ပံုျပင္ထဲက ေတာထြက္ၾကီး။

တစ္ခါတုန္းက ေတာရြာေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ေတာထြက္ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးတစ္ပါးရွိတယ္။ တစ္ေန႕မွာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ မရွိခိုက္ အသုဘသရဏဂံုတင္ လာပင့္တယ္။ ေတာထြက္ကိုယ္ေတာ္ၾကီးက ေရစက္ခ်မရ ဘူးတဲ့။ မလြဲမေရွာင္သာေတာ့ လိုက္သြားရတာေပါ့။ ၾကြသြားရင္းနဲ႕ ေရစက္မခ်ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့လို႕ စဥ္းစားရင္းလိုက္လာခဲ့တယ္။

သုသာန္ေရာက္ေတာ့ ထံုစံအတိုင္း သရဏဂံုတင္သီလ ေပးတာေပါ့။ ဆုေပးရင္း ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့ ေရစက္ခြက္ကို ျမင္ေနရတယ္။ ဒါနဲ႕ "ယမဟံ ၀ဒါမိ တံ ၀ေဒထ- ဒကာၾကီးေရဆာလိုက္တာဗ်ာ၊ အဲဒီေရခြက္ကပ္စမ္း လို႕. . . " ေျပာလိုက္တယ္။

ဒကာေတြမွာလည္း သုသာန္ အသုဘခ်ခဏလာတာဆိုေတာ့ ေရတေကာင္းတို႕ ဘာတို႕ မပါလာဘူးေပါ့။ ေရစက္ခ်ဖို႕ ဖန္ခြက္ကေလးနဲ႕ ေရပဲပါလာတာ။ မျငင္းသာဘူး။ ကပ္လိုက္ရတာေပါ့။ သီလလည္းေပးျပီးေရာ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးက ကဲဒကာတို႕ ဒကာတို႕လည္း ေရစက္ခ်ဖို႕ေရလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ေရမရွိရင္ ေရစက္ခ်လို႕လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုျပီးေက်ာင္းကို ျပန္လာခဲ့ေတာ့သတဲ့။

ညခင္း

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။