၄င္းတို႕ကား ေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးပံုၾကီး၊ သမုဒၵရာ၊ အလိုေလာဘၾကီးသူတို႕ပင္ျဖစ္၏။ ေလာင္ေနေသာမီးပံုၾကီးထဲသို႕ ေလာင္စာထင္းမ်ားဘယ္ေလာက္ပင္ထည့္ထည့္၊ ေတာ္ျပီ တန္ျပီဟူ၍ဘယ္ေတာ့မွ ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္။ ထည့္သမွ်ေတာက္ေလာင္ပစ္မည္သာျဖစ္သည္။
ျမစ္ၾကီးငါးသြယ္၊ ျမစ္ငယ္ငါးရာ ေခ်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာမွ ေရမ်ား ဘယ္၍ ဘယ္မွ်ပင္ ၀င္၀င္ ၊ သမုဒၵရာၾကီးကားဘယ္ေတာ့မွျပည့္ျပီဟုရွိလိမ့္မည္မဟုတ္၊ ၀င္လာသမွ် လက္ခံေနမည္ သာျဖစ္၏။ ထိုအတူ အလိုေလာဘၾကီးသူသည္လည္း ပစၥည္းဥစၥာမည္မွ်ပင္ရရ ေတာ္ျပိတန္ျပီ ဟူ၍ဘယ္ေတာ့မွ ရွိလိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရနိုင္သမွ်ယူေနမည္သာျဖစ္၏။
ေလာဘႏွင့္ပတ္သက္၍ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ကို ညခင္းအဘိုးက ဆက္ေျပာျပခဲ့လို႕ နားေထာင္ခဲ့ဘူးပါတယ္။
တစ္ခါက အလိုေလာဘၾကီးသူတစ္ေယာက္ မ်က္စိလည္လမ္းမွားျပီး ေညာင္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ေအာက္ေရာက္သြားရာ သနားတတ္ေသာ ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္က-
***အိုအသင္လူသား ဘာမ်ား အလိုရွိပါသနည္း***
***ေလာေလာဆယ္ေရသိပ္ငတ္ေနပါတယ္ဘုရား၊ ဒါေၾကာင့္ ေသာက္ေရေအးေအးသာ အလိုရွိ ပါတယ္…။***
***ရေစမယ္ အသင္လူသား …ပါးစပ္ကိုသာ ဟထားပါေလာ့ ဟု*** သူ၏လက္ညွိဳးမွ ေအးျမၾကည္လင္ေသာေရစင္ေရေအးကို တိုက္ရာ ခရီးသြားကအားရပါးရေသာက္သံုးေလ သည္။ေသာက္သံုးရင္းလည္း ေရထြက္ေသာ ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္၏ လက္ညွိဳးကို သေဘာက်ေနမိသည္။
***အသင္လူသား သင့္အလိုဆႏၵျပည့္စံုပါျပီေလာ***
***အသင္နတ္သား စြမ္းနိုင္လွ်င္ ဟင္းေကာင္းေကာင္း ႏွင့္ ထမင္းစားလိုပါေသးသည္ ဆက္လက္ကူညီပါလို*** ဆိုသတဲ့။
***ရနိုင္ေပသည္ အသင္လူသား သန္႕ရွင္းေသာ ဖက္ရြက္တို႕ကိုသာ အသင့္ျပင္ ထားပါေလ။***
ထိုသို႕ေျပာျပီး နတ္၏လက္ညိဳးမွ ထမင္းဟင္းမ်ားထြက္က်ေပးျပန္ပါသည္။ ထမင္းဟင္းမ်ား စားေသာက္ျပီးေနာက္ ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္ ျမန္ျမန္ကြယ္ေပ်ာက္သြားမည္ကို ေၾကာက္ေသာ လူသားက အသင္နတ္မင္း ကူညီလက္စနဲ႕ ဆက္ျပီးကူညီပါဦး၊
