သာ၀တၱိျပည္ရွိ သူေဌးၾကီး အဒိႏၷပုဗၺကတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံတြင္ မ႒ကု႑လီအမည္ရေသာ သားတစ္ေယာက္ရွိ၏ တစ္ဦးတည္းေသာသားမို႕ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ခ်စ္မ၀ ပါ။ ခ်စ္မ၀ခင္ေရာဂါ၀င္၍ ေသဆံုးကြယ္လြန္ ေလသည္။ အခ်စ္သည္းေသာ ဖခင္ၾကီးမွာ လြန္စြာ ပူေဆြး၀မ္းနည္းရေတာ့သည္။
သားျဖစ္သူ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ေသရသည္မွာ အေသအခ်ာ စစ္ၾကည့္လွ်င္ သူ႕ ပေယာဂမကင္းပါ၊ ေရာဂါႏုစဥ္ေငြကုန္မည္စိုး၍ တတ္ကြၽမ္းသူ ေဆးဆရာမ်ား ႏွင့္ အေသအခ်ာ မကုခဲ့ ေဆးျမီးတိုမ်ားကိုသာ သံုးစြဲျပီး လက္တည့္စမ္းတိုက္ေကြၽးခဲ့သည္။ သားကိုခ်စ္ေသာ္လည္း ပစၥည္းဥစၥာ ကိုခ်စ္စိတ္က လြန္ကဲခဲ့၍ ယခုေတာ့ေနာင္တ ရေနရျပီး ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သားရတနာေလာက္မည္သည့္ အရာမွ တန္ဖိုးမရွိဟု သေဘာေပါက္ခ်ိန္တြင္ သားက မရွိရွာေတာ့။
ပူေလာင္မႈေသာကမ်ား ေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ျငား သားကိုးျမဳပ္ႏွံရာ သခိ် ၤဳင္းသို႕ ေန႕စဥ္သြား၍ တမ္းတ ငိုေၾကြး ေသာ္ လည္း ပူေဆြးေသာကမ်ား တိုးလို႕သာလာ၏၊
မ႒ကု႑လီကား ဘ၀သစ္တြင္ နတ္သားျဖစ္ေနေလသည္။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ႏွေမ်ာလြန္းသူ ဖခင္ၾကီး အုပ္ထိန္းမႈေအာက္တြင္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးဆင္းရဲ ခဲ့ရေသာ္လည္း ေသခါနီးတြင္ မဟာ ကရုဏာေတာ္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕သို႕ ၾကြလာေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ေသအံ့မူးမူးတြင္ ဖူးျမင္လိုက္ရသည္။ ၾကည္ညိဳစိတ္ျဖင့္ ဘုရားရွင္ကို အာရံုယူရင္း ဘ၀ကူးခဲ့ေသာေၾကာင့္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္သို႕ေရာက္၏။ နတ္စည္းစိမ္္ ခ်မ္းသာတို႕ႏွင့္ ျပည့္စံု ေနေပမဲ့ ေနခဲ့ရာ ဘ၀ေဟာင္းလူေလာကကို သတိတရျပန္ၾကည့္ တဲ့အခါ ဖခင္ၾကီး ၏ ျဖည္မဆည္နိုင္ေသာ ေသာကကို ေတြ႕ျမင္ေလသည္။ မိမိကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ဖခင္ၾကီး၏ ေသာက ကိုေျဖေဖ်ာက္ေပးလို၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ဖခင္ငိုေၾကြးရာ မလမ္းမကမ္း တစ္ေနရာတြင္ မ႒ကု႑လ အသြင္ျဖင့္ ရႈိက္ၾကီး တငင္ ငိုေၾကြးေလသည္။
ယေန႕မွ ထူးထူးျခားျခား လာငိုေနသူမွာ သားျဖစ္သူ မ႒ကု႑လႏွင့္တူေနသျဖင့္ သားကဲ့သို႕ ခ်စ္မိေသာေၾကာင့္ ငိုေနသည္ကို မၾကည့္ရက္နိုင္ သူငယ္ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာင္ငိုေန တာလဲဟု သနား ကရုဏာျဖင့္ ေမးေလသည္။
မျဖစ္နိုင္သည္ကို ျဖစ္ခ်င္ေနေသာ ဖခင္ၾကီးကို တရားျပရန္အတြက္ အကြက္၀င္ေလျပီ။ ဖခင္… ကြၽႏု္ပ္မွာ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ အေရာင္ထြက္ေသာ ေရႊရထားတစ္စင္းရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘီးႏွစ္ဖက္ မရွိပါ။ သင့္ေတာ္တဲ့ ဘီး တစ္စံုကို မယူနိုင္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲျပီးငိုေၾကြးတာပါ ဟု ေျပာေလသည္။
