ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္ရွင္

သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ သူမ်ားေတြ ကုသိုလ္ျပဳၾကတဲ့သတင္းပါလာရင္ စိတ္မထားတတ္သူေတြ အတြက္က မေက်မနပ္နဲ႕ နာမည္ၾကီးခ်င္လို႕ ထည့္တာ၊ ဂုဏ္ေဖာ္ခ်င္လို႕ စသည္ျဖင့္ ေဒါသေတြျဖစ္ၾက၊ အကုသိုလ္ေတြပြားတတ္ၾကပါတယ္။ စိတ္ထားတတ္သူေတြကေတာ့ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ႕ သာဓုေတြေခၚၾက၊ ကုသိုလ္ေတြ ပြားၾကပါတယ္။ သူမ်ားရဲ႕ ကုသိုလ္သတင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ ကုသိုလ္ပိုလုပ္ျဖစ္ဖို႕ စိတ္ဓာတ္ အင္အားျဖစ္သြားတာေပါ့။ အဓိက က စိတ္ထားတတ္ဖို႕ပဲလိုပါတယ္။ ကုသိုလ္ေတြထဲက မွ ေ၀ယ်၀စၥကုသိုလ္ အေၾကာင္း ဇာတ္၀တၳဳ ပံုေလးနဲ႕ ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္။

ပါယာသိမင္းၾကီးက တစ္ေန႕တစ္ေန႕ေငြေၾကးအေျမာက္အျမား အကုန္အက်ခံျပီးေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႕ကို ဘယ္ႏွစ္သိန္းထုတ္ျပီးေတာ့လွဴလို႕ အမိန္႕ပဲေပးတာပါ။ ဘဏၭာစိုးကပဲ ထုတ္ေပးတာ။

ဥတၱရလုလင္ကေတာ့ ပါယာသိမင္းၾကီးအမိန္႕အရ လွဴဒါန္းဖို႕အတြက္ ကိုယ္တိုင္ ပိုက္ဆံထုတ္၊ ေစ်း၀ယ္၊ ခ်က္ျပဳတ္၊ ကိုယ္တိုင္စီမံခဲ့တယ္။ သူမ်ားေတြ ခ်က္တဲ့ေနရာမွာလည္း ကူညီတယ္ သံဃာေတာ္ေတြ ဆြမ္းကပ္တဲ့ေနရာမွာလည္း ပဲ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ၀င္ျပီးေတာ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လိုက္လုပ္ေပးတယ္။ ဆြမ္းေကြၽးပြဲနဲ႕ပတ္သက္သမွ် ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လိုက္လုပ္ေပးတယ္။

ေသသြားေတာ့ ပါယာသိမင္းၾကီးက စတုမဟာရာဇ္နတ္ျပည္ပဲ ေရာက္တယ္။ ဥတၱရလုလင္ကေတာ့ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ကို ေတာင္ေရာက္သြားပါတယ္။ တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္က စတုမဟာရာဇ္နတ္ျပည္ထက္ တစ္ထပ္အဆင့္ျမင့္တယ္။ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မကုန္ပဲနဲ႕ ပိုက္ဆံကုန္တဲ့လူထက္ေတာင္ အဆင့္ျမင့္တဲ့ဘံုကို ေရာက္သြားတယ္။ ပိုက္ဆံကုန္တဲ့ အလွဴရွင္ထက္ ပိုက္ဆံမကုန္တဲ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္ရွင္က ကုသိုလ္ပိုရလို႕ျဖစ္ပါတယ္။

ကုသိုလ္ျပဳရာမွာ ထားတဲ့ စိတ္ကမွ မတူတာ။ ပါယသိမင္းၾကီးက တစ္ေန႕ကို ဘယ္ႏွစ္သိန္းထုတ္ေပးလိုက္... ေျပာတဲ့ အခိုက္အတန္႕မွာ ပဲသူက ကုသိုလ္ရတာပါ။ သူ႕အမိန္႕အတိုင္း အဲဒီ ပိုက္ဆံေတြ ထုတ္ထုတ္ျပီး လွဴေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီကုသိုလ္ကို သတိမရဘူး ႏွလံုးမသြင္းဘူး ဆိုရင္ လံုး၀ ကုသိုလ္မရပါဘူး။

