ဦးကပ္ေစးနဲ႕ တန္ခိုးရွင္

0



ဘာနံ႕ပါလိမ့္........ေၾသာ္လက္စသတ္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ အိုးကင္းနဲ႕ေၾကာ္တဲ့မုန္႕ကို ေၾကာ္စားေနတာကိုး။ အင္းးးးဒီအနံေလးရေတာ့ ငါငယ္ငယ္က မယ္မယ္ေၾကာ္ေကြၽးတဲ့ အိုးကင္းေၾကာ္မုန္႕ေလးစားခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာတယ္။ သူေဌးၾကီး မစၦရိယ ဆက္ေလ်ာက္ လာေသာ္လည္း သူအေတြးေတြက ဆက္လက္ပါလာျမဲပဲ။ အိမ္ေရာက္ရင္ မိန္းမေျပာျပီး လုပ္စားရင္ေကာင္းမလား။ ဟင္....ဒါလည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး ငါအိမ္ကလူေတြက စားခ်င္ေနအုန္းမွာ မုန္႕ေတြအမ်ားၾကီးလုပ္ရင္ ဆန္၊ ေထာပတ္၊ တင္လဲေတြလည္း အမ်ားၾကီးကုန္မွာ ငါ့အသျပာေတြ ထိခိုက္လိမ့္မယ္။ ပါးစပ္ပိတ္ေနလိုက္တာပဲေကာင္းမယ္။

ဒီလိုနဲ႕အိမ္ေရာက္ေတာ့ စားခ်င္စိတ္က ေဖ်ာက္မရ။ သလြန္ေပၚမွာ အလူးလူးအလိမ့္လိမ့္နဲ႕ သက္ျပင္းေတြခ် ေနေလရဲ႕။ ဒါကို သူ႕မိန္းမက ျမင္ေတာ့ ရွင္ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ က်မကို စိတ္ဆိုးလို႕လား၊ အိမ္က အေစအခိုင္းေတြေၾကာင့္လားေမးေပမဲ့ အေျဖက ထြက္မလာဘူး ေျပာလိုက္လို႕ ခ်က္ခ်င္းထေၾကာ္ေပးရင္လည္း ကုန္က်စရိတ္ကမ်ားမည္ေပါ့။ ဒါကို မိန္းမျဖစ္သူကလည္း လက္မေလ်ာ့ပဲဆက္ေမးျပန္ပါတယ္။ အဲေတာ့မွ ငါမွာ ျပင္းျပင္းျပျပ ဆႏၵတစ္ခုရွိေနတာ ....အေၾကာင္းစံုကိုေျပာျပ ေလေတာ့တယ္။ သူေဌးၾကီးစကားအဆံုးၾကေတာ့  မိန္းမျဖစ္သူက ရယ္ပါတယ္။ ရွင္လို ကုေဋရွစ္ဆယ္ၾကြယ္၀တဲ့ သူေဌးၾကီးတစ္ေယာက္က အိုးကင္းေၾကာ္မုန္႕စားခ်င္တာ ဒီေလာက္ထိခက္ခဲေနတာ ရယ္စရာေပါ့။ 

ဒီေလာက္ခက္ခဲစရာမလိုပါဘူး ေၾကာ္ေကြၽးမယ္။ ေဟာဒီ သကၠာရရြာတစ္ရြာလံုးစားရေအာင္ကို ေၾကာ္မယ္။ မလုပ္နဲ႕......ဒါဆို လမ္းတစ္လမ္းစာေၾကာ္လိုက္မယ္ရွင္... လက္ကာပီး တားျပန္တယ္။ဒါဆိုလည္း တစ္အိမ္လံုးစာေလာက္ေတာ့ ေၾကာ္မယ္ေနာ္....ဒါလည္းနည္းတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒါဆို ရွင္ဘယ္ေလာက္ေၾကာ္ေစခ်င္တာလည္း သားအမိသားအဖ စားရံုပဲလားဆိုေတာ့ သားသမီးေတြကို ဘာလို႕ ထည့္ေၾကာ္ေနမလဲ ...ဒါဆို ၂ေယာက္စာ ...၂ေယာက္စာေရာဘာလုပ္မွာလည္း ရွင္မက ငါလို စားခ်င္စိတ္ရွိတာမဟုတ္ဘူး ငါတစ္ေယာက္တည္းစားဖို႕ နည္းနည္းပဲေၾကာ္တဲ့ ဆန္နည္းနည္း ေထာပတ္နည္းနည္း၊ တင္လဲ နည္းနည္း ယူျပီး ဘံု၇ဆင့္ျပႆာဒ္ေပၚမွာ တက္ေၾကာ္၊ အဲဒီေပၚမွာပဲ အရသာခံစားေတာ့မယ္ လို႕ ေျပာပါတယ္။

