၀ါကြၽတ္အခါမွာ ျမတ္စြာဘုရားထံကို အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က လာေရာက္ၾကည္ညိဳဖူးေျမာ္ၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ိဳးစံု ကိုေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြ...ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးဖို႕လာရင္း ရြာတစ္ရြာကို ေရာက္ပါတယ္...ရြာသားမ်ားက ဆြမ္းဖိတ္ျပီး မြန္းမတည့္မီ ဆြမ္းကပ္နိုင္ေအာင္ ဆြမ္းခ်က္ၾကပါတယ္။ ဆြမ္းခ်က္ရာမွာ မီးရွိန္ျမင့္ေတာ့ မီးေတာက္က စားဖိုေဆာင္ ကိုစြဲေလာင္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ စားဖိုေဆာင္ က ပစၥည္းေတြပါမီးကူးရာ ကရြတ္ေခြတစ္ခုကို မီးေလာင္ပါတယ္။ မီးေလာင္တဲ့အခါ ေလဟပ္ေတာ့ ကရြတ္ေခြက အထက္ကိုပ်ံတက္သြားပါတယ္။ အဲေနာက္...မီးေလာင္ေနတဲ့ ကရြတ္ေခြဟာ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံေနတဲ့က်ီး ကိုတည့္တည့္၀င္တိုးျပီး မီးကြင္းစြပ္သလို ျဖစ္ကာ က်ီးလည္း မီးေလာင္ျပီး ေသရွာပါတယ္။ မီးေလာင္ေနတဲ့ ကရြတ္ေခြနဲ႕ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံေနတဲ့က်ီး ဘယ္လိုမွ မနီးစပ္ပါဘူး။ အဲလို ထူးျခားတဲ့ အေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားသခင္က ေလွ်ာက္ထားၾကသူမ်ားကို အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္ျပီး ေျဖဆိုေတာ္မူပါတယ္။ က်ီးမျဖစ္ခင္ ဘ၀တုန္းက လူျဖစ္ခဲ့ပါသတဲ့။ အဲဒီ လူက လယ္သမားျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕မွာ ႏြားကပ္တစ္ေကာင္ရွိပါတယ္။ သူဟာ သူ႕ႏြားကို ခိုင္းလို႕မရတိုင္း အျမဲတေစစိတ္ဆိုးေနပါတယ္။ ႏြားက သြားရင္းနဲ႕၀ပ္ခ်ျပီး ေပေနတာ စတဲ့ ႏြားကပ္ ႏြားဖဲ့မ်ားလုပ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ေလ့ရွိပါသတဲ့။
အဲဒီေတာ့ စိတ္ဆိုးလြန္းတာေၾကာင့္ လယ္သမားဟာ ေကာက္ရိုးကို က်စ္ျပီးႏြားလည္ပင္းမွာ ပတ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မီးရႈိ႕လိုက္ေတာ့ ႏြားဟာမီးေလာင္ျပီး ေသရပါတယ္။ လယ္သမားကေတာ့ အဲဒီ ဘ၀မွာ ေသတဲ့အခါ ငရဲကိုက်ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕ႏြားကို သူမီးရႈိ႕ခဲ့တဲ့အတိုင္း က်ီးဘ၀မွာ အၾကိမ္၇ၾကိမ္ မီးေလာင္တဲ့ ကရြတ္ေခြစြပ္ျပီး ေသရပါတယ္တဲ့။ သူ႕အကုသိုလ္အရွိန္မကုန္မခ်င္း အဲဒီလိုေသေနရဦးမွာပါပဲ။
က်ီးျဖစ္ပါလွ်က္ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံေနပါလ်က္ သူ႕အကုသိုလ္က သူ႕ကိုတူေသာအက်ိဳးေပးတဲ့အေနနဲ႕ လည္ပင္း မီးကြင္းစြပ္ ျခင္းပါ။ ဒီလိုေသရတာဟာ ဘယ္သူ႕အျပစ္ေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူ႕အျပစ္ေၾကာင့္သာ သူခံရတာပါပဲလို႕ ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္းလင္းျပေတာ္မူပါတယ္။