အမ်ားသူငွာ ကုသိုလ္ကိစၥေတြ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေနတယ္လို႕ၾကားရင္ ကိုယ္ကလည္း ကူညီျပဳလုပ္ေပးလိုက္ျခင္း မ်ိဳးသည္ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသို္လ္ပါပဲ။ ဒါအျပင္ ဘုရားပန္းအိုးလဲတာတို႕၊ ေသာက္ေတာ္ေရ ကပ္တာတို႕ဆိုတာလည္း ကိုယ္ရဲ႕ ကုသုိလ္ကိစၥပဲ၊ ကိုယ္ရဲ႕ ကုသိုလ္ကိစၥေပမဲ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥပါေနတာပါပဲ။ ကုသိုလ္ဆိုတာ စိတ္မွာ ျဖစ္တာပါ။ စိတ္မွာကို သတိရျပီး ကုသိုလ္ရေနမွ ကုသိုလ္တရားေတြ တိုးပြားလာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္လည္းပဲ လုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ညခင္းတရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ေက်းဇူးပံုရိပ္

တစ္ခါတုန္းက ပဥၥသိခနတ္သားဟာ ဂႏၶဗၺနတ္မင္းၾကီးရဲ႕သမီး သူရိယ၀စၦသာဆိုတဲ့ နတ္သမီးေလးကို တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နတ္သမီးေလးက ပဥၥသိခနတ္သားကို လံုး၀ျပန္မခ်စ္ပါဘူး။ နတ္သမီးေလး ခ်စ္ေနတာက ရထားထိန္းမာတလိရဲ႕သား သိခဏိဆိုတဲ့ နတ္သားေလးကိုပါ။

ပဥၥသိခနတ္သားက သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို သီခ်င္း၁၄ပုဒ္ ေရးျပီးပါတယ္။အဲဒီေနာက္ လက္စြဲေတာ္ နတ္ေစာင္းၾကီးကိုယူျပီး၊ နတ္သမီးေလး ေနတဲ့ ဗိမာန္နားသြားကာ ၾကားေလာက္မဲ့ေနရာကို ေရြးခ်ယ္ျပီး သီဆိုပါသတဲ့။

ခ်စ္ႏွမ…ေခြ်းထြက္ေနသူတို႕သည္ ေလႏုေအးကို ႏွစ္သက္သကဲ့သို႕ ေရငတ္ေနသူတို႕သည္ ေရေအးကို ႏွစ္သက္သကဲသို႕.. ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တို႕သည္ ေလာကုတၱရာတရားကို ႏွစ္သက္သကဲ့သို႕ ငါကလည္း သင္နတ္သမီးကို ႏွစ္သက္လ်က္ရွိပါတယ္။

ခ်စ္ႏွမသူရိယ၀စၦာသာ…ျမတ္စြာဘုရားသည္ သဗၺညဳတဥာဏ္သို႕ေရာက္၍ ၀မ္းေျမာက္ရသကဲ့သို႕ ငါကလည္း သင္ခ်စ္ႏွမကိုရပါက ၀မ္းသာရပါလိမ့္မည္။

ပဥၥသိခနတ္သား နတ္သမီးေလး ဗိမာန္နားကိုသီခ်င္းသြားဆိုတဲ့အခ်ိန္ဟာ ျမတ္စြာဘုရား သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ကို ရျပီး ဘုရားျဖစ္ခါစ ကာလလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ကာလတစ္ခု ၾကာလာတဲ့အခါမွာေတာ့ သိၾကားမင္းမွာ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ကိစၥၾကီးတစ္ခုနဲ႕ ၾကံဳလာရပါတယ္။ ၾကံဳလာတဲ့ ကိစၥကေတာ့ ၇ရက္ၾကာရင္ နတ္သက္ေၾကြျပီး ေသရေတာ့မွာပါ။