အိုးကင္းမုန္႕ေၾကာ္ေလးစားဖို႕  ဘံု၇ဆင့္တက္ျပီး  ျပႆာဒ္တစ္ခါးေတြ အကုန္ပိတ္ျပီး အေပၚဆံုးထပ္ ျပတင္းေပါက္တစ္ေပါက္သာဖြင့္ျပီး အရသာခံစားဖို႕ ေစာင့္ဆိုင္း ေနပါတယ္။  အဲဒီလို စိုင္းျပင္းေနစဥ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူတယ္။ တန္းခိုးေတာ္ အနႏၱ ရွိသည္ႏွင့္အညီ အဘိညာဥ္တန္ခိုးျဖင့္ သူေဌးၾကီး၏ အျခင္းအရာကို အျဖစ္အပ်က္ကို ဆင္ျခင္သိရွိေနခဲ့ေလတယ္။  သို႕ျဖစ္၍ တန္ခိုးအရာမွာ ဧတဒဂ္ရေသာ ရွင္မဟာေမာ၈ၢလႅာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကို ေခၚယူလ်က္.... အဲဒီ အလြန္ကပ္ေစးနဲတဲ့ သူေဌးမစၦရိယ သူတစ္ပါးကို ေကြၽးရမွာ စိုးလို႕ ဘံုခုႏွစ္ဆင့္ေပၚတက္ေၾကာ္ခိုင္းေနတယ္။ အဲဒီသူေဌးထံအေရာက္သြားျပီး သင့္ရဲ႕ တန္ခိုးနဲ႕ ဆံုးမခဲ့ပါ။ ျပီးေတာ့ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ေရာက္ေအာင္ သူေဌးလင္မယားနဲ႕အတူ ယူေဆာင္ခဲ့ေပေတာ့၊ ငါဘုရားနဲ႕ တကြ ရဟန္းငါးရာ အဲဒီ သူေဌးမုန္႕နဲ႕ပဲ ဆြမ္းစားၾကမယ္ လို႕မိန္႕ေတာ္မူေလတယ္။

ရွင္မဟာေမာ၈ၢလႅာန္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးလည္း တန္းခိုးအစြမ္းျဖင့္ ျပႆာဒ္သို႕ေရာက္သြားျပီး ေလသာျပတင္းနားမွာ စ်ာန္ျဖင့္ရပ္ေတာ္မူေနတယ္။ သူေဌးရင္ထဲထိတ္ခနဲျဖစ္သြားတယ္။ ငါ့ရဲ႕မုန္႕ကို ေတာင္းစားမွာစိုးလို႕ အလွဴခံမွာ စိုးလို႕ ဒီေပၚမွာ လာျပီးေၾကာ္စားတာေတာင္ အလြတ္မေပးပါလား ဆိုျပီး ဖ်စ္ေတာက္ဖ်စ္ေတာက္ေျပာရင္း ေသာကေတြပြားေနတာေပါ့။

ကိစၥမရွိဘူး ရွင္ရဟန္း ေကာင္းကင္ေလထဲ ရပ္ျပရံုမကလို႕ ေလထဲမွာ စၾကၤံေလ်ာက္ျပေနေတာင္ က်ဳပ္ကလွဴဖို႕ ေ၀းေသးတယ္။ ရွင္မဟာေမာ၈ၢလႅာန္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးလဲ ေလသာျပတင္း၀ နားေလထဲမွာပင္ လူးလာေခါက္ျပန္ေလ်ာက္ျပေလတယ္။သင္ခုလို စၾကၤေလ်ာက္ျပရံုမက ေလထဲ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ျပေနလည္း က်ဳပ္ကမလွဴနိုင္ဘူး ရွင္မဟာေမာ၈ၢလႅာန္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ သူေဌး ဆိုသည့္အတိုင္း ထိုင္ေတာ္မူေနလိုက္ျပန္တယ္။ ထပ္ေျပာျပန္၍ ေလသာျပတင္းေပါက္ေဘာင္၌ ရပ္ေလတယ္။ 