အဲဒီလို ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္းလင္းေဟာေျပာတာကို နာၾကားရတဲ့သူမ်ားဟာ သူ႕ပါရမီအခံအတိုင္း အကြၽတ္တရားရၾကပါတယ္။ သံေ၀ဂဥာဏ္မ်ားရၾကပါတယ္။ ရဟန္းတစ္ပါးက ေၾကာက္စရာေကာင္းလွ ပါတယ္ဘုရား။ ၀ဋ္ဆိုတာ ေကာင္းကင္မွာေနေန၊ ေရထဲမွာေနေန၊ ေျမျပင္ေပၚမွာပဲေနေန ေျပးလို႕လည္း မလြတ္နိုင္ပါကလား ဘုရားလို႕ ေလွ်ာက္ထားပါသတဲ့။
ျမတ္စြာဘုရားကလည္း ခ်စ္သား လူေတြဟာ မိမိကိုယ္တိုင္ က်ဴးလြန္ထားတဲ့အျပစ္မ်ားက လြတ္ေအာင္ ပုန္းေရွာင္ဖို႕ ေနစရာမရွိဘူးလို႕ မိန္႕ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ လာဘ္ ရတာ မရတာ၊ ေက်ာ္ေစာသတင္း ရွိတာ မရွိတာ၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းခံရတာ၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္းခံရတာ၊ ဆင္းရဲျခင္းခံရတာ၊ ခ်မ္းသာတာ စတဲ့ ေလာကဓံေတြကို ခံစားရတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူမျပဳ၊ မိမိမႈ ဆိုတာ သိလိုက္ရပါ့မယ္။ အဲလိုသိလိုက္ရင္ျဖင့္ ေနာက္ထပ္အမွား က်ဴးလြန္ဖို႕ အလားအလာနည္းသြား နိုင္ပါတယ္။နို႕မဟုတ္ရင္ျဖင့္ ဒါ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္၊ ဘယ္၀ါေၾကာင့္ ငါျပန္လုပ္လိုက္ရင္ ဘ၀ပ်က္သြားမယ္ စသည္ျဖင့္ ကာယကံေျမာက္ ဘာမွမလုပ္ရေသးရင္ေတာင္ မေနာကံနဲ႕ ၀စီကံအမွားမ်ားကို က်ဴးလြန္မိဖို႕ အလြန္လြယ္ကူပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္မွာ အရင္က အမွားေတြေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနရျပီ၊ ဒီအထဲကေနမွ ထပ္မံမွားျပန္ရင္ သံသရာမွာ လည္လို႕လည္း ဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ အရင့္အရင္က ၀ဋ္ေတြ မေက်ခင္ ေနာက္ထပ္အမွားမ်ားလုပ္ကာ ၀ဋ္အသစ္ေတြ စုမိျပန္ဦးမယ္ ဆိုရင္ နစ္မြန္းသည္ထက္ နစ္မြန္းရမွာ ေသခ်ာပါေတာ့တယ္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ညခင္း
ရဟန္းေတာ္ေတြ...ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးဖို႕လာရင္း ရြာတစ္ရြာကို ေရာက္ပါတယ္...ရြာသားမ်ားက ဆြမ္းဖိတ္ျပီး မြန္းမတည့္မီ ဆြမ္းကပ္နိုင္ေအာင္ ဆြမ္းခ်က္ၾကပါတယ္။ ဆြမ္းခ်က္ရာမွာ မီးရွိန္ျမင့္ေတာ့ မီးေတာက္က စားဖိုေဆာင္ ကိုစြဲေလာင္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ စားဖိုေဆာင္ က ပစၥည္းေတြပါမီးကူးရာ ကရြတ္ေခြတစ္ခုကို မီးေလာင္ပါတယ္။ မီးေလာင္တဲ့အခါ ေလဟပ္ေတာ့ ကရြတ္ေခြက အထက္ကိုပ်ံတက္သြားပါတယ္။ အဲေနာက္...