စိတ္ဆငး္ရဲေနတဲ့ သိၾကားမင္းဟာ ပထမဆံုး သတိရလိုက္တာကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားပါ။ ဒါေပမဲ့သူတစ္ေယာက္ထဲ ျမတ္စြာဘုရားဆီ မသြားရဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပဥၥသိခနတ္သားကို အေဖာ္အျဖစ္ ေခၚရပါတယ္။ ပဥၥသိခနတ္သားလည္း လက္စြဲေတာ္ နတ္ေစာင္းၾကီးကိုယူလ်က္ လိုက္ပါခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးတဲ့ေနရာ ေရာက္ေတာ့လည္း သိၾကားမင္းက အရင္ မ၀င္ရဲျပန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပဥၥသိခနတ္သားကိုပဲ အရင္၀င္ခိုင္းရျပန္ပါတယ္။

ပဥၥသိခနတ္သားကလည္း ျမတ္စြာဘုရားဆီ ခ်က္ခ်င္း မ၀င္ေသးဘဲ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ထိုင္ျပီး သူဆိုေနက်သီခ်င္း ၁၄ပုဒ္ကို ပါလာတဲ့ နတ္ေစာင္းၾကီး တီးခတ္ျပီး ဆိုေတာ့တာပါပဲ။သီခ်င္းဆံုးသြားေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ပဥၥသိခနတ္သား သင္ရဲ႕ ေစာင္းသံဟာ သီခ်င္းသံနဲ႕ ကိုက္ညီသလို သီခ်င္းသံကလည္း ေစာင္းသံနဲ႕ ကိုက္ညီလွပါတယ္၊ သင္ဒီသီခ်င္းေတြကို ဘယ္တုန္းက ေရးထားတာလဲလို႕ ခ်ီးက်ဴးရင္း ေမးလိုက္ပါတယ္။

ပဥၥသိခနတ္သားလည္း ခံစားခ်က္ကိုရင္ဖြင့္ခ်င္ေနတာ နဲ႕ အေတာ္ျဖစ္သြားျပီး ျမတ္စြာဘုရားကို အစအဆံုးရင္ဖြင့္ျပေတာ့တာပါပဲ။ ရင္ဖြင့္ရင္းေနာက္မွာ ပါလာတဲ့ သိၾကားမင္းကိုေတာင္ သတိမရေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့သိၾကားမင္းက ေဟ့ေကာင္ ငါ့ကိစၥကိုလည္းေလွ်ာက္ဦးကြ လို႕လွမ္းသတိေပးရပါေတာ့တယ္။ ပဥၥသိခနတ္သားလည္း သိၾကားမင္းသတိေပးေတာ့ မွ လာရင္းကိစၥကို ေလွ်ာက္ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက သိၾကားမင္းကို တရားေဟာေပးလိုက္တာ တရားနာဆဲမွာပဲ သိၾကားအသစ္ ျပန္ျဖစ္ျပီး ေသာတာပန္လည္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့သိၾကားမင္းက ပဥၥသိခနတ္သားကို ေမးခြန္းတစ္ခုေပးလိုက္ပါတယ္။

ပဥၥသိခေရ….သင့္ရဲ႕ေက်းဇူးမ်ားလွတယ္၊ ဘာလိုခ်င္လဲ။

ပဥၥသိခနတ္သား ျပံဳးစိစိနဲကျပန္ေျဖပါတယ္။

အရွင္သိၾကာမင္းကလည္း သိသားနဲ႕။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ သိၾကားမင္းက ေက်းဇူးကို အာရံုျပဳျပီး သူ႕ရဲ႕ သိၾကားမင္းအာဏာနဲ႕ပဲ ပဥၥသိခနတ္သားကို သူရိယ၀စၦသာနတ္သမီးေလးနဲ႕ ေပးစားလိုက္ပါေတာ့သတဲ့။ သိၾကားမင္းရဲ႕ ေက်းဇူးဆပ္နည္းေလးကို တျခားသူေတြက သေဘာမက်ခ်င္ေပမယ္ ပဥၥသိခနတ္သားကေတာ့ သေဘာက်လို႕ ဆံုးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်းဇူးလည္း ျပန္တင္ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။

တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္၀န္းက်င္က ကိုယ္ကို ေက်းဇူးျပဳခဲ့ပံု ပံုရိပ္ေလးေတြကို ျမင္ရသေလာက္ စဥ္းစားရင္းျမင္ၾကည့္မိပါတယ္။ ကိုယ္မသိလိုက္တဲ့ ေက်းဇူးျပဳမႈေလးေတြလည္းရွိေနဦးမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဟာ အာရံုတစ္ခုဆီမွာပဲ တည္တံ့မေနခ်င္ပါဘူး။ အာရံုအဆင့္ဆင့္ဆီ ေရာက္ေနခ်င္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ အေပၚ မုန္းတဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ေနရင္းနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ဆက္ေတြးျဖစ္ျပန္ေတာ့ ကိုယ့္အေပၚေက်းဇူးျပဳခဲ့တဲ့ ပံုရိပ္ေလးေတြ လည္းတြဲေပၚလာပါတယ္ ။ သူ႕ရဲ႕ေက်းဇူးပံုရိပ္ေလးေတြ ေပၚလာတဲ့အခိ်န္မွာေတာ့ ေစာေစာက အမုန္းစိတ္ကေလးေတြလည္း မသိမသာနဲ႕ ေနာက္ဆုတ္ သြားတတ္ပါတယ္။

ျပဳခဲ့ဖူးသည့္ ေက်းဇူးကို သိျခင္းသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ ။ အဓိက ကေတာ့ သူျပဳထားတဲ့ ေက်းဇူးကို သိတတ္ဖို႕ပါ။ အမွန္ေတာ့ သိရံုနဲ႕ ေတာ့မျပီးေသးပါဘူး သိျပီးရင္ အခြင့္သာရင္ျပန္ဆပ္နိုင္ရပါမယ္။ ဒီထက္ပို အေရးၾကီးတာကေတာ့ ေက်းဇူးျပဳဖူးထားသူကို မျပစ္မွားမိဖို႕ပါ။ တကယ္လို႕မ်ား တစ္စံုတစ္ေယာက္အေပၚ အမုန္းစိတ္ေတြမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရင္ သူျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်းဇူးေလးေတြကို ျမင္လို႕ရသေလာက္ သာရွာၾကည့္လိုက္ပါ။ ျဖစ္ဆဲစိတ္ရဲ႕ေနရာမွာ အသြင္မတူတဲ့ စိတ္ကေလး ၀င္လာပါလိမ့္မယ္။

ညခင္းတရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

လူမိုက္တို႕အတြက္ ေခြးနက္ၾကီး

ကႆပဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ ဗာရာဏသီျပည္၌ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ ညိွဳးႏြမ္းလာ ေလသည္။ရဟန္းတို႕သည္ လူတို႕ႏွင့္ေရာ ေထြးေနၾကသည္၊ လူတို႕လိုအသက္ေမြးၾကသည္။ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး တို႕သည္လည္း အက်င့္ပ်က္ စရိုက္ဆိုးမ်ားလႊမ္းမိုးေနၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေသဆံုးသူတိုင္း ငရဲျပည္သို႕ ေရာက္ၾကသည္။

နတ္သား၊ နတ္သမီးအသစ္ေတြ မေရာက္လာသျဖင့္ သိၾကားမင္းသည္ ေရာက္မလာျခင္းအေၾကာင္းအရင္းကို ၾကည့္ရႈေလလွ်င္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းရွင္လူတို႕၏ အက်င့္ပ်က္စရိုက္ဆိုးမ်ားကို လႊမ္းမိုးေနသည္အတြက္ ငရဲျပည္မွာတိုးပြားေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေလသည္။ လူတို႕ ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္လွ်င္ ေလာကလည္း ပ်က္ေတာ့မည္ သာသနာလည္းပ်က္ေတာ့မည္။ လူတို႕ကို ျခိမ္းေျခာက္၍ သာသနာ အႏွစ္တစ္ေထာင္ ဆက္လက္ တည္တံ့ေအာင္ ၾကံေဆာင္မွသာ သင့္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ျပီး မာတလိနတ္သားကို ေခၚ၍ အၾကံအစည္ကို တိုင္ပင္သည္။