***လူေလာကျပန္ေရာက္ရင္ အရင္ အႏွီးလုပ္စားရန္အတြက္ ေငြသားမ်ားကို ဖန္ဆင္း၍ေပးေတာ္မူပါဦး။***
***အသင္လူသား၏ ဆႏၵျပည့္၀ပါေစ*** ဟုဆိုကာ နတ္၏ လက္ညွိဳးမွ ေငြသားမ်ားထြက္က် လာျပန္သည္။ ေငြမ်ားကို သိမ္းယူျပီးေနာက္ သြားဖို႕ ျပင္ဆင္ေနေသာ နတ္သားကို လူသားက…
***အုိ အသင္နတ္သား၊ သိမ္းဆည္းေသာအခါ လြယ္ကူေသာ စိန္ေရႊပတၱျမားတို႕ကို လည္း တစ္ဆက္တည္း ေပးခဲ့ပါဦး။***
အသင္ လူသား သင္၏ ေလာဘကား ၾကီးမားေပစြ၊ သို႕ေသာ္ ကူညီလက္စနဲ႕ ကူညီပမည္။ ဟုဆိုကာ ကူညီလိုက္ျပန္တယ္။
ရတနာမ်ားကိုသိမ္းဆည္းေနေသာလူသားကို ၾကည့္ျပီး နတ္က-
***အသင္လူသား ဆႏၵကားျပည့္၀ေလာက္ျပီ ဟု*** ကႊၽန္ပ္ထင္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ သြားခြင့္ျပဳပါေတာ့လို႕ ေျပာသတဲ့။
ထိုအခါ တနင့္တပိုးသိမ္းဆည္းေနေသာ ေလာဘ လူသားေနာက္ဆံုးေတာင္း ဆိုလုိက္တာကေတာ့-
***နတ္မင္းၾကီး ခင္ဗ်ား ေရြေငြရတနာမ်ားက ဘယ္ေလာက္ပင္မ်ားမ်ား သံုးပစ္လိုက္ရင္ ကုန္သြားမွာ ပါခင္ဗ်ာ၊ ဒါေၾကာင့္ လိုခ်င္တာမွန္သမွ်အကုန္ထြက္ေနတဲ့ နတ္မင္းရဲ႕ လက္ညွိဳးကို ျဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ားဟူ ***သတည္း။
လူ႕အလိုနတ္မလိုက္နိုင္ဆိုေသာ စကားသည္ ထိုပံုကမ်ား စခဲ့ေလသလားမသိ။ နတ္သားမွာ လူသား၏ ေလာဘကို ေၾကာက္ရွာလြန္းသျဖင့္ ခ်က္ျခင္း ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ကာ ထြက္ေျပးရပါေတာ့သည္။ ရေလ လိုေလ အိုတေစၦ ဟူေသာစကားသည္ ေလာဘ အတြက္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုပံုျပင္ေလးက တဆင့္ ရရွိလာရတဲ့ အသိဥာဏ္ကေတာ့…ေလာဘသည္ ေမြးျမဴထားရမည့္ အရာမဟုတ္၊ ပယ္သတ္ရမည့္ အရာသာျဖစ္သည္ဟု ……
အားလံုးျပံဳေပ်ာ္နိုင္ၾကပါေစ။
ညခင္း
က်ေနာ္သာဆုိရင္ လုိတရ ဆုတခုပဲ ေတာင္းမွာ
အဲဒီသူမုိ႔ ဦးေႏွာက္မရွိတခုၿပီးတခုေတာင္းတာ
ဟုိနတ္ကလဲ သူမုိ႔ဗ်ာ က်ေနာ္သာနတ္္ဆိုရင္
အဲဒီလုိလူမ်ဳိး ရုိက္ကုိသတ္ပစ္မွာ ဘယ္နဲ႔ဗ်ာ
မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ တခုခုၿပီးေတာင္းေနတယ္ သူ႕
ပေထြးထင္ေနလားမသိဘူး။ ဟိဟိ