ေက်းဇူးပံုရိပ္

တစ္ခါတုန္းက ပဥၥသိခနတ္သားဟာ ဂႏၶဗၺနတ္မင္းၾကီးရဲ႕သမီး သူရိယ၀စၦသာဆိုတဲ့ နတ္သမီးေလးကို တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နတ္သမီးေလးက ပဥၥသိခနတ္သားကို လံုး၀ျပန္မခ်စ္ပါဘူး။ နတ္သမီးေလး ခ်စ္ေနတာက ရထားထိန္းမာတလိရဲ႕သား သိခဏိဆိုတဲ့ နတ္သားေလးကိုပါ။

ပဥၥသိခနတ္သားက သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို သီခ်င္း၁၄ပုဒ္ ေရးျပီးပါတယ္။အဲဒီေနာက္ လက္စြဲေတာ္ နတ္ေစာင္းၾကီးကိုယူျပီး၊ နတ္သမီးေလး ေနတဲ့ ဗိမာန္နားသြားကာ ၾကားေလာက္မဲ့ေနရာကို ေရြးခ်ယ္ျပီး သီဆိုပါသတဲ့။

ခ်စ္ႏွမ…ေခြ်းထြက္ေနသူတို႕သည္ ေလႏုေအးကို ႏွစ္သက္သကဲ့သို႕ ေရငတ္ေနသူတို႕သည္ ေရေအးကို ႏွစ္သက္သကဲသို႕.. ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တို႕သည္ ေလာကုတၱရာတရားကို ႏွစ္သက္သကဲ့သို႕ ငါကလည္း သင္နတ္သမီးကို ႏွစ္သက္လ်က္ရွိပါတယ္။

ခ်စ္ႏွမသူရိယ၀စၦာသာ…ျမတ္စြာဘုရားသည္ သဗၺညဳတဥာဏ္သို႕ေရာက္၍ ၀မ္းေျမာက္ရသကဲ့သို႕ ငါကလည္း သင္ခ်စ္ႏွမကိုရပါက ၀မ္းသာရပါလိမ့္မည္။

ပဥၥသိခနတ္သား နတ္သမီးေလး ဗိမာန္နားကိုသီခ်င္းသြားဆိုတဲ့အခ်ိန္ဟာ ျမတ္စြာဘုရား သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ကို ရျပီး ဘုရားျဖစ္ခါစ ကာလလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ကာလတစ္ခု ၾကာလာတဲ့အခါမွာေတာ့ သိၾကားမင္းမွာ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ကိစၥၾကီးတစ္ခုနဲ႕ ၾကံဳလာရပါတယ္။ ၾကံဳလာတဲ့ ကိစၥကေတာ့ ၇ရက္ၾကာရင္ နတ္သက္ေၾကြျပီး ေသရေတာ့မွာပါ။

စိတ္ဆငး္ရဲေနတဲ့ သိၾကားမင္းဟာ ပထမဆံုး သတိရလိုက္တာကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားပါ။ ဒါေပမဲ့သူတစ္ေယာက္ထဲ ျမတ္စြာဘုရားဆီ မသြားရဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပဥၥသိခနတ္သားကို အေဖာ္အျဖစ္ ေခၚရပါတယ္။ ပဥၥသိခနတ္သားလည္း လက္စြဲေတာ္ နတ္ေစာင္းၾကီးကိုယူလ်က္ လိုက္ပါခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးတဲ့ေနရာ ေရာက္ေတာ့လည္း သိၾကားမင္းက အရင္ မ၀င္ရဲျပန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပဥၥသိခနတ္သားကိုပဲ အရင္၀င္ခိုင္းရျပန္ပါတယ္။

ပဥၥသိခနတ္သားကလည္း ျမတ္စြာဘုရားဆီ ခ်က္ခ်င္း မ၀င္ေသးဘဲ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ထိုင္ျပီး သူဆိုေနက်သီခ်င္း ၁၄ပုဒ္ကို ပါလာတဲ့ နတ္ေစာင္းၾကီး တီးခတ္ျပီး ဆိုေတာ့တာပါပဲ။သီခ်င္းဆံုးသြားေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ပဥၥသိခနတ္သား သင္ရဲ႕ ေစာင္းသံဟာ သီခ်င္းသံနဲ႕ ကိုက္ညီသလို သီခ်င္းသံကလည္း ေစာင္းသံနဲ႕ ကိုက္ညီလွပါတယ္၊ သင္ဒီသီခ်င္းေတြကို ဘယ္တုန္းက ေရးထားတာလဲလို႕ ခ်ီးက်ဴးရင္း ေမးလိုက္ပါတယ္။

