ဆံပင္တစ္ပင္ျဖဴလို႕တဲ့

ဆံပင္တစ္ပင္ျဖဴ၍ လူ၀တ္ေၾကာင္ကို စြန္႕ေသာ မဃေဒ၀ဇာတ္ေတာ္

၀ိေဒဟတိုင္း မိထိလာျပည္မွာ မင္းျဖစ္လာတဲ့ မဃေဒ၀သည့္ တရားေစာင့္တဲ့မင္းျဖစ္ပါတယ္။ တရားသျဖင့္မင္းျပဳသူေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လူတို႕ရဲ႕သက္တမ္းက အလြန္ရွည္ပါတယ္။ မဃေဒ၀ဟာ မင္းသားအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ၊အိမ္ေရွ႕မင္းအျဖစ္လည္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။  မင္းျဖစ္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ႏွစ္ေပါင္းရွစ္ေသာင္ေလးေထာင္ ၾကာေအာင္ မင္းစည္းစိမ္ကိုလည္း ခံစားေနတုန္းပဲရွိပါေသးသတဲ့။

အဲသည္လိုေနတုန္းမွာ သတိရလို႕ ဆတၱာသည္ကို ေခၚလိုက္ပါတယ္။ ျပီးတဲ့ေနာက္ ဆတၱာသည္ကို ေခၚျပီး ငါ့ဦးေခါင္းမွာ ဆံပင္တစ္ပင္ျဖဴတာကို ေတြ႕တာနဲ႕ ငါ့ကို ခ်က္ခ်င္းေျပာျပပါလို႕ အမိန္႕ေပးတဲ့ စကားေျပာပါတယ္။

အဲသည္လိုနဲ႕ တစ္ေန႕မွာ ဆတၱာသည္ဟာ မင္းရဲ႕ဆံပင္ကို ျပဳျပင္ရာမွာ ဆံပင္ျဖဴ တစ္ေခ်ာင္းကိုေတြ႕ပါတယ္။ မင္းက အမိန္႕ေပးထားတဲ့ အတိုင္း အရွင္မင္းၾကီး ဆံပင္ျဖဴတစ္ပင္ကို ေတြ႕ရပါတယ္ လို႕ ေလ်ာက္ထားလိုက္ပါတယ္။ မင္းၾကီးက အခ်င္း ထို ဆံပင္ျဖဴကို ႏုတ္ျပီး ငါ့လက္ထဲ ထည့္လိုက္စမ္းပါ လို႕ ေျပာတဲ့အခါ  ဆတၱာသည္က ႏုတ္ယူျပီး မင္းၾကီး ရဲ႕လက္၀ါးျပင္ေပၚကို တင္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မာဃေဒ၀ မင္းအေနနဲ႕ သက္တမ္းျပည့္ဖို႕က ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ က်န္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ဖ၀ါးေပၚက်လာတဲ့ ဆံပင္ျဖဴကို ျမင္လိုက္တာနဲ႕ မင္းၾကီးမွာ ထိတ္လန္႕ျခင္း ျပင္းထန္စြာ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ေသမင္းဟာ သူ႕အနီးမွာလာျပီး ရပ္ေနသလို ထင္ျမင္မိပါသတဲ့။ မီးေလာင္ေနတဲ့ သက္ငယ္တဲထဲမွာ ေလွာင္ပိတ္မိေနသလို ခံစားရပါသတဲ့။ မိမိကိုယ္ကိုလည္း အျပစ္တင္ကာ ဆံုးမပါသတဲ့။ အခ်င္း မာဃေဒ၀ အသင္ဟာ မိုက္မဲ့ေပစြ။ ဆံျဖဴတဲ့တိုင္ေအာင္ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အေပ်ာ္အပါးေတြကို မစြန္႕နိုင္ေသးပါတကားလို႕ ဆံုးမစကားေတြကို စိတ္ထဲက ေျပာရင္း မင္းရဲ႕ကိုယ္က ပူေလာင္လာပါသတဲ့။ ေခြၽးေတြ က်လာပါသတဲ့။ ကိုယ္မွာ၀တ္ထားတဲ့ လူ၀တ္ေၾကာင္တို႕ရဲ႕ အ၀တ္ကို ခြၽတ္ပစ္ရေတာ့မလို ခံစားလာရပါသတဲ့။