သိၾကားမင္းသည္ မာတလိအား ၾကီးစြာေသာ ေခြးနက္ၾကီးအသြင္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ဖန္ဆင္း၍ ပန္းနီမ်ားကို လည္ပင္းတြင္ခ်ည္ထားျပီး ၾကိဳးငါးေခ်ာင္းျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္၍ သိၾကားမင္းကား မုဆိုအသြင္ဖန္ဆင္းျပီး ဖန္ရည္စြန္းေသာအ၀တ္ကို ၀တ္လ်က္ ပန္းနီနီကို ပန္ဆင္ျပီး ေလးျမားတို႕ကို ကိုင္စြဲလ်က္ ျမိဳ၏ အျပင္တစ္ယူဇနာအရပ္မွ ေန၍ ~~~~ေလာကၾကီးပ်က္စီးပါေတာ့မည္္~~~~ေလာကၾကီးပ်က္စီးပါေတာ့မည္ ~~~~ေလာကၾကီးပ်က္စီးပါေတာ့မည္္~~~~ ဟု သံနက္ၾကီးျဖင့္ အထိတ္တလန္႕ ေအာ္ဟစ္ေနပါေတာ့သည္။

ျမိဳ႕တံခါးအနီးသို႕ ေရာက္လွ်င္တစ္ဖန္ သံုးၾကိမ္ေအာ္ျပန္တယ္။ လူအေပါင္းတို႕သည္ မုဆိုးႏွင့္ေခြးနက္ၾကီး ကိုျမင္လွ်င္ ေၾကာက္လန္႕တၾကား ေျပးလႊားပုန္းေအာင္ၾကသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို မင္းၾကီးသိလွ်င္ ေၾကာက္လန္႕ကာ နန္ေတာ္တံခါးမ်ားကိုပိတ္ေစသည္။ ထိုအခါေခြးနက္ၾကီးသည္ ေရွ႕လက္ႏွစ္ဖက္တို႔ကို နန္းေတာ္ျပႆဒ္ေလသြန္ တံခါး၌ထားကာ ေဟာင္ေနေလသည္။ အသံသည္ အထက္ဘ၀ဂ္၊ ေအာက္အ၀ီစိတိုင္ေအာင္ ေရာက္၍ စၾကာ၀ဠာတစ္တိုက္လံုးပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။

မင္းၾကီးသည္ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ သတိကိုထိန္းလ်က္ အို....မုဆိုးၾကီး၊သင့္ေခြးနက္ၾကီးဘာေၾကာင့္ ေဟာင္ပါသနည္း ဟုေမးသည္။ ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ဆာမြတ္ေသာေၾကာင့္ ေဟာင္ပါသည္။ မင္းၾကီးက ဆာမြတ္လွ်င္ ထမင္းေကြၽးပါမည္ဟု ဆိုျပီး နန္ေတာ္ရွိထမင္းမ်ားကို ေကြၽးေစသည္။ ေခြးနက္ၾကီးသည္ တစ္လုတ္တည္းဟပ္၍ စားျပီးထပ္၍ေဟာင္ျပန္သည္။

