သစ္က်ဳတ္ကေလး ဥပုသ္ေစာင့္သလို

ပိုစ့္အေဟာင္းေလး ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။

တစ္ေန႕ေသာအခါ သစ္က်ဳတ္တစ္ေကာင္ဟာ ေတာေတာင္ထဲလွည့္လည္ျပီး အစာရွာထြက္သတဲ့။ အစာကလဲ ဘယ္လိုမွ ရွာမရဘူး။ အစာရွာလို႕ မရတဲ့အဆံုးက်ေတာ့မွ ငါဒီေန႕ ဥပုသ္ေစာင့္မွပဲ လို႕ အဓိ႒ာန္လိုက္သတဲ့။ အဓိ႒ာန္ျပီး ခ်ဳံပုတ္ေကာင္းေကာင္း တစ္ခုေအာက္သြားျပီး အိပ္လိုက္တယ္။ ဒီအခါ သိၾကားမင္းကလဲ သစ္က်ဳတ္ရဲ႕ အၾကံကို စမ္းခ်င္တဲ့ အၾကံျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႕ သမင္ ေယာင္ေဆာင္ျပီး သစ္က်ဳတ္ကေလး ျမင္ေလာက္ရာ မလွမ္းမကမ္းက ေနျပီး ေျပးလႊားေနတာေပါ့ေလ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သစ္က်ဳတ္ကေလးကလဲ ဆာလြန္းလို႕ ၀မ္းကပူေနျပီ။ ၀မ္းပူေနတဲ့ အခိ်န္နဲ႕သမင္ ေျပးလႊားေနတဲ့ အခ်ိန္တိုးလာေတာ့ သစ္က်ဳတ္ကေလးဟာ ဟယ္...ေစာင့္ျပီး ထားတဲ့ အဓိ႒ာန္ဥပုသ္က ေစာင့္ခ်င္လို႕ ေစာင့္တဲ့ ဥပုသ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ အစာဆာလို႕ ေစာင့္ရတဲ့ ဥပုသ္ပဲ။ ယခုငါမ်က္ေမွာက္ အစာေတြ႕ေနမွေတာ့ ထလိုက္မွပဲလို႕စိတ္ထဲက ၾကံစည္ျပီး ...ထလိုက္ပေလေရာ။ သမင္ေလးလဲ ေျပးတာေပါ့။ သမင္ကေျပး သစ္က်ဳတ္ကလိုက္နဲ႕ ေျပးတန္းလိုက္တန္းကစားသလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ မီလုမီခင္ျဖစ္ကာမွ သမင္ကေလးက ေ၀းသြားလိုက္၊ ဒီလိုခ်ည္းျဖစ္ေနတယ္။ ျဖစ္မွာေပါ့။ သမင္က သမင္တုကိုး။ ဘယ္သစ္က်ဳတ္လိုက္လို႕မီပါ့မလဲ။ ဒါနဲ႕ မမီတဲ့ အဆံုးက်ေတာ့ လက္မႈိင္ခ်သြားပါတယ္။ ေနရင္းေနရာျဖစ္တဲ့ ခ်ဳံပုတ္ေအာက္ အသာျပန္၀င္ျပီး ေဟာဟဲ...ေဟာဟဲနဲ႕ ပါးစပ္က ညည္းညဴလိုက္သတဲ့။ ''ေအာင္မယ္ေလး ကံေကာင္းလို႕ ဥပုသ္မက်ိဳးတယ္" လို႕ ဆိုသတဲ့။

ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ေတမိယဇာတ္ေတာ္မွာ ေတမိယ မင္းသားျဖစ္စဥ္အခါတုန္းက စကားမေျပာဘူးဆိုျပီး စိတ္ကို အဓိ႒ာန္ခဲ့တယ္။ အဓိ႒ာန္ခဲ့တဲ့အတိုင္းလဲ မပ်က္မကြက္က်င့္ေတာ္မူခဲ့တယ္။က်င့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့အတိုင္းလဲ ပါရမီေတာ္ေတြကျပည့္ခဲ့တယ္။ စိတ္ကို အဓိ႒ာန္နဲ႕လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈပိုရွိတယ္။ အဓိ႒ာန္တဲ့ ေနရာမွာလဲ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ စိတ္ကို ေဆာက္တည္ ထားရမွာျဖစ္ပါတယ္။သစ္က်ဳတ္ေလး ဥပုသ္ေစာင့္သလိုေတာ့.........

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ညခင္း