ပဥၥသိခနတ္သားလည္း ခံစားခ်က္ကိုရင္ဖြင့္ခ်င္ေနတာ နဲ႕ အေတာ္ျဖစ္သြားျပီး ျမတ္စြာဘုရားကို အစအဆံုးရင္ဖြင့္ျပေတာ့တာပါပဲ။ ရင္ဖြင့္ရင္းေနာက္မွာ ပါလာတဲ့ သိၾကားမင္းကိုေတာင္ သတိမရေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့သိၾကားမင္းက ေဟ့ေကာင္ ငါ့ကိစၥကိုလည္းေလွ်ာက္ဦးကြ လို႕လွမ္းသတိေပးရပါေတာ့တယ္။ ပဥၥသိခနတ္သားလည္း သိၾကားမင္းသတိေပးေတာ့ မွ လာရင္းကိစၥကို ေလွ်ာက္ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက သိၾကားမင္းကို တရားေဟာေပးလိုက္တာ တရားနာဆဲမွာပဲ သိၾကားအသစ္ ျပန္ျဖစ္ျပီး ေသာတာပန္လည္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့သိၾကားမင္းက ပဥၥသိခနတ္သားကို ေမးခြန္းတစ္ခုေပးလိုက္ပါတယ္။

ပဥၥသိခေရ….သင့္ရဲ႕ေက်းဇူးမ်ားလွတယ္၊ ဘာလိုခ်င္လဲ။

ပဥၥသိခနတ္သား ျပံဳးစိစိနဲကျပန္ေျဖပါတယ္။

အရွင္သိၾကာမင္းကလည္း သိသားနဲ႕။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ သိၾကားမင္းက ေက်းဇူးကို အာရံုျပဳျပီး သူ႕ရဲ႕ သိၾကားမင္းအာဏာနဲ႕ပဲ ပဥၥသိခနတ္သားကို သူရိယ၀စၦသာနတ္သမီးေလးနဲ႕ ေပးစားလိုက္ပါေတာ့သတဲ့။ သိၾကားမင္းရဲ႕ ေက်းဇူးဆပ္နည္းေလးကို တျခားသူေတြက သေဘာမက်ခ်င္ေပမယ္ ပဥၥသိခနတ္သားကေတာ့ သေဘာက်လို႕ ဆံုးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်းဇူးလည္း ျပန္တင္ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။

တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္၀န္းက်င္က ကိုယ္ကို ေက်းဇူးျပဳခဲ့ပံု ပံုရိပ္ေလးေတြကို ျမင္ရသေလာက္ စဥ္းစားရင္းျမင္ၾကည့္မိပါတယ္။ ကိုယ္မသိလိုက္တဲ့ ေက်းဇူးျပဳမႈေလးေတြလည္းရွိေနဦးမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဟာ အာရံုတစ္ခုဆီမွာပဲ တည္တံ့မေနခ်င္ပါဘူး။ အာရံုအဆင့္ဆင့္ဆီ ေရာက္ေနခ်င္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ အေပၚ မုန္းတဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ေနရင္းနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ဆက္ေတြးျဖစ္ျပန္ေတာ့ ကိုယ့္အေပၚေက်းဇူးျပဳခဲ့တဲ့ ပံုရိပ္ေလးေတြ လည္းတြဲေပၚလာပါတယ္ ။ သူ႕ရဲ႕ေက်းဇူးပံုရိပ္ေလးေတြ ေပၚလာတဲ့အခိ်န္မွာေတာ့ ေစာေစာက အမုန္းစိတ္ကေလးေတြလည္း မသိမသာနဲ႕ ေနာက္ဆုတ္ သြားတတ္ပါတယ္။

ျပဳခဲ့ဖူးသည့္ ေက်းဇူးကို သိျခင္းသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ ။ အဓိက ကေတာ့ သူျပဳထားတဲ့ ေက်းဇူးကို သိတတ္ဖို႕ပါ။ အမွန္ေတာ့ သိရံုနဲ႕ ေတာ့မျပီးေသးပါဘူး သိျပီးရင္ အခြင့္သာရင္ျပန္ဆပ္နိုင္ရပါမယ္။ ဒီထက္ပို အေရးၾကီးတာကေတာ့ ေက်းဇူးျပဳဖူးထားသူကို မျပစ္မွားမိဖို႕ပါ။ တကယ္လို႕မ်ား တစ္စံုတစ္ေယာက္အေပၚ အမုန္းစိတ္ေတြမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရင္ သူျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်းဇူးေလးေတြကို ျမင္လို႕ရသေလာက္ သာရွာၾကည့္လိုက္ပါ။ ျဖစ္ဆဲစိတ္ရဲ႕ေနရာမွာ အသြင္မတူတဲ့ စိတ္ကေလး ၀င္လာပါလိမ့္မယ္။

ညခင္းတရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။