မိမိသာလွ်င္ ကယ္တင္ရွင္

အခါတစ္ပါးတြင္ ဘုရားရွင္က ေဒသစာရီခရီး လွည့္လည္ခိုက္ ဂါမဏိသူၾကီးႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ပါတယ္။ ဂါမဏိက သူ႕စိတ္ထဲ သို႕ေလာသို႕ေလာျဖစ္ေနတာေတြ ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။

အရွင္ဘုရား ၊ တျခားဘာသာ တျခား၀ါဒမ်ားမွာေတာ့ ေသသူ ေအာက္ေရာက္ေနပါသည္ကို အထက္သို႕ တင္ပို႕ေပးနိုင္ၾကသည္ ဆိုပါ၏။ ထိုမွ အျပန္အားျဖင့္ ေသသူအထက္တက္ေနသည္ ကိုလည္း ဒဏ္ခတ္ေသာအားျဖင့္ ေအာက္သို႕ ဆြဲခ်နိုင္စြမ္းရွိသည္ ဆိုၾကပါ၏ အရွင္ဘုရား ကေတာ့ ဤလိုမ်ား တတ္နိုင္ စြမ္းပါသလားဘုရား...ဟုေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။

ဘုရားရွင္က ဂါမဏိ ဒီလိုျပန္ေမးခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္သက္သလိုေျဖပါလို႕လည္းခြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ေလးလံတဲ့ ေက်ာက္ဖ်ာၾကီး ေရထဲက်ေရာက္ ႏွစ္ျမဳပ္သြားသည္ ဆိုပါစို႕၊ ထိုေက်ာက္ဖ်ာၾကီး နစ္ျမဳပ္ရာသို႕ ကမ္းနဖူးမွေန လွမ္းေမွ်ာ္လ်က္က... အို...ေက်ာက္ဖ်ာၾကီး ၊ ေရေပၚတက္ခဲ့...တက္ခဲ့ ဟူ၍ အမိန္႕ေပး၍ ရသေလာ...

သည္ေလာက္ေလးလံေနတာၾကီး ဘယ္ကလာ ရနိုင္ပါ့မတုန္းဘုရား....

ေအး ..သည့္အတူပဲ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္တို၏ ပူးကပ္အားေၾကာင့္ ညစ္ႏြမ္းေလးလံ လ်က္ရွိေသာသူကိုလည္း မည္သူမွ် အထက္သို႕ မပို႕နိုင္ရာျပီ။

တစ္ဖန္ ေထာပတ္အိုးၾကီးတစ္ခု ေရျပင္က်ယ္အနက္ထဲသို႕ ကြဲလ်က္က က်ေရာက္သြားေသာ္ ေထာပတ္တို႕သည္ ေရေပၚ ေပၚလာျပီ ဆိုပါအံ့၊ ထိုေပၚလာေသာ ေထာပတ္တို႕ကို လက္ညိဳးထိုးလ်က္က အို...ေထာပတ္၊ ေအာက္ဆင္း...ေအာက္ဆင္း ဟူ၍ ကမ္းနဖူးမွေန သင္အမိန္႕ေပး၍ရနိုင္သေလာ....

ဒါလည္းပဲ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ် မရနိုင္ပါဘုရား...

ေအး...သည့္အတူပဲ ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္တို႕၏ ရႊင္သြက္အားေၾကာင့္ သန္႕စင္ေပါ့ပါး ဥာဏ္က်က္စားေနသူကို လည္း မည္သူကမွ် ဆြဲမခ်နိုင္ျပီ...ဟူ၍ မိန္႕ေတာ္မူခဲ့ေခ်၏။

သို႕ေၾကာင့္ ဤေဒသနာေတာ္ကို ေထာက္ဆ၍ မိမိ ေကာင္းတရားကို မိမိသာပိုင္ဆိုင္ေခ်၏။ မိမိ၏ အဆိုးတရားမ်ားကို လည္း မိမိသာလွ်င္ ပိုင္ဆိုင္ေပ၏။ မိမိေကာင္းရန္သည္ မိမိသာ ျပဳလုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသျဖင့္ မိမိသည္သာ အခ်စ္ဆံုး၊ အားအကိုးရဆံုး၊ စိတ္အခ်ရဆံုး မိတ္ေဆြစစ္ျဖစ္ေခ်၏။ တဖန္ မိမိဆိုးရန္ကိုလည္း မိမိျပဳလုပ္နိုင္မွသာ ရသျဖင့္ မိမိသည္သာ မိမိ၏ အေၾကာက္ရဆံုး၊ ေရွာင္ပုန္း၍ မရဆံုး၊ စိတ္မခ်ရဆံုးေသာ ရန္သူစစ္မည္ေခ်၏။ (ပဋိဘာနဥာဏႆန၊ စာ-၈၈၂)

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။