရာထူးအရွိန္အ၀ါ၊ ဂုဏ္အေက်ာ္အေစာတို႕ထက္ ပိုမို႕၍ လိုလားေတာင္တအပ္၊ ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားအပ္ ေသာအရာ တစ္ခုကိုမူ အမ်ားအားျဖင့္ ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကပါ၏။ ယင္းအရာကား ျဖဴစင္မြန္ျမတ္ေသာ စိတ္ထားပင္ျဖစ္ပါသည္။

ပစၥည္းဥစၥာ၊ ဂုဏ္ရွိန္အ၀ါတို႕သည္ ဘ၀၌ လိုအပ္ပါ၏။ ျပည့္စံုနိင္သမွ် ျပည့္စံုနိုင္ လွ်င္ ေကာင္းပါ၏။ သို႕ေသာ္ ယင္းအရာတို႕ ျပည့္စံုပါလ်က္၊ ေကာင္းမြန္ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ႏွလံုး မရွိေသာ္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာတြင္ စိတ္ေအးဖြယ္ မရွိေခ်။ ေအးခ်မ္းျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားကို မေမြးျမဴနိုင္လ်င္ အတက္ေလာကဓံ၏ ဒဏ္ကို ေရရွည္တြင္ ေက်ာ္လႊားနိုင္ဖို႕ မလြယ္ေပ။

သို႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိခံုမင္လိုခ်င္ေသာ ဥစၥာ၊ အေက်ာ္အေစာ ဂုဏ္ျဒပ္တို႕ကို ရွာေဖြရာ၌ စိတ္ႏွလံုးကို အထိအခိုက္ မခံေစသင့္။ အပြန္းအပဲ မခံေစသင့္၊ ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးျဖင့္သာ မိမိလိုခ်င္ေသာ အရာကို ရေအာင္ယူပါ။ မိမိလိုခ်င္ေသာ ဘ၀ပံုသ႑ာန္ကို ပံုေဖာ္ဖန္တီးပါ။ ျဖဴစင္ရိုးသားေသာ စိတ္ထားရင္းခံျဖင့္ ရွာေဖြရရွိေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဂုဏ္အရွိန္အ၀ါတို႕၌ အကုသိုလ္ဓာတ္ စြန္းထင္း ေပက်ံျခင္းမရွိ။ ပကတိ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္၏။

ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံဟူ၍ ရွိရာတြင္ မေနာကံက ဦးေဆာင္သူျဖစ္၏။ စိတ္ထားျဖဴလ်င္ ၀စီကံျဖဴသည္ ၊ ကာယကံျဖဴသည။၊ စိတ္ထားေအးခ်မ္း လွ်င္ ၀စီကံေအးခ်မ္းသည္၊ ကာယကံေအးခ်မ္းသည္။ ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္ေသာ စိတ္ထားရင္းခံလွ်င္ ၀စီကံမႈ၊ ကာယကံမႈမ်ား ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္လ်က္၊ ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္ေသာ ဘ၀ေကာင္း၊ ဘ၀မြန္တစ္ခုကို ပံုေဖာ္တည္ေဆာက္သြားေပလိမ့္မည္။ သို႕ျဖစ္၍ မည္သည့္ကိစၥကို ေဆာင္ရြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ အရာရာမွာ ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္သာ ေဆာင္ရြက္သင့္ေၾကာင္း တိပိဋကဓရ အရွင္ သူမဂၤလာလကၤာရ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဤသို႕ ၾသ၀ါဒခ်ီးျမွင့္ ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သမွ် ေအးျမေသာအက်ိဳးကို ရရွိမည္။ မျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္လွ်င္ ေနာင္အခ်ိန္တြင္ အပူအပင္မ်ား ၀င္လာမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ သို႕အတြက္ အရာရာမွာ ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ၾကေစခ်င္ပါသည္။


အပၸမာဒ မဂၢဇင္း မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ စာေရးသူ-မင္းနန္ (ေမာ္ကႊ်န္း)

တရားအစစ္ အမွန္ခ်စ္ ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

မိုးႏွင့္တူေသာလူသားမ်ား

0


ေမာ္ကြန္းသစ္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။အဆံုးအမေပးတဲ့ အရွင္ဘုရားလည္း ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာေအးခ်မ္းပါေစ။

