မရဏာႆတိကမၼဌာန္း

ညခင္း ဒီရက္အတြင္း ပိုစ့္ မတင္နိုင္ေပမဲ့ လာလည္ၾကတဲ့ေမာင္ႏွမမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ညခင္း မအား ရျခင္းအေၾကာင္းကေတာ့ ညခင္း ရဲ႕ ဘိုးဘိုး ေသဆံုးသြားတဲ့အတြက္ ၀မ္းနည္းရင္းနဲ႕ အလုပ္မ်ား ရႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။စိတ္ပင္ပန္းလူပင္ပန္း ႏွင့္ စိတ္ေျပရာေျပေၾကာင္းစာအုပ္မ်ားကို ရွာေဖြ ဖတ္ရင္း ဓမၼဒူတ အရွင္ ပညာႆရ ၏ (မငိုၾကေသာ မိသားစုႏွင့္ ဓမၼစာစုမ်ား) စာအုပ္ေလးကိုဖတ္ရင္း။... သိရွိခဲ့ရသမွ်ကို ဆက္လက္မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။

ကြဲကြာျခင္း သို႕မဟုတ္ခြဲခြာျခင္း ဆိုသည္မွာ ထုတ္ပစ္၍ မရစေကာင္းသေသာ လူဘ၀ ၏ သေကၤတ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။မည္သူမဆို ထိုသေဘာတရားႏွင့္ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနခ်င္ၾကေသာ္လည္း အလိုဆႏၵမျပည့္၀နိုင္ၾကပါ။ မည္သို႕ပင္ ၾကိဳးပမ္းလံု႕လျပဳ တားဆီးၾကေစကာမူ တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခိ်န္တြင္ ေကြကြင္းရျခင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ၾကသည္သာျဖစ္သည္။

ခ်စ္ျမတ္နိုးေသာ သူ၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္အရာ၀တၱဳတို႕ႏွင့္ မကြဲမကြာေနရပါသည ္။ စိတ္တိုင္းက် ဘ၀တစ္ခုကို ေအာင္ျမင္စြာ တည္ေဆာက္နိုင္ပါသည္ ဟု ေက်နပ္ေနေစ ဦးေတာ့ ဘ၀ နိဂံုးတြင္ မရဏတရားသည္ မိမ္ိႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းကို စည္းျခားထားလိုက္သည္သာျဖစ္၏။

ေသဆံုးသူႏွင့္ က်န္ရစ္သူတို႕တြင္ ေသဆံုးသြားသူ ဟိုတစ္ဘက္ ဘ၀တြင္ မည္သို႕ခံစားေနရသည္ကို မသိေသာ္လည္း က်န္ရစ္ သူတို႕မွာ ငိုေၾကြး၍ မဆံုးနိုင္ၾက၊လြမ္းဆြတ္၍ မဆံုးနိုင္ၾက ပိုခ်စ္မိေလ၊ ေသာက၏ ဒဏ္ကို ပိုခံရေလျဖစ္သည္။

သုခရွိလွ်င္ ဒုကၡရွိတတ္၏ ေပ်ာ္စရာရွိလွ်င္ ၀မ္းနည္းစရာရွိတတ္၏။ဟု နားလည္သေဘာေပါက္ထား၍ သတိလက္လြတ္မေန၊ တစ္အိမ္သားလံုး ကုသိုလ္တရားမ်ား၊ ကိုယ္ေစာင့္တရားမ်ားကို မျပတ္ပြားမ်ားထားရမည္။။ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရျခင္း၏ အဆံုးသတ္ခ်ိန္မွာ ေသမင္းေခၚခ်ိန္ပင္ျဖစ္သည္။မေသမေပ်ာက္ေနၾကရမည္မဟုတ္ အခိ်န္မေရႊးေသနိုင္ၾကသည္။

ငါ၏အသက္သည္ မျမဲပါတကား၊
ငါ၏ ေသျခင္းသည္သာ ျမဲပါ၏တကား၊
ငါသည္ မခြၽတ္ဧကန္ ေသရမွာပါတကား၊
ငါ၏ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ ေသျခင္းေသျခင္းသာလွ်င္ အဆံုးရွိေခ်တကား။
ေသျခင္းသည္သာ ျမဲပါတကား။

ဟု မရဏာႆတိကမၼဌာန္း အစဥ္ႏွလံုးသြင္းလွ်က္ ေန႕စဥ္ပြားေနၾကရန္ ညြန္ျပထားပါသည္။


ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ...
ညခင္း