ငါဟာ လူ၀တ္ေၾကာင္ကိုစြန္႕ျပီး ရေသ့ရဟန္းမ်ားလို ဖန္ရည္စြန္းေသာ သကၤန္းကို၀တ္ကာ ေနသင့္ျပီလို႕ေတြးေတာကာ ဆတၱာသည္ကို ရြာၾကီးတစ္ရြာေပးခဲ့ပါသတဲ့။ သားၾကီးကို ထီးနန္းစည္းစိမ္ လြဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲပါတယ္။ သရက္ဥယ်ာဥ္ကိုထြက္ျပီး ရေသ့တစ္ပါးအျဖစ္ တရားအားထုတ္ေတာ့မဲ့ဆဲ ဆဲ မွဴးၾကီး မတ္ရာတို႕က ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ေတာ့မွီရဟန္းအျဖစ္ တရားအားထုတ္ရပါသလဲလို႕ ေမးျမန္းၾကတဲ့အခါ လက္၀ါးေပၚက ဆံပင္ျဖဴတစ္ေခ်ာင္းကို ျပေတာ္မူပါသတဲ့။  ျပီးေတာ့ ငါ့ဟာ သက္တမ္းေလးပံုသံုးပံုေတာင္မွ လူ႕ဘံုမွာ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ ငါ့မွာ ဆံျဖဴေပါက္လာတာကေတာ့ နတ္တို႕က ငါ့ကို လူဘံုကိုစြန္႕ခြာေလာ့။ ရေသ႕တို႕၀တ္တဲ့ ဆံက်စ္နဲ႕ ရေသ့တို႕ရဲ႕ သကၤန္းကို၀တ္ျပီး တ၇ားရွာဖို႕ အခ်ိန္တန္ျပီလို႕ သတိေပးလမ္းညြန္တာပဲျဖစ္တယ္ လို႕ဆိုပါတယ္။ ခုေခတ္မွာ ဆံပင္ျဖဴကို ေသမင္းအလွံဆိုက္တယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္ေနာ္။ မဃေဒ၀မင္းက ေတာ့ နတ္တို႕လြတ္တဲ့ တမန္ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ 

အဲဒီလိုမိန္႕ဆိုကာ ေတာထြက္သြားတဲ့ မဃေဒ၀မင္းၾကီး ဟာ ဖန္ရည္စြန္းတဲ့ အ၀တ္ကို ၀တ္ျပီး ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥပကၡာဆိုတဲ့ ျဗဟၼဆိုတရားေလးပါးနဲ႕အညီ  ႏွစ္ေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ဆက္ျပီးေနသြားပါတယ္။ သက္တမ္းကုန္တဲ့အခါ ျဗဟၼာျပည္သို႕ ေရာက္သြားပါသတဲ့။

က်မတို႕ေတြကေတာ့....လက္တကမ္းမွာ ရွိေနတဲ့ ေသျခင္းအေၾကာင္းတရားကို ျမင္ဖို႕ မ်က္စိမပါသလို ဆံပင္ျဖဴေလးတစ္ေခ်ာင္း နဲ႕ သံေ၀ဂတရားရသြားတဲ့ မာဃေဒ၀ မင္းၾကီးနဲ႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကြာျခားေနေသးတာ ဒီဇာတ္ေတာ္ဖတ္ျပီး သိရပါတယ္။ ဆံပင္ျဖဴေလး တစ္ေခ်ာင္း ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္စ လာျပီဆိုရင္...ဆံပြင့္တာေလ...ငယ္ေသးတယ္...ျဖဴတာဟုတ္ဘူး။ ဆံပင္ခြဲေၾကာင္းကေန ေဟာ ၂ေခ်ာင္း၊ ၃ေခ်ာင္းက တစ္ေခါင္းလံုးျဖဴသည္အထိ အနီေလးနဲ႕ေျဖ၊ အနက္ေလးနဲ႕ေျဖ ကာလာေတြတင္ပါလို႕။ လွည့္ပတ္ျပီး စိတ္ေျဖၾကတယ္ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းက ဟဲ့ ဆံပင္ျဖဴေတာ့...ႏွဳတ္မယ္လက္ျပင္ ေတာ့ မႏွဳတ္နဲ႕ ေသြးျပန္႕သြားရင္ ပိုျဖဴတယ္တဲ့။   မာဃေဒ၀မင္းၾကီးကေတာ့ ဆံပင္ျဖဴကိုေတြ႕ေတာ့ ေသမင္းဟာ သူ႕အနီးမွာလာျပီး ရပ္ေနသလို ထင္ျမင္မိ ပါသတဲ့။ က်မတို႕ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ထူပိန္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။သတင္းစာထဲမွာေရာ အျပင္မွာပါ ခင္မင္သူေတြ ခ်စ္ခင္သူေတြ ကိုယ္နဲ႕ခြဲသြားတာကို  အသိတရား သံေ၀ဂတရားယူသင့္ေနပါျပီ။ အခ်ိန္မလင့္ခင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြ   က်ိဳးစားအားထုတ္ဖို႕ လိုျပီဆိုတာကို ဒီဇာတ္ေတာ္ေလးက သတိေပးေနပါျပီ။

ညခင္း