မုိးနွင့္တူေသာ လူသားမ်ား


လူဆုိတာဘာလဲ?
အေကာင္းနဲ႔အဆုိး၊ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ဳိးကုိ ခဲြျခားသိရမယ္၊ သိတဲ့အတုိင္း လုိက္လုပ္တတ္ရမယ္။ ဒါမွသာ လူမည္ပါသတဲ့။ တန္ဖုိးရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္၊ လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္ခ်င္ရင္၊ လူမည္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု မိမိနဲ႔ ၾကဳံေတြ႔လာတိုင္း ေကာင္းတာလား၊ ဆုိးတာလားဆုိတာ အရင္ဆုံးသိေအာင္ သရုပ္ခဲြေပးပါ။ ျပီးေတာ့ ေကာင္းတာဆုိရင္ ကံ၊ကံရဲ့ အက်ိဳး ယုံၾကည့္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ဆက္လုပ္ဖုိ႔ ကုိယ့္မွာတာ၀န္ရွိသလို၊ မေကာင္းတာဆုိရင္လည္း "ဒီမေကာင္းတာကုိလုပ္မိရင္ အဲဒီ မေကာင္းတာၾကီးက တစ္ေန႔ေန႔၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ငါ့ကုိ ဆင္းရဲျခင္းေတြ ေမးလိမ့္မယ္"ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ မိမိရဲ့ ကုိယ္၊ ႏႈတ္၊ စိတ္သုံးပါးကုိ ႏုိင္ေအာင္ထိန္းပါ။

အဘိဓမၼာခုႏွစ္က်မ္းထဲမွာ ပုဂၢလပညတ္က်မ္းဆုိတာရွိပါတယ္။ အဲဒီက်မ္းက ပုဂၢဳိလ္အမ်ဳိးအမ်ဳိးကုိ ကဲြကဲြျပားျပား၊ ျခားျခားနားနားသိေစရန္အတြက္ သူအကန္႔နဲ႔သူ တကန္႔စီ ဒီလုိ မိုးနဲ႔ဥပမာေပျပီးေတာ့ ခဲြျခားျပသေပးထားပါေသးတယ္။

မိုးေလးမ်ဳိး
(၁) ျခိမ္းလွ်က္ မရြာေသာ မိုး၊
(၂) ရြာလွ်က္ မျခိမ္းေသာ မိုး၊
(၃) ျခိမ္းလည္းျခိမ္း၊ ရြာလည္းရြာေသာ မုိး၊
(၄) ျခိမ္းလည္းမျခိမ္း၊ ရြာလည္းမရြာေသာ မိုး၊

(၁) ေလာကမွာ လူတခ်ိဳ႔႕ဟာ ပါးစပ္ကသာေျပာတယ္၊ ေျပာတဲ့အတုိင္း လက္က လက္ေတြ႔မလုပ္ၾကဘူး။ ဒီလုိေျပာရုံသာေျပာျပီး၊ ေျပာတုိင္းလိုက္မလုပ္တတ္တဲ့ သူဟာ ျခိမ္းလွ်က္ မရြာေသာမိုးနဲ႔တူၾကတယ္။

(၂) ေလာကမွာ လူတခ်ိဳ႔ဟာ အလုပ္ကိုေတာ့ လုပ္ၾကတယ္၊ ေျပာေတာ့ မေျပာၾကဘူး၊ ဒီလုိ လုပ္ရုံသာ လုပ္ျပီး၊ မေျပာတဲ့သူဟာ ရြာေပမယ့္ မျခိမ္းတဲ့ မိုးနဲ႔တူၾကတယ္။

(၃) ေလာကမွာ လူတခ်ဳိ႔ဟာ အလုပ္လည္းလုပ္ၾကတယ္။ ေျပာလည္းေျပာၾကတယ္။ ဒီလို ေျပာလည္းေျပာ၊ လုပ္လည္းလုပ္တဲ့သူေတြဟာ ျခိမ္းလည္းျခိမ္း၊ ရြာလည္းရြာတဲ့မိုးနဲ႔တူၾကတယ္။

(၄) ေလာကမွာ လူတခ်ဳိ႔ဟာ အလုပ္လည္း မလုပ္ၾကဘူး၊ ေျပာလည္း မေျပာၾကဘူး၊ ဒီလူေတြဟာ ျခိမ္းလည္း မျခိမ္း၊ ရြာလည္း၊ မရြာတဲ့မိုးနဲ႔တူၾကတယ္။

သင္ေရာ ဘယ္လုိလူစားမ်ဳိးလဲ?