ခ်စ္သား လူငယ္..ေရႊဘီး၊ ပတၱျမားဘီး၊ ေငြဘီး ႏွစ္သက္ရာကို ေျပာပါ၊ သင္ အလိုရွိရာကို ကြၽႏု္ပ္ပိုင္ေသာ ပစၥည္းတို႕နဲ႕ လဲလွယ္ကာ ရပါေစ့မယ္။ မငိုပါနဲ႕ လို႕ သနားစိတ္ ခ်စ္စိတ္အရင္းခံကာ ေျပာရွာပါတယ္။
ဖခင္…ကြၽႏု္ပ္ရဲ႕ ေရႊရထား အတြက္ ဘီးလုပ္ရန္ သင္ေတာ္သည္မွာ ေကာင္းကင္က လနဲ႕ ေနသာျဖစ္ပါတယ္။ လမင္းနဲ႕ ေနမင္းကိုသာ ဘီးအျဖစ္ တပ္ခ်င္ပါတယ္။ ရယူတပ္ဆင္ေပးပါဟု တမင္တကာပင္ မျဖစ္နိုင္မွန္း သိလွ်က္နဲ႕ ေျပာပါတယ္။
ခ်စ္သား. လူငယ္…အလိုမရွိအပ္ မေတာင့္တ အပ္သည္ကို ေတာင့္တလိုခ်င္ျဖစ္ခ်င္ေသာ သင္သည္ လူမိုက္စင္စစ္ျဖစ္ေနျပီ၊ သင္ငို၍ ေသခ်င္ေသသြားလိမ့္မည္ ေန လကို ေတာ့ ဘီးတပ္ မရနိုင္ပါ။ အဒိႏၷပုဗၺသည္ သူတစ္ပါး အမွားကို သေဘာေပါက္နားလည္နိုင္ေသာ္လည္း ကိုယ့္အမွားကို မူ မဆင္ျခင္နိုင္ေျခ။
ဖခင္ ..သင္ေရာ ကြၽႏု္ပ္ပါ ငိုေၾကြး ေနၾကသူမ်ားျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ကြၽႏု္ပ္လိုခ်င္ေနတဲ့ ေနလ က ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္ျပီး ေတာင့္တ ငိုတာပါ၊ ဖခင္ကေတာ့ ေတြ႕ျမင္ရျခင္းပင္ မရွိတဲ့ သားကို ေတာင့္တငိုေနပါတယ္။ အျမင္ရွိကိုလိုခ်င္သူနဲ႕ မျမင္မရွိသူကို လိုခ်င္သူ ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္သူက ပိုမိုက္ပါသလဲ…. မ႒ကု႑လီစကား သည္ အပိုအလိုမရွိ အတိအက် အမွန္တရားကို ညြန္ျပနိုင္၏။ အသိဥာဏ္ မနည္းေသာ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ျဖတ္ခနဲ႕ အမွန္ကို ျမင္သိလိုက္ျပီး သတိသံေ၀ဂရကာ မိမိက မိုက္သည္ဟု ဆိုသူထက္ပင္ ပို၍မိုက္မဲေနပါလား ဟု သိျမင္သြားေတာ့သည္။ ေသာကမ်ား ကင္းျပီး စိတ္ေတြၾကည္လင္သြားတဲ့ ငါ့ဟာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလုပ္ငန္းမ်ားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ပါေတာ့မယ္ ဟု ေျပာဆိုကာ သူ႕သက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုး ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈမ်ား ၾကိဳးစားအားထုတ္ကာ ေကာငး္ရာ သုဂတိသို႕လားေလေတာ့သည္။
ေသာကသည္ ပ်ားရည္လို မခ်ိဳျမိန္ပါ၊ လူ႕ဘ၀၏ အစဥ္အလာအရ ခ်စ္ခင္သူမ်ား ခ်စ္ျမတ္နိုးသူေသာ အရာ၀တၳဳမ်ားႏွင့္ ကြဲကြာရေသာအခါ သို႕မဟုတ္ ခြဲခြာရေသာအခါတြင္ အခ်စ္ၾကီးသေလာက္ ဒုကၡေရာက္ရေတာ့၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ေသာကျဖစ္စရာႏွင့္ ၾကံဳခ်ိန္တြင္ ထြက္ေပါက္မပိတ္ရန္ ရည္သန္၍ ဗုဒၶစာေပလာ ေသာကရွင္တို႕ ရင္ဆိုင္လြတ္ေျမာက္ သြားပံုမ်ားကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ...
ပုထုဇဥ္ႏွစ္ဦးရဲ႕ မိုက္မဲမႈနဲ႔
သားနတ္သားရဲ႕ ပညာေပးတတ္ပံုေလးကို မွတ္သားသြားပါတယ္...
ဒကာမႀကီး ညခင္းေရာ ဒကာေလး လမင္းေကာ...
စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ကြတ္တိပါပဲဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္လည္း နားလည္သြားပါျပီ...
ေက်းဇူးပါ ညခင္းႏွင္႔လမင္းေရ...
မျဖစ္ႏိုင္တာကို လိုခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကို ဆံဳးမပံဳေလး ထိမိပါတယ္ ညခင္းေရ