တစ္ခါတုန္းက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေက်ာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို အသင့္ေတြ႕တာနဲ႕ အရွင္ဘုရား... ဆြမ္းက်န္ ကြမ္းက်န္ ေလး မ်ားရွိရင္ စြန္႕ပါဘုရား လို႕ေလ်ာက္ထားပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က မင္းမွာ ေျခေထာက္လက္ေထာက္အေကာင္းၾကီး ကိုယ္ဟာကို လုပ္ကိုင္စား ပါလား၊မေပးနိုင္ဘူး သြား..ဆင္းသြားစမ္းလို႕ ေငါက္လြတ္ပါတယ္။
သူေတာင္းစားက ခ်က္ခ်င္းမဆင္းသြားေသးဘဲ လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး တပည့္ေတာ္ အခုပဲဆင္းပါ့မယ္ဘုရား၊ မဆင္းခင္ လကၤာေလးနဲ႕ ကန္ေတာ့ပါရေစ လို႕ ေလ်ာက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္လည္း ဆြမ္းစားခါနီးျဖစ္လို႕ မင္းကန္ေတာ့မွာျဖင့္ ျမန္ျမန္ကန္ေတာ့ ျပီးရင္ ဆင္းေတာ့လို႕ ခပ္မာမာေလး ထပ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
သူေတာင္းစားက လည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္ လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး-
သူေတာင္းစား ကန္ေတာ့ျပီး ျပန္ဆင္းမယ္လည္းလုပ္ေရာ...ဟဲ့ ကိုရင္တို႕ ...ျပင္ထားတဲ့ ဆြမ္းအုပ္ထဲက တစ္ေယာက္စာ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ထည့္ေပးလိုက္လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူေတာင္းစားလည္း စားစရာရသြားေတာ့ ျပံဳးျပီး ေက်ာင္းေပၚက ျပန္ဆင္းသြားပါသတဲ့။
သူေတာင္းစား ဆိုခဲ့တဲ့ လကၤာေလးရဲ႕ အေျခခံကို ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့....
ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳခဲ့လို႕ အခုဘ၀ ေကာင္းေနတယ္။ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ဆက္ျပဳေနရင္ ေနာင္ဘ၀လည္း ဆက္ေကာင္းေနဦးမွာပဲ။ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ဆက္မျပဳဘူးဆိုရင္ ေနာင္ဘ၀ မေကာင္းဘဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
ေနာက္...ေရွးက ကုသိုလ္ေတြ မျပဳခဲ့လို႕ အခုဘ၀ မေကာင္းျဖစ္တယ္။ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမျပဳဘူးဆိုရင္ ေနာင္ဘ၀လည္းဆက္ မေကာင္းဦးမွာပဲ။ေရွးက ကုသိုလ္ေတြနည္းခဲ့ေပမဲ့ အခုဘ၀မွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ထပ္ကာထပ္ကာျပဳေနမယ္ ဆိုရင္ ေနာင္ဘ၀ ေကာင္းမွာပဲ။
ဒီလိုပဲ စိတ္ထားဘက္က ေတြးမယ္ဆိုရင္လည္း ဤကဲ့သို႕ပဲ အေျဖရပါလိမ့္မယ္။ လူဆိုတာ သူ႕ကံနဲ႕သူ၊ ကိုယ္ကံနဲ႕ ကိုယ္ပါ။ အလွခ်င္းသာ ျပိဳင္လို႕ရမယ္...ကံခ်င္းျပိဳင္လို႕ မရနိုင္ပါဘူး။
ကုသိုလ္ဆိုလို႕ အလွဴၾကီးေပးနိုင္မွ ကုသိုလ္မဟုတ္ပါဘူး။ မနက္အိပ္ရာထ ဂုဏ္ေတာ္ပြား၊ ေမတၱာပို႕၊ ၀ိပႆနာေလးမ်ားပြား မ်ားျပီး ကုသိုလ္ယူၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲေနာက္မွ ငါးပါးသီလ ကိုေန႕စဥ္ အထူးေစာင့္ထိန္းျပီး ရွစ္ပါးသီလ၊ ကိုးပါးသီလ တို႕ကိုလည္း ၀တ္တစ္ခုလို ေစာင့္ထိန္းသြားမယ္။ ကိုယ္ရဲ႕စိတ္ထားေလးကိုလည္း ျမင့္ျမတ္ သထက္ျမင့္ျမတ္ေအာင္ တည္ေဆာက္သြားမယ္ဆိုရင္...မၾကာခင္ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ေရာက္လာမွာပါ။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ညခင္း
ဒီေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က မင္းမွာ ေျခေထာက္လက္ေထာက္အေကာင္းၾကီး ကိုယ္ဟာကို လုပ္ကိုင္စား ပါလား၊မေပးနိုင္ဘူး သြား..ဆင္းသြားစမ္းလို႕ ေငါက္လြတ္ပါတယ္။
သူေတာင္းစားက ခ်က္ခ်င္းမဆင္းသြားေသးဘဲ လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး တပည့္ေတာ္ အခုပဲဆင္းပါ့မယ္ဘုရား၊ မဆင္းခင္ လကၤာေလးနဲ႕ ကန္ေတာ့ပါရေစ လို႕ ေလ်ာက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္လည္း ဆြမ္းစားခါနီးျဖစ္လို႕ မင္းကန္ေတာ့မွာျဖင့္ ျမန္ျမန္ကန္ေတာ့ ျပီးရင္ ဆင္းေတာ့လို႕ ခပ္မာမာေလး ထပ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