ေနာက္ထပ္ ဆင္စာ၊ ျမင္းစာ ထမင္းတို႕ကို ေပးေစေကြၽးေစသည္။ တစ္လုပ္တည္းျဖင့္ ဟပ္၍ စားျပန္သည္။ထပ္၍ေဟာင္ျပန္ရာ တစ္ျပည္လံုးစုရံုး၍ ရသမွ်အစားအစာ တိုကို ေပးျပန္ သည္။စားျပီးေဟာင္မဲေဟာင္ျပန္သည္။ မင္းၾကီးသည္ ဤေခြးနက္ၾကီးသည္ ေခြးအစစ္မဟုတ္ေလာက္ ဤမုဆိုးသည္လည္း မုဆိုးအစစ္မဟုတ္ေလာက္ဟု စဥ္းစားလွ်က္ အို...မုဆိုးၾကီး...ဤေခြးနက္ၾကီးကား အဘယ္ေၾကာင့္ေဟာင္သနည္းဟု ထပ္မံေမးေလသည္။

ထိုအခါသိၾကားမင္းက အို..ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ဤေခြးနက္ၾကီးကာ ထမင္းသားငါးတို႕ကို စားလို၍ ေဟာင္သည္မဟုတ္ေခ်။ လူသားကိုစားလို၍ ေဟာင္တာပါ။ မုဆိုးၾကီး သင့္ေခြးနက္ၾကီးသည္ လူျမင္သမွ်ကို စားမွာလား ဟုေမးသည္။ မင္းၾကီး...ဤေခြးနက္ၾကီးကား ရန္သူကိုသာစားပါလိမ့္မည္။ အဘယ္သူသည္ ေခြးနက္ၾကီး၏ ရန္သူျဖစ္ပါသနည္း။ မင္းၾကီး...မတရားအမႈကိုျပဳေသာသူ၊ အက်င့္စရိုက္ပ်က္ေသာသူတို႕သည္ ရန္သူျဖစ္၍ထိုသူတို႕ကိုသာ စားပါလိမ့္မည္ ဟုမင္းၾကီးအား ေျပာသည္။

ျမတ္ေသာမင္းၾကီး၊ ရဟန္းတို႕သည္ ဦးေခါင္းတံုးလ်က္ သပိတ္လက္ဆြဲကာ ကိုယ္၀ယ္ဒုကုဋ္တို႕ကို ၀တ္ရံု၍လယ္ယာတို႕ကိုထြန္လိမ့္မည္။ ထိုအခါ ေခြးနက္ၾကီး ငါ့လက္မွလြတ္ လိမ့္မည္။ လူတို႕သည္ ပစၥည္းဥစၥာျပည့္စံုပါလ်က္ အိုမင္းမစြမ္းေသာ မိဘတို႕ကိုမေကြၽးမေမြးကုန္၊ လူငယ္လူရြယ္တို႕သည္ မိဘတို႕အား အလြန္မိုက္မဲကုန္၏ ဟုေျပာၾကမည္။ ဆရာမယား၊ အေဆြခင္ပြန္းမယား။ ဦးရီးမယား၊ ဘေထြးမယား ျပစ္မွားက်ဴလြန္ၾကလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ေခြးနက္ၾကီး ငါ့လက္မွ လြတ္လိမ့္မည္။ ဤသို႕ ေျပာျပီးေနာက္ ေခြးနက္ၾကီးက မတရားေသာ အမႈမ်ားကို ျပဳေသာ ရဟန္းရွင္လူတို႕အား လိုက္ရွာသကဲ့သို႕ လုပ္ျပသည္းးလူမ်ားကို ထိတ္လန္႕ေစသည္။ လူအမ်ားအထိတ္တလန္႕ျဖစ္ေသာအခ်ိန္၌သိၾကားမင္းသည္ မိမိအသြင္ကို ေကာင္းကင္မွာ ထြန္းပေစျပီး ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ငါသည္ မုဆိုးအစစ္မဟုတ္ သိၾကားမင္းျဖစ္ပါ၏ ဤရဟန္ရွင္လူအေပါင္းတို႕သည့္ အက်င့္ပ်က္စီးေနကုန္၏ သို႕ျဖစ္၍ ငါသိၾကားမင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ရဟန္းရွင္လူတို႕ သည္တရားေစာင့္ၾကကုန္ေလာ့။ ရဟန္းေတာ္တို႕က လည္းရဟန္းက်င့္၀တ္၊ လူသားတို႕ကလည္း လူ႕က်င့္၀တ္ထိန္းသိမ္းၾကပါကုန္ေလာ့ ယေန႕မွစ၍ ငါသည္ တရားမေစာင့္ေသာ ရဟန္းရွင္လူတို႕ကိုစားေစမည္ဟူ၍ ျခိမ္းေျခာက္ျပီးလွ်င္ တရားေဟာ၍ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းေနေသာ သာသာနာေတာ္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ အႏွစ္တစ္ေထာင္တည္ရစ္ေအာင္ ခ်ီးေျမာက္ခဲ့၍ မာတလိနတ္သာ း ႏွင့္အတူ မိမိစံရာ တာ၀တိသာ နတ္ျပည္သို႕ျပန္သြားၾကသည္။

