ေငြကုန္ေၾကးက် အမ်ားၾကီးနဲ႕ ေမာ္ေမာ္ၾကြားၾကြား၊ ခမ္းခမ္းနားနား အလွဴၾကီးေပးေပမဲ့ အက်ိဳးေပးညံ့ခ်င္ ညံ့ေနတတ္တယ္။ အဲဒါ အလွဴေပးစဥ္ စိတ္ထားမမွန္ ေစတနာ မထက္သန္ခဲ့လို႕ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေငြေၾကး ၀တၳဳပစၥည္းက အဓိက မဟုတ္ပါဘူး။ ေစတနာကသာ ေကာင္းက်ိဳးေပးစြမ္းနိုင္ေၾကာင္း ဒီပံု၀တၳဳေလးက သက္ေသျပေနပါတယ္။ဘုရားရွင္ လက္ထက္ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္မွာ ဗိမၼိသာရမင္းၾကီးထံ ပန္းေတာ္ဆက္သရတဲ့ သုမန ပန္းသည္ဆိုတာ ရွိတယ္။ သုမနဟာ တစ္ေန႕လွ်င္ ျမတ္ေလးပန္း ရွစ္စလြယ္ ဘုရင္ကို ဆက္သရတယ္။ ဘုရင့္ဆီက တစ္ေန႕လုပ္အားခ အသျပာ ရွစ္က်ပ္ရတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ဘုရားရွင္ဟာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္ တစ္ခဲနက္ ကြန္႕ျမဴးျပီး ျမိဳေတာ္အတြင္းသို႕ ဆြမ္းခံၾကြအလာ သုမနကလည္း ဘုရင့္ထံ ပန္းေတာ္ဆက္ဖို႕အလာ တစ္ေနရာမွာ ဆံုမိၾကပါေရာ။ သုမနပန္းသည္ဟာ ဘုရားရွင္ကို ဖူးလိုက္ရတယ္ ဆိုရင္ပဲ ဘုရားေက်းဇူးေတြ တလႈိက္လႈိက္ ၾကည့္ညိဳလာျပီး ဘုရင့္က ငါ့ကိုသတ္ခ်င္သတ္၊ ေထာင္ခ်ခ်င္ခ် လိုက္ဦး ဘုရင့္ကို ဆက္မယ့္ ဒီပန္းေတြကို ဘုရားကို လွဴလိုက္ေတာ့မယ္။ ဘုရင္ေပးတဲ့ တစ္ေန႕ ရွစ္က်ပ္ဆိုတဲ့ အသျပာဟာ တစ္ဘ၀သာ စားသံုးနိုင္တယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဓမၼေက်းဇူး၊ စြန္႕လြတ္မႈရဲ႕ တန္ျပန္အားကေတာ့ ကမၻာကုန္ေပမဲ့ ကုန္အံ့မထင္...။
အဲဒီလိုခံယူျပီး ဆံုးျဖတ္ျပီး ပန္းႏွစ္ဆုပ္ျဖင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အထက္ဆီ ပစ္ၾကဲ ပူေဇာ္လိုက္တယ္။ ပန္းေတြက ပန္းဆိုင္းၾကီးေတြျဖစ္ျပီး ဘုရွားရွင္ အထက္မွာ မ်က္ႏွာက်က္လို တည္ေနေတာ့သတဲ့။ က်န္တဲ့ပန္းေတြနဲ႕ ၀ဲယာ လွည့္ပတ္ ပူေဇာ္ၾကျပန္ေတာ့ ပုဆိုးတင္းထိမ္ေတြနဲ႕ ကာရံထားသလို (ဘုရားရွင္ မ်က္ႏွာေတာ္ဖူးနိုင္ရံုမွ် အေပါက္ကေလးသာက်န္ျပီး) တည္ေနတယ္တဲ့။ ပန္းေတြဟာ ေျမမသက္၊ ဘုရားရွင္ၾကြေတာ္မူရင္ အတူလိုက္ပါသြားျပီး ဘုရားရွင္ ရပ္ေတာ္မူေသာ္ အတူ ရပ္တန္႕ၾကတယ္။
သုမနဟာ သူလွဴတဲ့သူ ပန္းေတြရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အျခင္းအရာကိုၾကည့္ျပီး ပီတိ ျဖစ္လာလိုက္တာ ရိုးတြင္းျခင္ဆီထဲကေတာင္ တသိမ့္သိမ့္တက္လာသတဲ့။
ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားတို႕လည္း အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ထူးကဲလြန္ျမတ္ျခင္း၊ အလွဴေပးသူ သုမနရဲ႕ ထူးကဲျခင္း၊ ႏွစ္ဖက္ဆံုရာက ေပၚထြန္းလာတဲ့ ပန္းတို႕ရဲ႕ တည္ေနဟန္ အ့ံဖြယ္သရဲ ျဖစ္ပံုကို ျမင္ေတြ႕ၾကျပီး ပီတိအဟုန္ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဘုရားရွင္ကို လွဴဖြယ္အစံု၊ ပူေဇာ္ထူးနဲ႕ သဒၶါကို အေၾကာင္းျပဳျပီး သဒၶါေပါင္းမ်ားစြာ ပြင့္ေပၚလာတယ္။
သုမန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္း ဇနီးျဖစ္သူ ၀မ္းသာပါေစေတာ့လို႕ ျပန္ေျပာျပတယ္။ မိန္းမက ၀မ္းမသာတဲ့အျပင္ ဆဲေရးတိုင္းထြာပါေလေရာ။ ဘုရင္စီးပြား၊ သူ႕စီးပြား ထိမယ့္ အလွဴမ်ိဳးလုပ္ခဲ့လို႕တဲ့။ သခင္အားရ ေအာင္ သူက ပဲ ဦးစြာ သံေတာ္ဦးတင္ ကုန္းေခ်ာပါေလေရာ။
ဒါေပမဲ့ ဘုရင္ ဗိမၼိသာရဟာ မၾကံဳစဖူး ထူးကဲတဲ့ သုမနပန္းသည္ရဲ႕ အလွဴေပၚမွာ အံၾသလို႕ မကုန္၊ ပီတိ အဟုန္လည္း ျဖစ္လ်က္က ခ်က္ခ်င္း ေျမွာက္စားလိုက္ပါတယ္။ ဆင္ရွစ္စီး၊ ျမင္းရွစ္ေကာင္၊ ေက်းကြၽန္ေယာက်္ား ရွစ္ဦး၊ ကြၽန္မိန္းမ ရွစ္ေယာက္၊ အေကာင္းဆံုး၀တ္စံု ရွစ္စံု၊ အသျပာရွစ္ေထာင္၊ တန္ဆာအျပည့္အစံု ဆင္ယင္ျပီးတဲ့ အပ်ိဳေတာ္ရွစ္ေယာက္၊ ရြာၾကီးရွစ္ရြာ...စုစုေပါင္း ဆု အမ်ိဳးအစားရွစ္မ်ိဳး ေပးသနား ခ်ီးျမွင့္ လိုက္ေတာ့တယ္။
အဲဒါ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အက်ိဳးခံစားရတာ။ လက္ငင္းအက်ိဳးေပး ဘာေၾကာင့္ ရသလဲဆိုေတာ့ သုမန ပန္းသည္မွာ ငါစြဲ၊ ၀တၳဳစြဲ၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲ မရွိဘူး။ ဘုရားဆိုတဲ့ အစြဲထက္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္ေတြကို ေအာက္ေမ့ၾကည္ညိဳခဲ့တာ အဓိက ပဓာနက် ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မတိုက္တြန္းရဘူး ၊ ဘုရားရွင္ကို ဆက္ရမယ့္ပန္းအတြက္ ဘုရင္သတ္ခ်င္သတ္၊ ေထာင္ခ်ခ်င္ခ် ဆိုတဲ့ ရဲ႕ရင္တဲ့ ထက္သန္တဲ့ ေစတနာလည္းရွိတယ္။ အဲဒီ လက္ဦးေစတနာက အက်ိဳးေပးတာပါ။လွဴစဥ္တုန္းက လည္း ရေကာင္းေစဆုိတဲ့ ေလာဘစိတ္၊ ေမွ်ာ္စိတ္ မရွိဘဲ စင္ၾကယ္စိတ္နဲက လွဴခဲ့တာ ျဖစ္လို႕ လက္ငင္းအက်ိဳးေပးတာပါ။
သုမနပန္းသည္ သံသရာမွာ ရရွိမယ့္ ဆုကေတာ့ ၉၁ ကမၻာလံုးလံုးအပါယ္မလားေတာ့ဘူး။ပေစၥက ဗုဒၶါ အျဖစ္နဲ႕လည္း နိဗၺာန္စံ၀င္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ဆုထူး ဆုျမတ္ၾကီးကိုလည္း ရရွိသြားပါတယ္။
ညခင္း
တရားအစစ္-အမွန္ခ်စ္-ႏွစ္ျခိဳက္က်င့္သံုးနိုင္ပါေစ။
0 - Comment:
Post a Comment