သူေတာင္းစားက လည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္ လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး-
ေရွးကေကာင္းလို႕ ခုေကာင္းပါသည္၊
ခုေကာင္းရင္ ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္။
ေရွးကမေကာင္းလို႕ ခုမေကာင္းပါသည္။
ခုမေကာင္းရင္ ေနာင္မေကာင္းပါလိမ့္မည္။ လို႕ ဆိုျပီး ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။
ခုေကာင္းရင္ ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္။
ေရွးကမေကာင္းလို႕ ခုမေကာင္းပါသည္။
ခုမေကာင္းရင္ ေနာင္မေကာင္းပါလိမ့္မည္။ လို႕ ဆိုျပီး ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။
သူေတာင္းစား ကန္ေတာ့ျပီး ျပန္ဆင္းမယ္လည္းလုပ္ေရာ...ဟဲ့ ကိုရင္တို႕ ...ျပင္ထားတဲ့ ဆြမ္းအုပ္ထဲက တစ္ေယာက္စာ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ထည့္ေပးလိုက္လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူေတာင္းစားလည္း စားစရာရသြားေတာ့ ျပံဳးျပီး ေက်ာင္းေပၚက ျပန္ဆင္းသြားပါသတဲ့။
သူေတာင္းစား ဆိုခဲ့တဲ့ လကၤာေလးရဲ႕ အေျခခံကို ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့....
ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳခဲ့လို႕ အခုဘ၀ ေကာင္းေနတယ္။ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ဆက္ျပဳေနရင္ ေနာင္ဘ၀လည္း ဆက္ေကာင္းေနဦးမွာပဲ။ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ဆက္မျပဳဘူးဆိုရင္ ေနာင္ဘ၀ မေကာင္းဘဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
ေနာက္...ေရွးက ကုသိုလ္ေတြ မျပဳခဲ့လို႕ အခုဘ၀ မေကာင္းျဖစ္တယ္။ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမျပဳဘူးဆိုရင္ ေနာင္ဘ၀လည္းဆက္ မေကာင္းဦးမွာပဲ။ေရွးက ကုသိုလ္ေတြနည္းခဲ့ေပမဲ့ အခုဘ၀မွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ထပ္ကာထပ္ကာျပဳေနမယ္ ဆိုရင္ ေနာင္ဘ၀ ေကာင္းမွာပဲ။
ဒီလိုပဲ စိတ္ထားဘက္က ေတြးမယ္ဆိုရင္လည္း ဤကဲ့သို႕ပဲ အေျဖရပါလိမ့္မယ္။ လူဆိုတာ သူ႕ကံနဲ႕သူ၊ ကိုယ္ကံနဲ႕ ကိုယ္ပါ။ အလွခ်င္းသာ ျပိဳင္လို႕ရမယ္...ကံခ်င္းျပိဳင္လို႕ မရနိုင္ပါဘူး။
ကုသိုလ္ဆိုလို႕ အလွဴၾကီးေပးနိုင္မွ ကုသိုလ္မဟုတ္ပါဘူး။ မနက္အိပ္ရာထ ဂုဏ္ေတာ္ပြား၊ ေမတၱာပို႕၊ ၀ိပႆနာေလးမ်ားပြား မ်ားျပီး ကုသိုလ္ယူၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲေနာက္မွ ငါးပါးသီလ ကိုေန႕စဥ္ အထူးေစာင့္ထိန္းျပီး ရွစ္ပါးသီလ၊ ကိုးပါးသီလ တို႕ကိုလည္း ၀တ္တစ္ခုလို ေစာင့္ထိန္းသြားမယ္။ ကိုယ္ရဲ႕စိတ္ထားေလးကိုလည္း ျမင့္ျမတ္ သထက္ျမင့္ျမတ္ေအာင္ တည္ေဆာက္သြားမယ္ဆိုရင္...မၾကာခင္ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ေရာက္လာမွာပါ။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ညခင္း
သေဘာက်သဗ်ာ.. လကၤာေလးကို.... း)...
မွတ္သားစရာ လကၤာေလးပဲဗ်...
လကာၤဖတ္ၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို ဒီ့ထက္ ပိုလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္.
ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.
၀ိပႆနာပြားမ်ားဖုိ႔ေတာ့ နည္းနည္းၾကိဳးစားရဦးမယ္....
စိတ္ေတြက လြင့္တတ္ေတာ့ေလ... ထိန္းရငး္ထိန္းရင္း စိတ္မရွည္ .... :)
ေရွးကေကာင္းလို႕ ခုေကာင္းပါသည္၊ ခုေကာင္း ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္။
ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာ
ထမင္းတစ္ႏွပ္ မကဘူးဗ်
ဒီဆရာေတာ္ ႏွေမ်ာလို႔သာ
သာဓုပါ အရီးညရယ္ သာဓု သာဓု။ ဒီ
ညီမေရ..... ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။။။