၁။ သူမ်ားအေရး ကိုယ့္အေရး
အေရး ႏွစ္ပါး ရွိေလသည္။
၂။ ကိုယ့္အေရးဟာ အၾကီးဆံုးပါ
ဦးစြာ ကိုယ့္ကို ကယ္ရမည္။
၃။ အပါယ္ေလးရြာ မေရာက္ငွာ
ဦးစြာ ကိုယ့္ကို ကယ္ရမည္။
၄။ ေလာဘႏွင့္သာ ခင္ေသရွာ
ေသခါ ျပိတၱာျဖစ္မည္သာ။
၅။ ေဒါသႏွင့္သာ စိုးရိမ္ကာ
ေသရွာ ငရဲေရာက္မည္သာ။
၆။ ေမာဟႏွင့္သာ ေတြေ၀ကာ
ေသရွာ တိရစၦာန္ျဖစ္မည္သာ။
၇။ သုဂတိမွ သုဂတိရ
ကယ္မ မေတာ္ေသးေလျပီ။
၈။ သူ႔ဂတိဟာ လူနတ္ရြာ
ျဗဟၼာရြာတို႕ ျဖစ္ေလသည္။
၉။ သုဂတိဟာ အိုႏွင့္နာ
ေသတာမွ်သာ ရွိေလသည္။
၁၀။ မင္း ခိုးသူေဘး ေရ မီးေဘး
ေဘးေပါင္းမ်ားစြား ရွိေလသည္။
၁၁။ သုဂတိမွ သုဂတိရ
ကယ္မွ သင့္ေတာ္ေပလိမ့္မည္။
၁၂။ နိဗၺာန္ေရာက္ရွာ ေဘးမ်ားစြာ
အို နာေသ လြတ္ ေအးလိမ့္မည္။
၁၃။ နိဗၺာန္ေရာက္ငွာ ၀ိပႆနာ
မွန္စြာ ရႈပြားရေပမည္။
၁၄။၀ိပႆနာဆိုတာ ထင္ရွားရာ
ေပၚရာ ခႏၶာ ရႈရမည္။
၁၅။ ၾကိဳးစား၍သာ ရႈပြားပါ
ဘယ္ခါ မေမ့သင့္ေလျပီ။
၁၆။ ေသခါနီးလွ ခ်ိန္ေရာက္မွ
ေနာင္တ မပူသင့္္ေလျပီ။ ။ ( ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ၾကီး ဘဒၵႏၱပညာေဇာတ)
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ညခင္း
တကယ့္ကို အႏွစ္သာရျပည့္၀လြန္းတဲ့ ဆံုးမစာေလးဗ်ာ.... ဒီစာကို ပရင္ပထုတ္ကူးသြားခ်င္တယ္..ခြင့္ျပဳပါ...
မွတ္သားစရာပို႔စ္ေလးကို ဘေလာ႔မွာတင္ခြင္႔ၿပဳပါေနာ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။