ေမာ္ကြန္းသစ္
7း58am 20.6.2011

အေႏွာင္ထူေလ ေလာင္ဆူေလ

1

အေႏွာင္ထူေလ  ေလာင္ဆူေလ

အသင္သဏၭာန္ အရ
လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀ကို
ကိုင္းေတာမွာ ေဆာက္တဲ့အိမ္၊
ရဟန္းဘ၀၊ သီလရွင္ဘ၀ကို
ေသာင္ျပင္မွာ ေဆာက္တဲ့အိမ္
လို႕ဆိုရေပမယ့္
အႏွစ္သာရအရကေတာ့
လူပဲျဖစ္ျဖစ္
ရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္
သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႕
မ်ားတဲ့စိတ္ဟာ
ကိုင္းေတာအိမ္ျစ္ျပီး
သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႕
ကင္းတဲ့စိတ္ဟာ
ေသာင္ျပင္အိမ္ျဖစ္ပါတယ္။
လူျဖစ္ေပမယ့္
ေသာင္ျပင္မွာ ေရာက္ေနနိုင္သလို
ရွင္ျဖစ္ေပမယ့္လည္း
ကိုင္းေတာမွာ ေရာက္ေနနိုင္ပါတယ္။
ကိုင္းေတာ အိမ္သမားက
အပူဓာတ္ ကူးလြယ္ပါတယ္။
ေသာင္ျပင္အိမ္သမားက
အပူဓာတ္ကင္းေ၀းပါတယ္။ အရွင္ဆႏၶာဓိက (စိတ္အားျဖည့္ဓမၼပန္းပြင့္)

ေစတနာ ၃မ်ိဳး

1

ေစတနာ ၃မ်ိဳး

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ လွဴတဲ့အခါ ေစတနာ ၃မ်ိဳး ထားျပီး လွဴတတ္ၾကတယ္။ အဲဒါက မလွဴခင္ထားတဲ ပုဗၺေစတနာ၊ လွဴေနစဥ္ထား တဲ့ မုဥၥေစတနာ၊ လွဴျပီးထားတဲ့ အပရ ေစတနာ။ အဲဒီ ေစတနာ သံုးတန္ ျပဌာန္းမႈအရ အရ လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴဒါနဟာ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းတယ္လို႕ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ေတြ နားလည္ထားၾကပါတယ္။

ေနာက္ျပီး ဗုဒၵဘာသာအယူမွာ ေစတနာဟာ ကံျဖစ္တယ္။ ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္ျမိဳ႕ ဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသက ေစတနာေတြသည္ ျဖစ္ျပီးလွ်င္ ခ်ဳပ္ၾကေသာ္လည္း တစ္ခါတည္းမ်ိဳးျပဳတ္ေအာင္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ၾကသည္မဟုတ္၊ ေနာင္အခါ အက်ဳိးေပးရန္ မိမိတို႕ သတၱိကို ျမဳပ္ႏွံ၍ ခ်ဳပ္သြားၾကသည္လို႕ ေရးေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဆိုလိုတာက ေတာ့ ေစတနာမွာ ဒါနမွာ ကံသတၱိေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီ ကံသတၱိေတြက ေနာင္အခါမွာ အက်ိဳးေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါန ျပဳတဲ့အခါ ပုဗၺ၊ မုဥၥ၊ ပရ ေစတနာ သံုးတန္ ပဋာန္းပံုကို လိုက္ျပီး အက်ိဳးေပး မတူၾကဘူး။