မီးေလာင္ေနတဲ့ ကရြတ္ေခြဟာ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံေနတဲ့က်ီး ကိုတည့္တည့္၀င္တိုးျပီး မီးကြင္းစြပ္သလို ျဖစ္ကာ က်ီးလည္း မီးေလာင္ျပီး ေသရွာပါတယ္။ မီးေလာင္ေနတဲ့ ကရြတ္ေခြနဲ႕ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံေနတဲ့က်ီး ဘယ္လိုမွ မနီးစပ္ပါဘူး။ အဲလို ထူးျခားတဲ့ အေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားသခင္က ေလွ်ာက္ထားၾကသူမ်ားကို အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္ျပီး ေျဖဆိုေတာ္မူပါတယ္။ က်ီးမျဖစ္ခင္ ဘ၀တုန္းက လူျဖစ္ခဲ့ပါသတဲ့။ အဲဒီ လူက လယ္သမားျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕မွာ ႏြားကပ္တစ္ေကာင္ရွိပါတယ္။ သူဟာ သူ႕ႏြားကို ခိုင္းလို႕မရတိုင္း အျမဲတေစစိတ္ဆိုးေနပါတယ္။ ႏြားက သြားရင္းနဲ႕၀ပ္ခ်ျပီး ေပေနတာ စတဲ့ ႏြားကပ္ ႏြားဖဲ့မ်ားလုပ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ေလ့ရွိပါသတဲ့။
အဲဒီေတာ့ စိတ္ဆိုးလြန္းတာေၾကာင့္ လယ္သမားဟာ ေကာက္ရိုးကို က်စ္ျပီးႏြားလည္ပင္းမွာ ပတ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မီးရႈိ႕လိုက္ေတာ့ ႏြားဟာမီးေလာင္ျပီး ေသရပါတယ္။ လယ္သမားကေတာ့ အဲဒီ ဘ၀မွာ ေသတဲ့အခါ ငရဲကိုက်ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕ႏြားကို သူမီးရႈိ႕ခဲ့တဲ့အတိုင္း က်ီးဘ၀မွာ အၾကိမ္၇ၾကိမ္ မီးေလာင္တဲ့ ကရြတ္ေခြစြပ္ျပီး ေသရပါတယ္တဲ့။ သူ႕အကုသိုလ္အရွိန္မကုန္မခ်င္း အဲဒီလိုေသေနရဦးမွာပါပဲ။
က်ီးျဖစ္ပါလွ်က္ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံေနပါလ်က္ သူ႕အကုသိုလ္က သူ႕ကိုတူေသာအက်ိဳးေပးတဲ့အေနနဲ႕ လည္ပင္း မီးကြင္းစြပ္ ျခင္းပါ။ ဒီလိုေသရတာဟာ ဘယ္သူ႕အျပစ္ေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူ႕အျပစ္ေၾကာင့္သာ သူခံရတာပါပဲလို႕ ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္းလင္းျပေတာ္မူပါတယ္။
အဲဒီလို ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္းလင္းေဟာေျပာတာကို နာၾကားရတဲ့သူမ်ားဟာ သူ႕ပါရမီအခံအတိုင္း အကြၽတ္တရားရၾကပါတယ္။ သံေ၀ဂဥာဏ္မ်ားရၾကပါတယ္။ ရဟန္းတစ္ပါးက ေၾကာက္စရာေကာင္းလွ ပါတယ္ဘုရား။ ၀ဋ္ဆိုတာ ေကာင္းကင္မွာေနေန၊ ေရထဲမွာေနေန၊ ေျမျပင္ေပၚမွာပဲေနေန ေျပးလို႕လည္း မလြတ္နိုင္ပါကလား ဘုရားလို႕ ေလွ်ာက္ထားပါသတဲ့။
