ထင္းေခြမၾကံဳေရခပ္ၾကံဳ

တစ္ခါတုန္းက ဥတၱရာပထတိုင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ ခရီးတစ္ခုထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ခရီးသြားေနတုန္းမွာ ေနကသိပ္ပူေတာ့ ေရကလည္း ဆာလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နီးရာသစ္ပင္ရိပ္ေအာက္ကို ၀င္နားလိုက္ပါတယ္။ သစ္ပင္ေအာက္မွာ သူ႕လိုပဲ သာ၀တၱိျပည္သား လူစိမ္းတစ္ေယာက္ကလည္း ကြမ္း၀ါးရင္း ေနပူခိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဥတၱရာပထတိုင္းသားက ၾကိဳေရာက္ေနတဲ့ လူစိမ္းကို ေရေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြရယ္ ေရေလးဘာေလးမပါဘူးလား၊ ပါရင္ နည္းနည္း ေလာက္ေပးစမ္းပါ၊ ေရသိပ္ဆာေနလို႕ပါ… မပါဘူး......ဒါျဖစ္ရင္လည္း မိတ္ေဆြရယ္ ၊ ေရဆာလြန္းလို႕ ကြမ္းေလးတစ္ယာ ေလာက္ေပးပါ......... အိုး…ဒီအတိုင္းေတာ့ ဘယ္ရမလဲ၊ ေလးအသျပာေပးရမယ္....ရပါတယ္ ေလးအသျပာေပးပါ့မယ္

ေျပာျပီး ေလးအသျပာကို ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဥတၱရာပထတိုင္းသားက ေရဆာေျပအျဖစ္ ကြမ္းကို ၀ါးပါေတာ့တယ္။တကယ္ေတာ့ ကြမ္းတစ္ယာဟာ ေလးအသျပာ မတန္ပါဘူး၊ လိုေနမွန္းသိလို႕ ပံုမွန္ေစ်းထက္အဆမ်ားစြာ တင္ေရာင္းလိုက္တာ ပါ။

အေမာေျပေတာ့ ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ ဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ႏွစ္ကာလေတြၾကာသြားေရာပဲ ဆိုပါေတာ့။တစ္ေန႕ေသာအခါမွာေတာ့ ပင္လယ္ျပင္မွာ ခရီးထြက္ရင္း သူတို႕ႏွစ္ဦးဟာ သေဘၤာတစ္စီးမွာ ျပန္ဆံုၾကျပန္ပါတယ္။

တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ စီးလာတဲ့သေဘၤာက ေမွာက္သြားပါေလေရာ၊ ခရီးသည္ေတြဟာ ပင္လယ္ထဲမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႕ ကူးေနၾကပါတယ္။ ဥတၱရာပထတိုင္းသားကေတာ့ ကံေကာင္းစြာ ပ်ဥ္ခ်ပ္ တစ္ခုကိုရလိုက္ပါတယ္။

ရလာတဲ့ ပ်ဥ္ခ်ပ္နဲ႕ ကူးရင္း သူနဲ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႕ ေရထဲနစ္လုနစ္ခင္ ျဖစ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္က သူ႕ကို ကြမ္းတစ္ယာကို ေလးအသျပာနဲ႕ေရာင္းခဲ့တဲ့သူပါ။

ဒီေတာ့ ဥတၱရာပထ တိုင္းသားက…

ဒီမိတ္ေဆြဟာ ငါ ေရငတ္ေနတုန္းက ကြမ္းတစ္ယာေရာင္းဖူးတယ္ ။ ေက်းဇူးရွိခဲ့ဖူးတဲ့ မိတ္ေဆြပဲ ဆိုျပီး သူ႕ရဲ႕ပ်ဥ္ခ်ပ္ကို ထိုးေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။

ဒီသီဟို႒္ ၀တၱဳေလးကို ဖတ္ရင္း ရင္ထဲမွာ ထင္းေခြမၾကံဳေရခပ္ၾကံဳ ဆိုတာေလး သတိရမိပါတယ္။ ဒါအျပင္ သူတစ္ထူးရဲ႕ အျပစ္ကို မျမင္ပဲ ေက်းဇူး ကိုသာ ထင္ရွားစြာမွတ္သားထားသူရဲ႕ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္ကို ေလးစားမိသြားပါတယ္။ကမၻာၾကီးဟာ အမွန္တကယ္လံုးျပီး ႏွစ္ဆယ္သံုးႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း ဒီဂရီတိမ္းေစာင္းျပီး ၂၄ နာရီ ပတ္လည္ ေနခဲ့ရိုးမွန္ရင္ ေက်ာခိုင္းျပီး ခြဲခြာသြားတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးဟာ တစ္ခ်ိန္ခိ်န္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျပီး ျပန္ေတြ႕ၾကလိမ့္မယ္တဲ့။ အခ်စ္၀တၱဳဆရာေရးဆရာေတြက သိပၸံသဘာ၀ နဲ႕ ယွဥ္ေရးၾကတာ ကိုဖတ္ဖူးပါတယ္။

ကံၾကမၼာသေဘာတရားအရလည္း လူႏွစ္ေယာက္ဟာ နိဗၺာန္မရေသးသမွ် တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ တစ္ေနရာရာမွာ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုၾကရဦးမွာပါ။ အဲဒီလို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျပန္လည္ ဆံုၾကရတဲ့အခါ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာေတြ နဲ႕ ဆံုၾကမလဲ…ခြဲခြာျခင္း ေ၀းကြာျခင္းေတြနဲ႕ တစ္ေန႕တစ္ခိ်န္ ကံအားေလ်ာ္စြာ ျပန္ဆံုၾကရင္ျဖင့့္…အျပံဳးေတြနဲ႕ ႏွဳတ္ဆက္နိုင္ဖို႕ လိုပါတယ္။

သူေတာ္ေကာင္း

စိတ္ထားရွည္ကာ မၾကြား၀ါ
ထိုဟာ သူေတာ္ေကာင္း
မျပင္း ေဒါသ မာန္မာန
ကင္းက သူေတာ္ေကာင္း
ေက်းဇူးသိျမင္ ျပန္ဆပ္လွ်င္
ေခၚတြင္ သူေတာ္ေကာင္း
ဂုဏ္ျပိဳင္ တုပ မျပဳက
ေခၚရ သူေတာ္ေကာင္း
ကိုယ္က်ိဳးကိုသာ မရွာတာ
ထိုဟာ သူေတာ္ေကာင္း
သူ႕အျပစ္မ်ား မေျပာျငား
ေခၚျငား သူေတာ္ေကာင္း
သူ႕အျပစ္မ်ား မွတ္မထား
ေခၚျငား သူေတာ္ေကာင္း
မေကာင္းမႈ၌ မႏွစ္ျခိဳက္
ေခၚထိုက္ သူေတာ္ေကာင္း
ေကာင္းမႈျမင္ဟာ ၾကည္၀မ္းသာ
ထိုဟာ သူေတာ္ေကာင္း
သည္းခံမ်ားစြာ အရာရာ
ထိုဟာ သူေတာ္ေကာင္း
ဂုဏ္ႏွစ္မ်ားစြာ ရွိေလတာ
ေျပာငွာ မကုန္ေတာင္း။ ။
(ဓမၼဒူတ ဆရာေတာ္ၾကီး ေဟာၾကားေသာတရားေဆာင္ပုဒ္မ်ား)

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ညခင္း