ဒါတင္မကပဲ  မီးခိုးေတြ လြတ္ျပရင္ေတာင္ မလွဴေရးခ်မလွဴပါတဲ့။ ရွင္မဟာေမာ၈ၢလႅာန္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး မီးခိုးလံုးေတြ ထုတ္လြတ္ေလေတာ့ မ်က္လံုးမ်ား အပ္မ်ားျဖင့္ ဆြသကဲ့သို႕ ခံစား မ်က္ရည္ေတြက်ျပီး မီးခိုးေတြထုတ္လြတ္ျပီး မီးပါ ထေတာက္ေနရင္ ငါအိမ္တစ္အိမ္လံုး ျပာက်ကုန္ေတာ့မွာပဲ ဆိုျပီး တစ္ခ်ပ္ေလာက္ေတာ့လွဴမယ္ ဒါမွ ဒီကျပန္ၾကြမွာ ကဲကဲရွင္မ တစ္ခ်ပ္ေၾကာ္ကြာ မၾကီးေစနဲ႕။ မုန္႕ေတြေလ်ာ့၊ ေသးေသးပဲေၾကာ္။

မုန္႕ႏွစ္အနည္းငယ္ကို ဒယ္အိုးထဲ ထည့္လိုက္ေသာလည္း မုန္႕သည္ ရွဲခနဲျမည္ကာ အၾကီးၾကီးျဖစ္ျပီး ဒယ္အိုးပင္ေက်ာ္လြန္သြားတယ္။ ဟာ...ဒီမိန္းမေတာ့ ေပး ငါကိုယ္တိုင္မုန္႕ႏွစ္ထည့္မယ္ ေယာက္မေပး ဆိုျပီး၀င္ေၾကာ္လိုက္တာ ေစာေစာက မုန္႕ထက္ေတာင္ ပိုၾကီးသြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ မုန္႕ႏွစ္နည္းနည္းထည့္လဲ မုန္႕ကပိုပိုၾကီးလာကာ သူေဌးၾကီး လက္ေျမွာက္လိုက္ရေလေရာ။

ကဲ ရွင္မေရ ဘာမွ မလုပ္နဲ႕ေတာ့ အဲဒီအၾကိးထဲက တစ္ခ်ပ္ကိုသာ လွဴလိုက္ေပေတာ့ဆိုေတာ့ သူ႕ဇနီးက မုန္႕တစ္ခ်ပ္ကို ေတာင္းထဲမွ ယူေလတဲ့အခါ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ခြာမရပဲ ကပ္ေနေလတယ္။ သူေဌးၾကီးကုိယ္တိုင္ခြာေတာ့လည္း မုန္႕ တစ္ခ်ပ္ဘယ္လိုမွ ခြာမရဘူး ၂ေယာက္တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ ကိုင္ျပီးခြာေသာလည္း မည္သို႕မွ်ခြာမရဘူး။ သူေဌးလည္းေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္သြားတယ္ မုန္႕စားခ်င္စိတ္ေတာင္ေပ်ာက္သြားတယ္။ ေတာ္ျပီး သင္ေၾကာ္တဲ့မုန္႕လည္း မစားခ်င္ေတာ့ဘူး မုန္႕တစ္ေတာင္းလံုး အဲဒီ ရဟန္းသာ လွဴလိုက္ေတာ့။ လို႕ ဆိုပါတယ္။