ဘယ္လိုအက်ိဳးေပးမတူလည္းဆိုရင္ ဒါနျပဳရာမွာ ေစတနာဟာ အဓိက က်တယ္။ ဒါန စြန္႕ၾကဲမႈတစ္ခု ျပဳတိုင္းမွာ ေစတနာသံုးမ်ိဳး ပါတယ္။ အလွဴတစ္ခုျပဳလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ၾကံစည္တာကအစ  ထင္ရွားေက်ာ္ေစာလိုစိတ္ ၊ မိမိလွဴနိုင္ေၾကာင္းၾကြားလိုစိတ္၊ တခ်ိဳ႕က အာဏာရွိသူေတြနွင့္ ရင္းႏွီး က်ႊမ္း၀င္လိုစိတ္မ်ားနဲ႕ လွဴတယ္။ အဲဒီ  ပုဗၺေစတနာ သန္႕မသန္႕ေပၚမွာ မူတည္ျပီး ဒါန အက်ိဳးေပးခ်င္းကြာတယ္။ တစ္စံုတစ္ခုအတြက္ စိတ္ပ်က္ျပီး တြန္႕ဆုတ္တဲ့ စိတ္ မလွဴလိုတဲ့ စိတ္ေတြလည္း ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုမျဖစ္စေကာင္းပါဘူး၊ ဒါနျပဳမယ္ ၾကံစည္ကတည္းက ၀မ္းေျမာက္ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္ နဲ႕ အရာရာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ စီမံနိုင္ရပါမယ္။

ေနာက္ေစတနာက မုဥၥ ေစတနာတဲ့။စြန္႕လြတ္ျခင္း အနက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေစတနာက စြန္႕လြတ္ လွဴဒါန္းေနတုန္းမွာျဖစ္တဲ့ ေစတနာပါ။ ဒီလို လွဴေနတုန္းမွာလည္း အကုသိုလ္စိတ္ေတြ မျဖစ္ရဘူး၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကို ကပ္ျငိတဲ့ တဏွာေလာဘစိတ္ မျဖစ္ရဘူး၊ ဒီလို လွဴဒါန္းတဲ့ အတြက္ ငါ့ကိစၥကို ကူညီေဆာင္ရြက္ မွာပဲဆိုတဲ့ ေလာဘအက်ိဳးကိုလည္း မေမွ်ာ္ဘဲ ရက္ရက္ေရာေရာ စြန္႕လြတ္တာကို မုဥၥေစတနာလို႕ေခၚပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အလွဴ အထေျမာက္သြားလို႕ အဲဒီ ကုသိုလ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ျဖစ္တဲ့ေစတနာ၊ အပရေစတနာလို႕ ေခၚပါတယ္။ လွဴလိုက္ရ လို႕ အတိုင္းမသိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ေနတာ၊ ေနာက္ထပ္လွဴခ်င္စိတ္ ေစတနာေတြ ျဖစ္ေနတာ၊ အဲဒါကို အပရေစတနာလို႕ေခၚတယ္။

အဲဒီ ေစတနာ သံုးတန္မွာ တြန္႕တိုတဲ့ စိတ္၊ ေစတနာ ပါသြားရင္ လွဴရင္ လွဴတဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ကိုေတာ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူေဌးျဖစ္ျပီး မစားရက္၊ မ၀တ္ရက္၊ တင့္ေတာင္တင့္တယ္ မေနရက္ဘူး။ အဲဒီလို သူေဌးကပ္စီးႏွဲေတြကိုေတြ႕ဖူးမွာပါ။  အဲဒီလို သေဌးမ်ိဳးေတြ ဘုရားရင္ လက္ထက္ေတာ္အခါကတည္းက ေပၚခဲ့ဖူးတယ္။ အာဂႏၦဳ သူေဌးဆိုတာ ကုေဋရွစ္ဆယ္မက ၾကြယ္၀တယ္။ ဒါေပမဲ့ ၀တ္ေတာ့ ေလွ်ာ္နဲ႕ ရက္တဲ့ အ၀တ္ ပုဆိုးကို၀တ္တယ္။ သူတစ္ပါးစြန္႕ပစ္တဲ့ ရထားက်ိဳးကို ေကာက္ယူျပီးစီးတယ္။ ထန္းလက္ကို ထီးလုပ္ျပီး ေဆာင္းတယ္။ ဆန္ကြဲ ဟင္းနုနြယ္ ကန္စြန္းရြက္ေတြကို ေရာက်ိဳတဲ့ ယာဂုကိုေသာက္တယ္၊ ေသေတာ့ သူ႕ ဥစၥာ ပစၥည္းေတြကို မင္း ဘဏၭာအျဖစ္ သိမ္းယူတာခံရတယ္။ သူက ေတာ့ အပါယ္ကို ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လို႕လည္း ဆိုရင္ ေရွးဘ၀က အရွင္ပေစၥက ဗုဒၶါ ဆြမ္းကပ္လွဴတဲ့အခါ၊ ပရေစတနာ တြန္႕တိုခဲ့လို႕ ျဖစ္ရတာ လို႕ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေတာ္မူတယ္။