ျမတ္စြာဘုရားကလည္း ခ်စ္သား လူေတြဟာ မိမိကိုယ္တိုင္ က်ဴးလြန္ထားတဲ့အျပစ္မ်ားက လြတ္ေအာင္ ပုန္းေရွာင္ဖို႕ ေနစရာမရွိဘူးလို႕ မိန္႕ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ လာဘ္ ရတာ မရတာ၊ ေက်ာ္ေစာသတင္း ရွိတာ မရွိတာ၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းခံရတာ၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္းခံရတာ၊ ဆင္းရဲျခင္းခံရတာ၊ ခ်မ္းသာတာ စတဲ့ ေလာကဓံေတြကို ခံစားရတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူမျပဳ၊ မိမိမႈ ဆိုတာ သိလိုက္ရပါ့မယ္။ အဲလိုသိလိုက္ရင္ျဖင့္ ေနာက္ထပ္အမွား က်ဴးလြန္ဖို႕ အလားအလာနည္းသြား နိုင္ပါတယ္။နို႕မဟုတ္ရင္ျဖင့္ ဒါ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္၊ ဘယ္၀ါေၾကာင့္ ငါျပန္လုပ္လိုက္ရင္ ဘ၀ပ်က္သြားမယ္ စသည္ျဖင့္ ကာယကံေျမာက္ ဘာမွမလုပ္ရေသးရင္ေတာင္ မေနာကံနဲ႕ ၀စီကံအမွားမ်ားကို က်ဴးလြန္မိဖို႕ အလြန္လြယ္ကူပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္မွာ အရင္က အမွားေတြေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနရျပီ၊ ဒီအထဲကေနမွ ထပ္မံမွားျပန္ရင္ သံသရာမွာ လည္လို႕လည္း ဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ အရင့္အရင္က ၀ဋ္ေတြ မေက်ခင္ ေနာက္ထပ္အမွားမ်ားလုပ္ကာ ၀ဋ္အသစ္ေတြ စုမိျပန္ဦးမယ္ ဆိုရင္ နစ္မြန္းသည္ထက္ နစ္မြန္းရမွာ ေသခ်ာပါေတာ့တယ္။
~~~~~~~~~~တရားမၾကြယ္၊ အထုပ္ငယ္၊ အပါယ္ေၾကာက္ရသည္။~~~~~~~~~~~ (ေယာဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕သံေပါက္)
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ညခင္း
၀ဋ္.. တယ္လည္း ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္... း(
သမုဒၵရာ အလယ္ ျပႆာဒ္တည္ျပီး ခုိေအာင္းလဲ မလြတ္ႏုိင္ ( န သမုဒၵမေဇၥ်)၊ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ခုိေအာင္းလဲ မလြတ္ႏုိင္ (န အႏၱလိေကၡ)စသည္အားျဖင့္ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ ဘယ္နာမည္ႏွင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံအေၾကြးကိုေတာ့ မလြဲဧကန္ တာ၀န္ယူၾကမွာပါ။
ဟုတ္တယ္ တီတီ ေန႕အိပ္မက္ဆုိ အဲဒီ က်ီးကန္းပုံျပင္ စၾကားဖူးတုန္းက ကိုယ္တစ္ေန႕တစ္ေန႕လုပ္ေနတာေတြထဲမွာ မေကာင္းတာေတြ ဘယ္ႏွစ္ရာခုိင္ႏႈန္းေတာင္ပါေနလဲဆုိျပီး ေသခ်ာေတြးမိသြားတာ
ဒီလို ေမးၾကည့္မိတယ္
ဒီစာ ဖတ္ၿပီး
ဒီတိုင္း ျဖစ္ခ်င္သလားလို႔.... ဟင့္အင္း
ဒီလို ျဖစ္ခ်င္ပါဘူးတဲ့
ဒီေတာ့ ေကာင္းတာေတြ က်င့္မွာလားဆိုေတာ့
ဒီက စဥ္းစားဦးမယ္တဲ့။ မလြယ္။
ဒီ
ေန႔အိပ္မက္ေျပာသလုိပဲ.... :)
ခက္ေတာ့လည္း ခက္တယ္.... :)