အိပ္ရာက ဆတ္ခနဲ လန္႕နိဳးလာ၏။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၂နာရီတိတိ။ အင္းအိပ္ရာ၀င္တာ ၁၂နာရီဆိုေတာ့ အိပ္တာ ၂နာရီပဲ ရွိေသးတာပဲ။ အိမ္မက္ထဲတြင္ အိပ္မက္ဆိုးျမင္မက္ျပီ လန္႕နိဳးလာျခင္းပင္။ အဲဒီမွာတင္ ဆက္အိပ္လို႕မရေတာ့ပါ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိေလသည္။
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ ေလာကတြင္ လူတိုဟာ မည္သူ႕ကို အခ်စ္ဆံုးလဲ။ အျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အခ်စ္ဆံုးဟု ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဒါညာတာ ေသခ်ာသည္။ မိမိကိုယ္ကို ေလာက္ဘယ္သူ႕ကို ပိုခ်စ္နိုင္ပါမည္နည္း။ ဟုတ္သည္။ မိမ္ိကိုယ္ကို မိမိ အခ်စ္ဆံုး။ဒါကေရာ ေသခ်ာသတဲ့လား။
မနက္က ဖုန္းသတင္းအရ ကြၽန္မ ေဆြမ်ိဳးတစ္ဦးနာေရး သတင္းကို ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ထုိသူႏွင့္ ဆက္စပ္မိတဲ့အေၾကာင္းအရာမ်ားဆီအေတြးေရာက္သြားပါတယ္။က်န္းမာေရးပညာေပး ေဟာေျပာပြဲ မ်ားတြင္ပညာေပး ေဟာေျပာခဲ့ဘူးသ တစ္ဦး အေၾကာင္းပါ…။
သူေျပာခဲ့ဘူးသည့္စကားမ်ားကို ျပန္လည္ၾကားေရာင္မိပါသည္။ အဆုတ္နာေရာဂါ ၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္း၊ ႏွလံုးပုပ္ေရာဂါ ကင္ဆာေရာဂါေပါင္းစံု ရေစတတ္တဲ့အဲဒီေလာက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ ေဆးလိပ္ကို လူသတ္ေကာင္ တစ္ေယာက္လို သေဘာထားျပီး ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ဖို႕ လိုမယ္။ အင္း ဒီလိုေျပာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕က မယ္။ သူမ်ားကို က်ေတာ့ ဒီလိုေရွာင္ရမယ္၊ ဟိုလို ေရွာင္ရမယ္နဲ႕ ဆရာၾကီး က်ေတာ့ ခုနတုန္းက ေဟာေျပာပြဲ မစခင္ တစ္လိပ္ျပီး တစ္လိပ္ ေသာက္ေနက်ေတာ့ ဘယ္လို ေျပာရမလဲ ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့။ မွန္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေသာက္တယ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေသာက္လာေတာ့ျဖတ္လို႕ မရေတာ့ဘူး။ အရမ္းစြဲေနျပီ၊ က်ဳပ္တင္မကဘူး၊ ဟိုေရွ႕နားေထာင့္နားက အဘိုးၾကီးေတြလည္း ေဆးလိပ္ေလးေတြကိုယ္စီ ကိုယ္စီနဲ႕ဖင္ထဲက မီးခိုးထြက္ေအာင္ ဖြာရႈိက္ေနၾကတာ၊ ကိုင္း က်ဳပ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ ေဆးလိပ္ခ်ိဳးေတြကေတာ့ ေသမထူးေနမထူးျဖစ္ျပီ၊ အခုမွေတာ့ျဖတ္လို႕လည္းမရေတာ့ဘူး ၊ ေသခါနီးျပီ မဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ့ ဆက္ေသာက္ၾက၊ ရဲေဘာ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ေရာ က်ဳပ္ေရာ ဒီေဆးလိပ္က ေပးတဲ့ ေရာဂါတစ္ခုခုနဲ႕ မၾကာခင္မွာ မာကလီးယားမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီေတာ့ အားမေလွ်ာ့နဲ႕ မေသခင္ ေလးမွာ အးရပါးရ ဆက္ေသာက္၊ ဒါေပမဲ့ ေဆးလိပ္ မေသာက္တတ္ေသးတဲ့ လူငယ္လူရြယ္ေတြ အားလံုး ေဆးလိပ္ရဲ႕ ေဘးဆိုးၾကီးေတြကေန လြတ္ေအာင္ ေဆးလိပ္ကို ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ၾကဖို႕၊ ကြြၽန္ေတာ္တို႕လို မမိုက္မဲၾကဖို႕ အထူးသတိေပးလိုပါတယ္ …။ ကဲ ဒီလို က်န္းမာေရး ေဟာေျပာပြဲေတြမွ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ အာ၀ဇၹန္း ရႊင္ရႊင္နဲ႕ က်န္းမာေအာင္၊ အသက္ရွည္အာင္ မည္သို႕ေနထိုင္ စားေသာက္ေလ့က်င့္ခန္း ေတြလုပ္ရမည္ကို အကြက္က်က် ေဟာေျပာခဲ့သူ…။ ထိုကဲ့သို႕လူမ်ိဳးပင္ ….မိမိအခ်စ္ဆံုးဆိုေသာ မိမိကိုယ္ကို မေသေသေအာင္ သတ္ေနတာ မဟုတ္လို႕ ဘာလုပ္တာလဲ၊ ဒါဟာ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်စ္တာလား။
ဒီလိုနဲ႕ ဆက္ေတြးျဖစ္ေတာ့ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ေပါ…။လူတို႕သည္ ဘ၀တြင္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုကိုေတာ့ စြဲလန္းမိတတ္၏။ စြဲလမ္းရင္းမွ ခ်စ္သြားၾက၏။ မ်က္ကန္းခ်စ္ျဖင့္ တစ္စံုတစ္ရာကို ခ်စ္သြားၾကသည္မွာ မိမိအသက္ကိုေတာင္ မိမိ မငဲ့ကြက္ေလာက္ေအာင္ပင္။ အံ့ၾသဖို႕ မေကာင္းဘူးလား။ ေလာကတြင္ သိသည္က တျခား၊ က်င့္သည္က တစ္ျခား၊ အသိႏွင့္အက်င့္ တို႕ တစ္ထပ္တည္းက်ဖို႕သည္မွ်ေလာက္ေအာင္ပင္ခက္ခဲေနသလား။ ပညာတတ္သည္က တစ္ျခား ပညာရွိသည္ကတစ္ျခား၊ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္တတ္ပါေစ တကယ့္လက္ေတြ႕ မက်င့္သံုးနိုင္ လွ်င္ထိုသူကို ပညာရွိသည္ဟု မေခၚနိုင္ပါ။
သူမ်ားေတြကိုေတာ့ ေျပာေနသည္။ မိမိကေရာ ပညာရွိလား ပညာတတ္လား၊ ေလာကၾကီးသည္ ကေမာက္ကမ နိုင္၏။သူမ်ားကိုၾကည့္သည့္မ်က္လံုး ႏွင့္ ကိုယ္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္သည့္မ်က္လံုး တူပါ့မလား။ ကိုယ့္္ကိုယ္ကိုယ္ က်ေတာ့ အဟုတ္အမွန္ဟုသာ ထင္တတ္သည္။ မိမိကို ေ၀ဖန္ၾကလွ်င္လည္း မိမိမွန္ေၾကာင္း ပညာတတ္ပီပီ လွပေသာ ဆင္ေျခမ်ားကိုလည္း ကတ္သီးကတ္သတ္ ေပးတတ္သည္ မဟုတ္ပါလား။
ေတြးေန၊ ေငးေန၊ ေရးေနသည္မွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာတယ္မသိဘူး၊ သူအခ်စ္ဆံုးကေတာ့ ေဆးလိပ္ေပါ့။ ကြၽန္မ အခ်စ္ဆံုးကေရာ….။
0 - Comment:
Post a Comment