ပုဗၺေစတနာ တြန္႕တို တဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္ေနာ္....တခ်ိဳ႕ ျခံတံခါးေတြမွာ အလွဴခံမ၀င္ရလို႕ ေရးထားတာေတြ႕ရတတ္တယ္။

ေရွးတုန္းက သာ၀တၦျပည္က နႏၵသူေဌးမ်ိဳးေပါ့။ သူကလည္း ပုဗၺေစတနာ တြန္႕တိုလို႕ သူ႕ျခံထဲကို အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ မ၀င္နိုင္ေအာင္ အေစာင့္အေရွာက္နဲ႕ ထားတယ္။ သူေသေတာ့ ျမိဳ႕ျပင္ ဒြန္းစဏၭားအမ်ိဳးမွာ ျဖစ္တယ္။ အိမ္ေျခငါးရာလံုးပင္ ဆန္ကြဲ ဆန္ညာေတာင္ရွာလို႕မရဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့ ရြာသားေတြက ငါတို႕ရြာမွာ သူယုတ္မာ ပဋိသေႏၶေနတယ္နဲ႕တူတယ္ ဆိုျပီး ရြာသားေတြကို တစ္၀က္စီ ခြဲျပီး ရွာလိုက္တာ လူယုတ္မာ သေႏၶေနတဲ့အိမ္ကို ေနာက္ဆံုးေရာက္တယ္။ ရြာက အဲဒီ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ လင္မယားကို နွင္ထုတ္ၾကတယ္။ ရြာတံခါး၀ ဇရပ္မွာ ဒီကေလးကို ေမြးရတယ္။ ဒီကေလး သြားလာေဆာ့ကစားတဲ့ အရြယ္တိုင္ေအာင္ ထမင္းတစ္လုပ္မစားရဘူး၊ သစ္ရြက္သစ္သီး သစ္ဥေတြ ရွာစားရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိဘေတြလည္း မခံနိုင္တာႏွင့္ သူ႕လက္ထဲ အိုးျခမ္းပဲ့ကိ ထည့္ျပီး ထမင္းေတာင္စားေခ်ဆိုျပီး လြတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီ ၀တၱဳဟာ ပုဗၺေစတနာ တြန္႕တိုတဲ့လူရဲ႕ အက်ိဳးေပးပါပဲ။

အက်ိဳးရွိတဲ့ အလွဴကိုလွဴနိုင္ျပီး ေကာင္းမြန္တဲ့စိတ္ထားေတြ ထားနိုင္ေစရန္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆမွာ အလွဴဒါန ျပဳတာဟာ မ်ိဳးေစ့စိုက္တာႏွင့္ တူတယ္လို႕ လက္ခံယံုၾကည္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္ျမိဳ႕ ဆရာေတာ္ၾကီး ရွင္ဇနကာဘိ၀ံသက အလွဴခံ မွာ လယ္ပမာ၊ လွဴရွာသူမ်ား လယ္သမား၊ အမ်ားလွဴဖြယ္ မ်ိဳးေစ့ႏွယ္၊ ေနာင္၀ယ္ အသီးစား လို႕ လကၤာသံပိုင္း ေလးစပ္ဆိုျပီး ဆံုးမေတာ္မူခဲ့တာပါ။