သူေဌးစကားေၾကာင့္ သူ႕ဇနီးလည္းအလြန္တရာ၀မ္းသာျပီး မုန္႕ေတာင္းကို ယူ၍ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကို လွဴဒါန္းေလေတာ့တယ္။ အရွင္ျမတ္ၾကီးလည္း သာဓုေခၚေတာ္မူျပီး အလွဴဒါနအက်ိဳးကို ေဟာေတာ္မူတဲ့အခါ မစၦရိယ သူေဌးလည္း ၾကည္ညိုေသာစိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာကာ ၀မ္းေျမာက္ေလတယ္။ အရွင္ဘုရား ေဟာဒီ ျပႆဒ္က ပလႅင္ေပၚမွာပဲ မုန္႕ေတြကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူပါဘုရားလို႕ေလ်ာက္ထားေတာ့ ငါတစ္ပါးတည္း ဘုဥ္းမေပဖိုး မသင့္ေလ်ာ္ဘူး ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးနဲ႕ ရဟန္းငါးရာဟာ သင္ မစၦရိယ သူေဌးနဲ႕သူေဌးကေတာ္လွဴဒါနး္မဲ့ မုန္႕ကို ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ၾကဖို႕ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာေစာင့္ေနတယ္။ သင္တို႕ ဆႏၵရွိတယ္ဆိုရင္ အဲဒီမုန္႕ေတြ နို႕ေတြ ေထာပတ္ေတြ နဲ႕အတူ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ကို လိုက္ခဲ့ၾကပါ။ မုန္႕ဆြမ္းကပ္လွဴၾကပါလို႕ မိန္႕ပါတယ္။

သူေဌးလည္း မ်ားစြာအံ့ၾသသြားေလတယ္။အဲဒီေနာက္  ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးရွိရာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းသို႕  သြားေရာက္လွဴဒါန္းၾကတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ၾကီးလည္း သိသင့္ေသာ တရားမ်ားကို ေဟာၾကားေလတယ္။ တရားေတာ္အဆံုးမွာ သူေဌးလင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ပင္ ေသာတပန္မ်ားျဖစ္သြားၾကေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ စ၍ မစၦရိယ သူေဌးၾကီးလည္း ႏွေျမာတြန္႕တိုေသာ အက်င့္ကို စြန္႕၍ ခ်မ္းသာေသာ ကုေဋရွစ္ဆယ္တို႕ကို ဘုရားရွင္သာသနာအတြက္ လွဴဒါန္းေလေတာသည္။


 ညခင္း
 တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

0 - Comment:

ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ရန္....

လူအေျခခံက်င့္၀တ္တရားတို႕၊ ပ်က္ျပားေနၾကကမၻာေျမ။ ဟိုတိုင္းဒီျပည္ ရန္စစ္ခင္းလို႕၊ လူနဲ႕လူခ်င္း သတ္ခါေန၊ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ အာသီသနဲ႕၊ စြမ္းနိုင္ရာက ကူညီသေလ။ က်င့္၀တ္တရား၊ သီလငါး၊မွတ္သားက်င့္သံုးေစ၊ အဖိုးတန္တဲ့ ၊ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာကသိပါေစ။
ကံအက်ိဳးေပးကြဲပံု - သူ႕ကိုသတ္ျဖတ္၊ သက္တိုလတ္၊ မသတ္အသက္ရွည္။ -ညွင္းဆဲသူက အနာမ်ား၊ သနားက်န္းမာသည္၊ -ေဒါသမီးလွ်ံ၊ အက်ည္းတန္၊ သည္းခံလွပသည္။ - မနာလိုမွာ ၊ ေျခြရံကြာ၊ ၾကည္သာေျခြရံစည္။ - မေပးလွဴက ၊မြဲျပာက်၊ လွဴမွ ေပါၾကြယ္သည္။ - မရိုမေသ၊ မ်ိဳးယုတ္ေခ်၊ ရိုေသ မ်ိဳးျမတ္သည္။ - မေမးမျမန္း၊ ဥာဏ္ျမင္ကန္း၊ စံုစမ္း ဥာဏ္ၾကီးသည္။ - ဆိုးတာျပဳက၊ ဆိုးတာရ ၊ ေကာင္းမွ ေကာင္းစားသည္။ - ဆိုးေကာင္းႏွစ္တန္၊ ကံစီမံ၊ ခံစံၾကရသည္။

Followers