ထိုအခါမွ အစျပဳ၍ ဥသီနက မင္းၾကီးႏွင့္တကြ ရဟန္းရွင္လူတိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းတို႕သည္ တရားေစာင့္ၾကကုန္လ်က္ ရဟန္းက်င့္၀တ္၊ မင္းက်င့္၀တ္၊ လူက်င့္၀တ္မ်ားႏွင့္အညီ က်င့္ၾကံေနထိုင္ၾကေလရာ အဆံုး၌နတ္ျပည္သို႕လားေရာက္ၾကရာကုန္သည္။ နတ္ေခြးၾကီး အကိုက္မခံၾကေလးေအာင္ ေကာင္းမြန္စြာ က်င့္နိုင္ၾကကုတ္၍ ေကာင္းရာဘ၀ေရာက္ၾကျပီးလ်င္ ခ်မ္းသာသုချပည့္၀ၾကပါေစ။

ညခင္းတရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။

ေၾကြးကင္းရွင္းမွ

"ေၾကြးကင္းရွင္းမွ"

ကာမဂုဏ္ခံစား သူတို႕အား
စီးပြားမဲ့က ဆင္းရဲသည္။
စီးပြားမဲ့ေသာ္ သူမ်ားေပၚ
ေၾကြးေနာ္ ေခ်းရ ဆင္းရဲသည္။

ေၾကြးေခ်း သံုးက်ိဳး ဆတမ္းပိုး
အတိုးေပးရ ဆင္းရဲသည္။
တိုးေပး ၀န္ခံ ေပး မမွန္
ေတာင္းခံၾကံဳရ ဆင္းရဲသည္။

ေတာင္းခံတြင္တြင္ မေပးလွ်င္
စဥ္လိုက္ခံရ ဆင္းရဲသည္။
စဥ္လိုက္ေပမယ့္ ေပးခ်ိဳ႕တဲ့
ေႏွာင္ဖြဲ႕ခံရ ဆင္းရဲသည္။

သဒၶါ သတိ ၾသတၱပၸတည့္ ၀ီရိယ ပညာ
ကုသိုလ္မွာ ငါးျဖာတရား ရွိရမည္။
တရားငါးျဖာ ကုသိုလ္မွာ
ထင္စြာ မရွိ လူမြဲမည္။

လူမြဲအၾကိဳက္ ဒုစရိုက္
က်င့္လိုက္ ေၾကြးယူမည္။
ဒုစရိုက္ သံုးမ်ိဳး ျပစ္ဖံုးက်ိဳး
အတိုးတက္ ေခၚသည္။

သတင္းသံုးေဖာ္ ကဲ့ရဲ႕ေသာ္
ေခၚေနာ္ ေတာင္ခံမည္။
ေရာက္ရာရပ္မွာ ႏွလံုးမသာ
လိုက္ကာ ေၾကြးေတာင္းမည္။

ငရဲ တိရိစၦာန္ လားေလျပန္
အလြန္ေႏွာင္ ဖြဲ႕မည္။
ငရဲသို႕လား တိရိစၦာန္လား
ၾကီးမား နိဗၺာန္ တားရပ္မည္။

(ဓမၼဒူတ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ လမ္းညြန္ တရားေဆာင္ပုဒ္မ်ား)

ညခင္းတရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။