တရားအစစ္အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။
ညခင္း

ကိုယ္ကိုကိုသာ စိစစ္ပါ။

0

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္ ေ၀ဋဳ၀န္ေက်ာင္းတိုက္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူခိုက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ သုပၸဗုဒၶ လို႕ေခၚတဲ့ နူနာေရာဂါစြဲကပ္ေနျပီး လူေတာ္ထဲမ၀င္ဆံ့နိုင္ေအာင္ ေရာဂါစြဲကပ္ေနသူျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႕ ဒီလိုျဖစ္သလည္း ဆိုရင္ တစ္ခုေသာဘ၀မွာ ရသိခိလို႕ေခၚ ပေစၥက ဗုဒၶါအရွင္သူျမတ္ကို တံေတြးနဲ႕ေထြးျပီး ရိုင္းျပစြာ ျပဳမူျခင္း အကုသိုလ္အလုပ္ကို ျပဳလုပ္ခဲ့မိပါတယ္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတြနဲ႕ ျပည္စံုတဲ့ မျပစ္မွားသင့္တဲ့ ပေစၥက ဗုဒၶါ အရွင္သူျမတ္အေပၚမွာ ရိုင္းပ်စြာ ျပစ္မွားေစာ္ကားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ အကုသိုလ္က သူ႕ကို ငရဲမွာ ေနရာခ်ေပးခဲ့ျပီး ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြ ခံစားေစခဲ့ပါတယ္။ သူဟာငရဲမွာ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္စြာ ခံစားခဲ့ရျပီး  လူျပန္ျဖစ္လာရျပန္ေတာ့ အဲဒီ အကုသိုလ္ကံရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ အေနနဲ႕ ႏႈနာေရာဂါကို ခံစားရတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ လို ေရာဂါၾကီးနဲ႕ ေနျခင္းဆိုးေတြနဲ႕ေနခဲ့ရျပီး ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္ ေသရေတာ့လည္း သူဟာ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ကအျပန္ လမ္းခုလတ္မွာ ႏြားမတစ္ေကာင္ရဲ႕ အေသ ေ၀ွ႕သတ္တာကို ခံရျပီး ေသခဲ့ရပါတယ္။

ဒီလို သုပၸဗုဒၶႏႈနာေရာဂါသည္ၾကီး ႏြားမေ၀ွ႕သတ္ခံရျခင္း ဆိုတဲ့ေသျခင္းဆိုးနဲ႕ေသရျခင္းကလည္း အတိတ္ဘ၀က သူေဌးသားေလးေယာက္ရွိခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ သူေဌးသားေလးေယာက္ဟာ ျပည္တန္ဆာမ တစ္ေယာက္ကို ျမိဳ႕အျပင္ ဥယ်ာဥ္ကို ေခၚျပီး တစ္ေနကုန္ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾကတယ္။ ညေနျပန္ဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ သူေဌးသားေလးေယာက္က ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ သူတို႕မွ တစ္ပါးအျခားဘယ္သူမွ မရွိတာကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ျပည္တန္ဆာမကို သတ္၊ အခေပးထားေငြ တစ္ေထာင္နဲ႕ လက္၀တ္လက္စားေတြကို လုယူခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္တန္ဆာမက အသတ္ခံရေနတုန္းမွာ ေနာင္ဘ၀ေတြ မွာ ငါဟာ ဘီလူးမ ျဖစ္ျပီး ငါကိုသတ္တဲ့ ေဟာဒီေလးေယာက္လံုးကို လက္စားေခ်သတ္ျဖတ္နိုင္ရပါလို၏လို႕ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ သုပၸဗုဒၶဟာ အဲဒီတုန္းက သူေဌးသားေလးေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။

သုပၸဗုဒၶ ဟာ သူဘ၀ျဖစ္စဥ္ထဲကေနျပီး သူကိုသူ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ အျမတ္ထုတ္နိုင္ခဲ့တာ တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုပါ...တစ္ေန႕ လွည့္လည္သြားလာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရင္း ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားပြဲနဲ႕ ၾကံဳခဲ့ပါတယ္။ တရားနာ ပရိသတ္ေတြလည္းအမ်ားအျပားပါ။ သူဟာ တရားကလည္းနာခ်င္၊ ပရိသတ္ထဲလည္း မ၀င္ရဲတာနဲ႕ ပရိသတ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းအစြန္တစ္ေနရာရာကပဲ တရားေတာ္ကို အာရံုစိုက္နာၾကားေနခဲ့ပါတယ္။ တရားပြဲျပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ သုပၸဗုဒၶဟာ ေသာတာပန္အရိယာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေသာတာပန္ဆိုေတာ့ အပယ္တံခါးပိတ္သြားျပီေပါ့။ အဲဒီ သူရထားျပီးတဲ့ အပယ္ပိတ္တရားကို ဘုရားရွင္ထံေလ်ာက္ထားခ်င္ေပမဲ့  ပရိသတ္မရွင္းေသးလို႕  မေလ်ာက္ထားနိုင္ေသးပဲ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေက်ာင္းေတာ္ျပန္ၾကြေတာ္မူမွ ေက်ာင္းမွာ လိုက္ေလ်ာက္မယ္လို ၾကံစည္ျပီး လိုက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သိၾကားမင္းက သုပၸဗုဒၵရဲ႕တရားကို စမ္းသပ္လိုတာနဲ႕ သုပၸဗုဒၶအနားဆင္းလာျပီး သုပၸဗုဒၶ သင္ဟာ ဆင္းရဲ မြဲေတ အထီးက်န္သူေနသူတစ္ေယာက္ပဲ သင္ဘုရားရွင္ကို ဘုရားအစစ္မဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားတရားေတာ္ကို တရား အစစ္မဟုတ္ဘူး၊ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္ေတြကိုလည္း သံဃာအစစ္မဟုတ္ဘူးလို႕ ေျပာစမ္းပါ၊ အဲဒီလိုေျပာမယ္ဆိုရင္ သင့္ကို ဒီဘ၀ စားမကုန္နိုင္ေလာက္ေအာင္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြ ငါ့ေပးမယ္ လို႕ ခိုင္းပါတယ္။

ဒီအခါ သုပၸဗုဒၶက ဟယ္...သိၾကားယုတ္၊ ငါ့မွာ သဒၶါတရား၊ သီလတရား၊ သုတတရား၊ စာဂတရား၊ ပညာတရား၊ ဟိရီတရားနဲ႕ ၾသတၱပၸတရားဆိုတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြရွိတယ္။ ငါဟာအဲဒီ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြနဲ႕ အခ်မ္းသာၾကီး ခ်မ္းသာေနတယ္။ သင္ထင္သလို ငါဟာ ဆင္းရမဲေတ အထီးက်န္ေနသူ တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး လို႕ ေျပာဆိုကာ သိၾကားမင္းကို ေငါက္ငမ္းထုတ္လိုက္တယ္။

သိၾကားမင္းလည္း သုပၸဗုဒၶအနားကေန ေပ်ာက္သြားျပီး၊ ေက်ာင္းေတာ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ္မူျပီးျဖစ္တဲ့ ဘုရားရွင္ထံမွာ အက်ိဳးအေၾကာင္းသြားေရာက္ ေလ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က သိၾကားမင္း၊ သင္တစ္ဦးတည္းမွ်ကိုမဆိုထားနဲ႕ သင့္လို႕ သိၾကားမင္းမ်ဳးတစ္ရာမက တစ္ေထာင္ေလာက္ ဆင္းလာျပီး အဲဒီလို ေျပာဆိုခိုင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သုပၸဗုဒၶဟာ သင္တို႕ေျပာခိုင္းတဲ့ စကားမ်ိဳးကို ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ မိန္႕ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီ ဘ၀က ေသေတာ့ ႏြားမေ၀ွ႕လို႕ ေသရတယ္ဆိုေတာ ေရွ႕မွာေျပာခဲ့ျပီးပါျပီ။ ေသျပီးတဲ့ေနာက္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွာ နတ္သားျဖစ္သြားပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဥာဏ္ပညာမရွိၾကတဲ့ လူမိုက္ေတြဟာ ဆိုး၀ါးလွတဲ့၊ မေကာင္းက်ိဳးေပးတတ္တဲ့ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြကို လုပ္ၾကျပီး ကိုယ္ကိုယ္ကို ရန္သူအျဖစ္နဲ႕ သြားလာလွည့္လည္ေနၾကတယ္လို႕  ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ လူအမ်ားစုက ရန္သူဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္ကို ခ်န္ထားျပီး အျပင္က တျခားသူေတြကသာ ဘယ္သူငါ့ရန္သူလည္းရွာေဖြတတ္ၾကပါတယ္။မိတ္ေဆြဆိုရင္လည္း ဒီလိုပါပဲ ကိုယ္ကိုယ္ကိုခ်န္ထားျပီးရွာေဖြၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ မိမိကိုယ္တိုင္သာ သည္ပင္ မိမိအတြက္ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးရန္သူၾကီးျဖစ္နိုင္သလို၊ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆ့ုး မိတ္ေဆြလည္းျဖစ္နုိင္တယ္ဆိုတာ သတိထားမိသူနည္းပါလွပါတယ္။

တျခားရန္သူတစ္ေယာက္ဟာကိုယ္ကို အပါယ္ေလးပါးက်တဲ့အထိ ဒုကၡမေပးနိုင္ပါဘူး။ သူက ကိုယ္ကို အပၼါယ္ေလးပါးက်တဲ့အထိ ဒုကၡေပးခ်င္တယ။္ ေပးေနတယ္ဆိုအုန္းေတာ့ ကိုယ္က ေကာင္းရင္၊ သူေပးသမွ် ဒုကၡ ကိုယ္က မယူရင္ သူက်ေစခ်င္တာ မက်ပါဘူး။ တျခားရန္သူက ကိုယ့္ကုိ ဒုကၡေပးရင္ အေပၚရံ သာမည ေလးေလာက္သာ ေပးနိုင္ပါတယ္။မိမိကုိယ္တိုင္သာ ရန္သူမျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္ဖို႕ လိုပါတယ္။သံသရာမွာ မိမိေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြျဖစ္ေစနိုင္တဲ့ ေကာင္းမႈကုသ္ိုလ္ေတြ လုပ္ရ င္း  ကိုယ္ကိုယ္ကို မိတ္ေဆြဖြဲ႕ျပီးေနလိုက္ၾကပါဆိုလို႕ ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္ရင္း...လိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။

ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ရန္....

လူအေျခခံက်င့္၀တ္တရားတို႕၊ ပ်က္ျပားေနၾကကမၻာေျမ။ ဟိုတိုင္းဒီျပည္ ရန္စစ္ခင္းလို႕၊ လူနဲ႕လူခ်င္း သတ္ခါေန၊ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ အာသီသနဲ႕၊ စြမ္းနိုင္ရာက ကူညီသေလ။ က်င့္၀တ္တရား၊ သီလငါး၊မွတ္သားက်င့္သံုးေစ၊ အဖိုးတန္တဲ့ ၊ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာကသိပါေစ။
ကံအက်ိဳးေပးကြဲပံု - သူ႕ကိုသတ္ျဖတ္၊ သက္တိုလတ္၊ မသတ္အသက္ရွည္။ -ညွင္းဆဲသူက အနာမ်ား၊ သနားက်န္းမာသည္၊ -ေဒါသမီးလွ်ံ၊ အက်ည္းတန္၊ သည္းခံလွပသည္။ - မနာလိုမွာ ၊ ေျခြရံကြာ၊ ၾကည္သာေျခြရံစည္။ - မေပးလွဴက ၊မြဲျပာက်၊ လွဴမွ ေပါၾကြယ္သည္။ - မရိုမေသ၊ မ်ိဳးယုတ္ေခ်၊ ရိုေသ မ်ိဳးျမတ္သည္။ - မေမးမျမန္း၊ ဥာဏ္ျမင္ကန္း၊ စံုစမ္း ဥာဏ္ၾကီးသည္။ - ဆိုးတာျပဳက၊ ဆိုးတာရ ၊ ေကာင္းမွ ေကာင္းစားသည္။ - ဆိုးေကာင္းႏွစ္တန္၊ ကံစီမံ၊ ခံစံၾကရသည္။

Followers